Na de laatste ontboezemingen van aartsbisschop Lèonard (Belgie) over pedofiele priesters (Gazet van Anwerpen, 28/10), dringt zich bij mij met aandrang de conclusie op: “De man heeft een tic”. Een aaneenschakeling van “bêtises” als door hem te berde gebracht, is alleen mogelijk als er een psychische hardnekkigheid, ja een hersenvernauwing, in het spel is die hem belet menselijk en genuanceerd te denken. Het is niet alleen de starre woordenbrij van de man die me tot deze conclusie brengt, maar ook zijn hele houding, die getuigt van krampachtigheid en een verwrongen geest. Inderdaad het innerlijk van deze Léonard is op zijn gezicht af te lezen.
Ik heb al eerder zijn uitspraken over homosexualiteit, waarin hij die eigenschap vergeleek met anorexia, herleid tot een celibataire anorexia die hem en zijn beroepsgenoten aankleeft en totaal zijn denken beheerst: een verwrongen, walgende afkeer van sex, en misschien van de vrouw, die zich manifesteert in een overmatige aandacht voor resp. ontspoorde consumptie van, gevolgd door een neurotisch afwijzen. Het beroerde is alleen dat deze afwijking, deze beheptheid, maar moeilijk ontmaskerd wordt omdat hij ingebed is in een vroeger indrukwekkend maar zo langzamerhand eerder belachelijk ritueel van opsmuk, gebaren en gezwollen fraseologie, dat alle aspecten vertoont van overdreven te zwaar aangezet theater. Niettemin houdt hij en zijn Kerk zich hieraan vast, en tracht hiermee krampachtig een odium van legitimiteit hoog te houden. Toch niet erg zou je zeggen. Als je dan echter tegelijkertijd ziet hoe de bedienaars van al dit fraais blijven proberen macht uit te oefenen en met hun geperverteerde neigingen en opvattingen zwakken in hun omgeving te domineren en te misbruiken, wordt het tijd om deze ridicule façade eens rigoureus door te prikken, het bolwerk te ontmantelen en de atrribuanten door te verwijzen naar de spreekkamer van de psychiater. Het schenden van de elementaire regels van menselijke communicatie enerzijds en het met voeten treden van intermenselijke verantwoordelijkheid, zoals ook nu weer gebeurt, moet vanuit de samenleving een krachtig halt worden toegeroepen. Daarom is het goed dat ook de politiek nu in beweging begint te komen, en de praktijken van deze man en zijn sympathisanten afwijst. Het zou ook goed zijn om zijn handelswijze en gedachtegoed niet langer als aartsconservatief te bestempelen, laat het verleden maar met rust, maar het de kwalificatie te verlenen die het verdient: ziekelijke afscheiding van een getourmenteerde geest, die maar niet tot rust kan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten