Priester Johnny De Mot van de Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstandkerk in Brussel heeft in de zondagsmis gepleit voor in-vitrofertilisatie (ivf). Daarmee gaat hij lijnrecht in tegen het standpunt van het Vaticaan.
Jürgen Mettepenningen, de woordvoerder van aartsbisschop Léonard, reageerde afwijzend op de uitspraak, maar “het staat iedereen in de kerk vrij om een standpunt te bepalen. Het standpunt van het Vaticaan zal echter niet veranderen door het standpunt van die priester”, aldus Mettepenningen.
Het Vaticaan uitte deze week zware kritiek omdat de arts die mee aan de wieg stond van ivf de Nobelprijs kreeg. Ah, het staat dus toch niet iedereen zo maar vrij een standpunt te bepalen?
Priester De Mot, die heel wat armenprojecten in Brussel steunt en het Vaticaan ooit opriep om priesters een levenspartner te gunnen, blijft even halsstarrig als het Vaticaan achter zijn preek staan. Dat zei hij gisteravond.
“Ik zie niet in wat het probleem is en hoef als priester toch niet altijd het standpunt van de Kerk te delen”, zegt hij.
“Om het leven, daar draait het om. Jezus zegt heel duidelijk: het gaat niet om de regeltjes, het gaat niet om het ritueel. Het gaat om het leven en het is goed als dat in een ritueel kan worden gevierd. Het leven staat boven de regeltjes...”, zo preekte priester Johnny De Mot tijdens de eucharistieviering, die door de VRT werd uitgezonden.
Felicitaties
“...Als een vader en een moeder jarenlang geprobeerd hebben om kinderen te krijgen en er dan via ivf eindelijk een kind is, dan is er vreugde die door heel de gemeenschap, en ook door ons, wordt gedeeld. Want in elk kind dat geboren wordt, herkennen wij het gelaat van God. Ook in een ivf-kind. Misschien zelfs nog meer in een ivf-kind...”, zo stelde de priester nog. Achteraf kreeg hij van verschillende gelovigen felicitaties om zijn gevoelige preek.
“...Als een vader en een moeder jarenlang geprobeerd hebben om kinderen te krijgen en er dan via ivf eindelijk een kind is, dan is er vreugde die door heel de gemeenschap, en ook door ons, wordt gedeeld. Want in elk kind dat geboren wordt, herkennen wij het gelaat van God. Ook in een ivf-kind. Misschien zelfs nog meer in een ivf-kind...”, zo stelde de priester nog. Achteraf kreeg hij van verschillende gelovigen felicitaties om zijn gevoelige preek.
er is mijn inziens principieel geen verschil tussen een embryo
en een foetus, behalve dan in de beleving van de ouders.
Immers, over welk Leven heeft hij het? Het toekomstige leven van wat nu nog een embryo is? Het leven van de ouders die zo graag een kind willen? De ouders waarvan de vrouw onvruchtbaar blijkt te zijn. Het leven van de pastoor die ook maar overeind moet zien te blijven in veranderende tijden, en in zijn eentje de plank mis kan slaan? Heeft hij het misschien ook over de embryonen, die bij IVF overblijven, ook mensen in beginsel? Daar horen wij onze pastoor niet over. De kerk verdedigt het recht op liefde ook ten aanzien van deze “Overblijvers”. Gaan die embryonen de vuilemmer in bij de foetussen die afgedreven worden bij abortus die maar al te vaak en al te lichtzinnig wordt toegepast?” Daarom is de uitspraak van de pastoor onzorgvuldig en eenzijdig. Ik raad hem een vervolgcursus aan bij de Witte Paters. Denkt onze pastoor soms ook zo vrij over abortus, wat in mijn ogen een kwaad is van onwetendheid, eigenbelang en misschien wel gemakzucht? Het Vaticaan bewaakt een zuivere ethisch-Christelijke beschouwing en daar ben ik het mee eens. Heel belangrijk in deze tijd van morele verloedering. Waarom immers houdt onze Pastoor geen pleidooi voor een zorgvuldige behandeling van de "overtollige embryonen"? Waarom doet hij bijvoorbeeld geen suggestie om die eerbiedig te bewaren door ze in te vriezen zodat ze later eventueel ingeplant kunnen worden als daar vraag naar is? En die vraag is er reken maar.
·
Geen opmerkingen:
Een reactie posten