slordige journalistiek

IN TROUW 29/12/11 17:22 stond dit bericht:

Rusland legt reactor op kernonderzeeër stil door brand

UPDATE Op een Russische kernonderzeeër die is afgemeerd bij de Rosljakovo-werf in Moermansk heeft vandaag brand gewoed. Dat heeft het Russische ...

Als zelfs onze journalisten al grammaticale fouten maken..."Door"geeft een causale relatie aan. Daar is hier geen sprake van, en dus moet er staan:

29/12/11 17:22

Rusland legt reactor op kernonderzeeër stil na brand

UPDATE Op een Russische kernonderzeeër die is afgemeerd bij de Rosljakovo-werf in Moermansk heeft vandaag brand gewoed. Dat heeft het Russische ...

Leonard: kluns of ezel?

Nou zeg, Bisschop Léonard heeft dan toch een pleitbezorger gekregen in de persoon van Simon de Meulemeester. Nou Simon ik ben een van degenen die stevig kritiek had en heeft op Léonard om zijn laatste klunzige uitlatingen over Bart de Wever en daarmee op de NVA.  Ik zou onze Simon willen zegggen: “Natuurlijk mag Léonard ook zijn zegje doen, als hij zijn mond maar houdt”. Hij dient hiermee zijn zaak als Bisschop niet. Zijn zaak? Ja, de kerk.Waarom niet? Hij is er duidelijk de juiste persoon niet voort, want hij splitst in plaats dat hij bijeen brengt. Hij spreekt dubbelhartig en is de arrogantie in persoon. Eigenlijk wil hij een boodschap van verdraagzaamheid uitdragen, en dat moet hij als voorganger in de kerk ook doen, maar hij valt een persoon die op zijn manier en volgens zijn politieke overtuiging het goede nastreeft persoonlijk aan. Hij  doet dat ook heel slim door enerzijds te zeggen dat BdW intelligent is, en anderzijds te stellen dat hij voor een foute zaak pleit. Hij verwijt hem daarmee dat hij zijn intelligentie verkeerd gebruikt en dat zou dom zijn van BdW , maar bovendien dat hij gelooft in een foute zaak en dat is oliedom. Tweemaal dom dus, maar ook nog eens venijnig. Het begrip “foute zaak “ is immers uiterst beladen, en roept herinneringen op aan het Nazi-dom en aan de tweede wereldoorlog. Moet ik dat uitleggen? Nee toch hoop ik. Voel je het geniepige  van de insteek van Léonard? Nee?  Eerlijk, niet? Ga dan maar buiten spelen. Of wacht, misschien komt het beter bij je over als ik zou zeggen tegen jou beste Simon, dat jij lulkoek verkoopt, en dat je blijkbaar nog te jong bent om zuiver in deze materie te kunnen onderscheiden. Kijk, nu speel ik het ook op de man. Overigens klopt het ook wat ik zeg, dat is het cynische van het geheel. Je verhaal lijkt een verdediging van Léonard, maar waarom, welk doel dien je daar in feite mee? Wat heb jij met de Kerk van doen? Speel je om t e scoren misschien een beetje goedkoop in op de gevoeligheid van mensen die begaan zijn met de Kerk, en die telkens weer moeten constateren dat hun voorganger een kluns is.. ? Ik kan iemand die in zijn aanval op Bart de Wever een groot deel van de Vlaamse bevolking schoffert moeilijk een ezel noemen, zeg nou zelf.

Leonard: spookrijder of blindganger?

Het Nieuwsblad.be geeft op de voorpagina een foto van Bisschop Léonard, in vol ornaat: dat wil zeggen in met brokaat afgebiesde feestkledij, compleet met herdersstaf. Het is een goede foto, die hem uitbeeldt als een diepdenkende man, vervuld van zorg, die met de rechterhand naar het hoofd grijpt, of is het naar zijn keppeltje? De foto geeft de indruk dat deze man zeer begaan is met het lot van de wereld, en zijn best doet te onderscheiden hoe en waar hij het beste zijn invloed kan doen gelden om de mensheid in zijn zorgen bij te staan. Léonard is een denker, dat zie je zo, niet iemand die zelf de handen aan de ploeg zal slaan. Iemand als hij zou veel goeds kunnen doen, maar dan zal hij  anderen moeten weten te mobiliseren om de goede werken uit te voeren die hij in zijn wijsheid op zich zou willen nemen. Iets zegt me dat deze man daar niet toe in staat is. Hij geeft tijdens de Kerstnachtmis een scherpe homilie, waarin hij zijn visie op mens en wereld uit de doeken doet. Veel nieuws heeft hij niet te melden, maar hij slaagt er toch in weer eens verantwoordelijke mensen op de tenen te gaan staan. Ach, zijn verhaal staat bol van de gemeenplaatsen, en dus is het goedkoop. Het verplicht hem persoonlijk tot niets, hij zal de handen niet uit de wijde mouwen steken, dat is aan anderen.  Zo zegt hij, en je voelt bijna het besmuikte lachen, van het kerkvolk, sympathie te hebben voor de Indignados, de Verontwaardigden. Ja, dat is goedkoop en ook wat vals. Het gaat niet aan je achter een beweging te scharen van mensen die verontwaardigd zijn over de beroerde gang van zaken in de wereld, als je zelf een aandeel hebt in het veroorzaken van die ellende. Je mag goochelen met een fraaie term als "Het Neoliberalisme", maar dat is niet meer dan een vlag op een modderschuit. De Indignados, mijnheer Léonard, zijn niet alleen verontwaardigd over de economische wantoestanden en de schraapcultuur van enkelen. Zullen we die verontwaardiging eens een beetje oprekken zodat we in brede zin daar ook de machthebbers van de Kerk onder kunnen scharen; zij die met voorbijgaan aan de belangen en noden van het volk, de werknemers, een beleid uitstippelen dat uitsluitend hun eigen visie en hun eigen spirituele belangen dient. Hé, Léonard zo hoor jij er plotseling helemaal bij, maar dan wel aan de verkeerde kant. Immers, ook jij bent een machthebber die het religieuze grootkapitaal van de Kerk met harde en strenge geestdrift denkt te moeten beheren. Ook jij treedt met voeten de belangen van mensen door ze de zegeningen van een vrije en vreugdevolle beleving van de spirituele rijkdom  en  geestelijke welvaart te onthouden. Je denkt niet aan de mensen, jij diepdenker, je denkt uitsluitend aan je eigen enge ideeën, gedragen en gemotiveerd door de wil een absolute alleenheerser te zijn, precies als de CEO van de grote ondernemingen, zoals Bellens van Belgacom bijvoorbeeld. Gaat er nu een belletje rinkelen misschien? De verontwaardiging van de tamelijk machteloze Indignados richt zich ongetwijfeld ook op de schone schijn van de grootheidswaan die je zelf oproept, ook nu in de kathedraal die zo overvol was met mensen, die zich even wilden laven aan dat gevoel van het kan toch, af en toe, soms even, dat er vrede en gerechtigheid is, en die de hoop koesteren op de toekomst voor het kleine begin. Dat jij en je kerkvol  ook gelijkwaardig zijn is wat moeilijker in te zien door de opsmuk van pracht en praal waarmee je bent opgetuigd.

Een klein slotwoordje aan jou Léonard, over je uithaal naar Bart de Wever. Daarin geef je toch wel overduidelijk te kennen dat je niets begrepen hebt van wat democratie is. Maar het is bekend, de kerk zelf is niet democratisch, maar zeer zeker autocratisch. Als er iemand is die zijn intelligentie daarom verkeerd gebruikt, dan ben je het wel zelf, en niet Bart de Wever. Je richt je intellect namelijk op het splitsen van het zogenaamde goede en het zogenaamde slechte. Ben je zo'n blindganger dat je ook het principe van "Scheiding van Kerk en Staat" aan je laars lapt? Heb je niet door dat je met zo’n uithaal naar Bart de Wever, door die een foute motivatie te verwijten, een meederheid van de Vlamingen schoffeert. Jij noemt dat “ik neem geen blad voor de mond”; ik noem dat “stupiditeit”. De Kerk mag geen politieke uitspraken doen. De Wever is verstandiger, die wenst niet te reageren op je loslippigheid. Dat je een spookrijder bent wisten we al, maar dat je ook nog een blindganger bent is wel een relevatie.  Ik wens je toe dat je eens gaat inzien dat het goede mensen bindt in hun eigenheid, en het kwade bestaat in afsplitsing  en afwijzing daarvan. Afwijzing,  nu weer van Bart de Wever, hoe omzichtig ook geformuleerd. Ik vraag me af, heb je een goede of een kwade inborst? Kerstmis leert dat je met liefde en geduld vanuit het kleine moet beginnen; jij wil arrivé zijn. Daarmee sta je niet aan het kribje, maar zit je op de troon van de keizer. Grrr oet en Toedeloe.

dierenbeulerij een zoenoffer?

Het is alweer een tijd geleden dat Marianne Thieme, Partij voor de Dieren (Nederland), de voorlopig grootste teleurstelling van haar politieke loopbaan te incasseren kreeg. Waar de tweede kamer in overgrote meerderheid haar wetsontwerp ter voorkoming van dierenleed bij de rituele slacht ondersteunde, werd het zonder pardon afgeschoten door de eerste kamer. Het wetsontwerp bleek eensklaps totaal niet te deugen.  Nou kun je je afvragen wat de eerste  kamer hiermee in feite tegen de tweede kamer zegt, en of ze haar boekje niet te buiten is gegaan, maar aan die politieke implicaties begin ik niet. Ik besef heel goed dat er allerlei oneigenlijke overwegingen in de eerste kamer  meegespeeld kunnen hebben. Ik kan de huichelachtige gezichten er zowat uit het hoofd bijtekenen. Maar wat wil je, politiek is nou eenmaal geen moraaltheologie.

Ik wilde er eerst niet op reageren, maar de reactie van het Joodse Wereldcongres heeft me er toch toe aangezet om nog maar eens van leer te trekken. Ik vind de reactie bij monde van de voorzitter namelijk getuigen van een verregaande arrogantie. De voorzitter bestaat het om te spreken van een overwinning, waarbij de rede en de godsdienstvrijheid voor gaan op, nota bene, "overdreven politieke geestdrift". Dit wordt nog eens dik onderstreept door De Amerikaanse Anti-Defamation League, die verheugd is dat joden zich geen tweederangs burgers hoeven te voelen. Een verbod zou volgens de Joodse federatie een 'gevoel van intolerantie jegens het traditionele jodendom' aangewakkerd hebben.  Deze reacties getuigen  werkelijk van een kortzichtigheid, want dat is nou precies wat er wel is gebeurd: er is onbegrip gegroeid, hetgeen inderdaad wel degelijk tot intolerantie zou kunnen leiden. Bovendien is het zo dat  als  op basis van wetgeving een handelswijze wordt afgekeurd, er geen sprake is van intolerantie maar van het juist toepassen van een democratisch tot stand gekomen wetgeving. Nou moet je oppassen als je zo'n levenshouding bij mensen die zich zo fundamentalistisch, orthodox en ja, zich inderdaad, soms zelf redeloos opstellen, onder kritiek stelt, want je krijgt onmiddellijk een felle antireactie waarin ze soms ook het hun in het verleden aangedane leed als argument in de strijd werpen, en daarmee een voordelige uitzonderingspositie claimen. En toch, dat kan me niet weerhouden, en ik zal weloverwogen mijn kanttekeningen maken. Ik richt me op het Jodendom, en niet op de Islam, hoewel ook voor Islamieten het handhaven van de rituele slacht een dringende om  niet te zeggen dwingende wens is.

Waarom is de reactie van het Joodse Congres kortzichtig? Dat is nogal wiedes toch. De Joodse Gemeenschap heeft met deze opstelling namelijk bepaald niet aan sympathie gewonnen, integendeel. De overgrote meerderheid van de Nederlandse bevolking is het met Marianne Thieme eens: bij de rituele slacht wordt de offerdieren onbedoeld maar ook ongenadig veel pijn aangedaan, en dat dan alleen om der wille van het handhaven van een ook binnen de Joodse Gemeenschap zelf discutabele interpretatie van de Thora.   In feite staat er over de slachtmethode in de thora niets vermeld. Dat hoefde ook niet, omdat er in die dagen  maar één slachtmethode was, en dat was achter het dier te gaan staan  en het dan met een forse haal de keel te oversnijden, het dier vervolgens goed vast te houden en het te laten  leegbloe-den. Griezelig feit is dat door sommige fundamentalistische groeperingen dezelfde gruwelijke methode werd toegepast bij  de "terechtstelling " van ongelovigen die hun gram over zich hadden afgeroepen, of die ontvoerd waren. Maar we moeten verder terug gaan in de geschiedenis. Er is een tijd geweest dat de oudste zoon werd geofferd om de Almachtige te behagen en goedgunstig te stemmen. Later is dat in de kerk gesublimeerd tot: de oudste zoon moet priester worden en zo worden afgestaan aan de kerk en aan God.  Het boek Genesis van de Joodse bijbel verhaalt hoe Abraham met zijn zoon Isaac op weg was om hem te offeren, en zo letterlijk precies dat te gaan doen en met  exact dezelfde methode: met een scherp mes de keel oversnijden. Zijn grote verdienste in de geschiedenis  is geweest dat hij inzag dat Hij, de Almachtige, dit niet van hem kon verlangen en ook niet verlangde, en dat een plaatsvervangend dierenoffer zou volstaan om hem gunstig te stemmen. Daarmee is een fundamentele verandering gekomen in het religieuze beleven van de Joden. Waar het  mij nu om gaat is de vraag waarom de Jood van nu niet tot eenzelfde inzicht zou kunnen komen op een aanverwant punt, en zou kunnen concluderen dat het met de rituele slacht ook anders kan en mag en in de ogen van velen ook anders moet.  Kan de samenleving aan de toegepaste methode wegens strijdigheid met andere beginselen paal en perk stellen? Ja, volgens mij wel, maar eigenlijk zou de Joodse Gemeenschap dat zelf moeten doen, en waarom doen ze dat dan niet. Zien wij hier als rationele westerlingen soms iets over het hoofd?

Dat brengt ons dan bij de vraag waarom de Jood zo aan de details van de rituele slacht op zich hecht. We moeten dan wel de rituele slacht in alle opzichten in ogenschouw nemen, ook de methode van doden. Een ritueel houdt immers altijd meer in dan een godsdienstig prevelementje, zoals dat wordt uitgesproken in de Katholieke Kerk tijdens de consecratie. Want tussen haakjes, ook dat, de kruisdood van Jezus, is een soort rituele slachtpartij. In de ogen van sommigen wordt bovendien Jezus als slachtoffer voedsel voor het volk en is er in wezen dus zelfs sprake van een kannibalistisch feestmaal (eveneens volgens sommigen). Maar dat is een zijspoor. Terug naar de vraag: wat houdt het begrip ritueel in en kunnen we misschien meer begrip krijgen voor  het Joods Orthodoxe standpunt. Laten we er eens van uitgaan dat het slachten zelf, de gepleegde handelingen, voor de Jood een essentieel onderdeel vormen  van de geloofsbeleving. Kunnen we daar dan begrip voor opbrengen ook als we Marianne heten? Daarbij moeten we ons realiseren dat het offerdier sowieso gedood wordt. Het gaat hier uitsluitend over de wijze waarop het dier gedood wordt, en of dat zo zorgvuldig gebeurt dat het dier zo min mogelijk lijdt. Lijden doet het toch, zelfs als het verdoofd zou worden.

Wat kan de bedoeling zijn van het onverdoofd slachten. God, JHWH eer brengen? Geniet JHWH er volgens de Jood van om op  die manier een offer te krijgen opgedragen ? Heeft hij plezier in het leed van de schapen? Dat kan toch niet waar zijn. Hoewel we moeten toegeven dat sadisme die vroege culturen niet vreemd was. De koning, de keizer en hun vrouwen genoten wel degelijk van de slachtpartijen door de gladiatoren die elkaar afmaakten in de arena. Is het doden op zich en het lijden waarmee het gepaard gaat, dan soms ook iets wat voor de Joodse God zo belangrijk is  dat het persé onverdoofd moet gebeuren? We moeten die vraag stellen al klinkt het bizar. Als ik iets begrepen heb van het Judaïsme dan is het wel dat volgens deze opvattingen de Thora, de Joodse bijbel, voortdurend geherinterpreteerd dient te worden naar de vragen van de tijd. Maar willen we iets dieper begrijpen dan zullen we toch allereerst terug moeten naar de oorsprong van het offer. Het gaat immers nu niet om de slacht op zich, maar om het offer dat gebracht wordt. Het offer wordt gebracht door allereerst het dier te doden, en vervolgens een deel van het dier af staan aan de priester(s), een deel wordt verbrand en  het grootste deel wordt door de eigenaar mee naar huis genomen en daar klaargemaakt voor familie en gasten. Je zou zeggen dat de wijze waarop het dier gedood wordt in feite niet relevant is, als die maar niet getuigt van minachting voor het dier, want dat zou voor de Jood lasterlijk zijn ten opzichte van de Heer. Dit lijkt dus verdoving niet uit te sluiten.

We kunnen misschien beter aanvoelen waarom de Jood desondanks van onverdoofd slachten toch zo'n  punt maakt. Het brengen van offers, dat wil zeggen het afdragen van een deel van de vruchten van de arbeid aan JHWH, en dan wel uiteraard het beste deel, was een getuigenis van de gelovige levenshouding. Het eer brengen aan God, en aangeven dat God het primaat heeft in alles, zat hem niet slechts in hetgeen geofferd wordt, maar ook in de handelingen van het offeren zelf, het hele gebeuren dus. De handeling van het doden van het dier is daarmee een heilige zaak, die het uiterste aan zorgvuldigheid vereist in uitvoering en methode en  in de omstandigheden waarin het doden en het slachten gebeurt. Dat was al lang zo vóórdat Marianne ten tonele verscheen. Het is  niet zo dat de eerste de beste zo maar kan gaan slachten, omdat door de ondeskundigheid het dier dan onnodig zou lijden, wat in de Joodse visie in feite een belediging is voor God, die het dier geschapen heeft. De Jood dient zich ook voortdurend af te vragen of hij wel het uiterste doet om het offer niet alleen op een eerbiedige manier maar ook op een adequate manier te brengen. Heeft hij alles gedaan om het schepsel dat geofferd wordt met eerbied en kundigheid zo te behandelen dat ook in de handelingen die uitgevoerd worden de Schepper van het dier wordt geëerd.

In het Judaïsme  is het essentieel om in alles gecultiveerd en eerbiedig te handelen; dat is wat de Thora, de Godsdienst, voorhoudt. Met dat als uitgangspunt is het te begrijpen dat de Jood bestrijdt dat het dier door de toegepaste methode onnodig lijdt, waar hij zelf het uiterste doet om het doden en het slachten volgens de hoge standaard die hij zichzelf oplegt uit te voeren. Het willen toepassen van een verdoving om dierenleed te voorkomen lijkt daar een dik vraagteken achter te zetten. Ik kan de Joodse religie daar eigenlijk wel in volgen.  Dat het dier leed wordt aangedaan is niet te voorkomen ook niet door verdoving. Onverdoofd slachten verplicht de mens ertoe om inderdaad het offerdier met de grootst mogelijke zorgvuldigheid te behandelen. Verdoving kan ertoe leiden dat het lijden van de dieren nog vergroot wordt, omdat de zorgvuldigheid van handelen  wordt vervangen door een spuitje. Ja, ik heb alles overwegende wel begrip voor het standpunt van  het Judaïsme, maar dan wel in zijn allesomvattende vorm. Dat sluit evenwel voor mij niet uit dat de reacties vanuit het Jodendom op de inbreng van Marianne Thieme afkeurenswaardig zijn.  Begrip zal er van twee kanten moeten zijn zeker met het oog op de toekomst. Marianne laat het er namelijk niet bij zitten, en ook dat moet gerespecteerd worden.

filosofie: spel van (aan)wijzen

Sinds anderhalf jaar hebben we een vriendje, Steven, ons buurjongetje.

Elke dag begint met hem. We horen ‘s morgens vroeg al hoe hij stapje voor stapje iemand aan het worden is. Hij is het kruipen net te boven en hij stapt inmiddels heel parmantig rond met zijn 60 cm hoogte, dat geloof je niet! Zijn eerste woordjes zijn gesproken, “ah, ah”, omlijst met driftige gilletjes, kreten en uitroepen. Hij leeft, beleeft, leeft zich uit. Nee, zich inleven doet hij nog niet, denken we.  Zijn moeder is gelukkig met hem. Ze zingt tegen hem in een taal van “ah’s, en oh’s” in lange golvende uithalen van verrukking. We worden meegevoerd en we wanen ons als de engelen in de film “Himmel über Berlijn”: we zijn er, ook al zijn we er niet, wij de buren van ons buurjongetje.
Steven is een en al vraag.”Is dat, dat, dat?” zegt hij tegen me. Hij wacht mijn antwoord niet af. Hij wijst aan en aan. Hij kijkt en ziet steeds nieuwe dingen. Vraagt hij eigenlijk wel? Blij en opgetogen wijst hij aan wat hij ziet, alles. Hij kijkt en hij ziet, ook mij. Hij neemt me mee, soms; kijkt me dan eerst guitig aan en in een “O ja” beweging met de volle glans van helder bewustzijn op zijn gezichtje, volmaakt open, steekt hij zijn handje omhoog. In zeker weten dat ik hem bij de hand neem, troont hij me mee. Dribbelend en stribbelend, maar met de doelgerichtheid van een bergstroom gaan we kijken. “Is dat? Dat? Daar?”

uit: Orde en Chaos, spel van wijzen, autheur Kees van Dongen, www.writehistory.be

"En God sprak" toegelicht

Even een kerstverhaaltje zonder onderscheid tussen het juiste en het goede:

In de Bijbel, meer specifiek in het Oude testament, kunnen we  lezen in het scheppingsverhaal, het boek Genesis, dat God, YHWH, de wereld geschapen heeft in 6 dagen. Tussen de regels door op het wit van de bladzijden zeg maar, kunnen we ook lezen, hoe precies en zorgvuldig hij daarbij te werk  ging. Volgens het bijbelverhaal heeft de Almachtige die klus geklaard in zes volle dagen, en dat is bepaald snel te  noemen. Niet voor niets dat hij op de zevende dag echt een dagje moest rusten. Nou dat heeft hij wel geweten, een rustdag is het namelijk niet geworden. Hij was toen, afgezien van zijn Engelen,  immers niet meer alleen, want de mens was er, en die keek hem scherp op de vingers. Zes dagen lang hebben die trouwe vazallen, de Engelen, hem bewonderend gadegeslagen. En toe God zag dat het goed was, hebben ze luid geapplaudisseerd.

De mens kwam direct met allerlei vragen, om niet te zeggen dat hij overal kritiek op had. Aanvankelijk stoorde zich daar niemand aan. Dat komt  omdat de Engelen zich nogal uitsloofden met allerlei soms nogal breedsprakerige en zelfs luidruchtige loftuitingen, zoals deze bijvoorbeeld: "Verrukkelijk is het Heer, geprezen zij Uw naam, om alles wat U geschapen heeft te mogen aanschouwen. Wat een pracht aan kleuren, wat een rijkdom aan vormen, en wat heeft de vrouw een natuurlijke gratie en souplesse. En dat is dan nog alleen maar de buitenkant". Een andere Engel, inmiddels ook op temperatuur gekomen, viel direct de eerste bij: : "Hartverwarmend is het Heer, geprezen zij Uw naam, om de rijkdom van de binnenkant van al wat U geschapen heeft te mogen aanschouwen en aanvoelen. Wat een verrassende diepgang. De Heer fronst zijn wenkbrauwen bij het woord "verrassend", maar krijgt de tijd niet om een terechtwijzing te geven, want een derde Engel,  valt hem bij: "Wat een wijze tegenoverstelling Heer, geprezen zij Uw naam. Het mooie zal pas echt in volle glorie doorbreken als de mens harmonie weet te brengen tussen de binnenkant en de buitenkant. Maar dat vraagt om tederheid en veel goede wil en heeft de mens dat wel?," voegt hij eraan toe. Dit soort wijsneuzerij is een ongewoon geluid in de hemel. Het was niet echt overdreven kritisch, maar het getuigt ook niet van die blindelingse, volgzame toewijding en overgave die God normaliter in de hemel ten deel vallen. O jé, de pief, hij doet er nog eens even een schepje bovenop ook: "Die mens lijkt trouwens voor zover ik het zie, alleen maar oog te hebben voor de buitenkant", zegt hij, doelend op Adam die intussen al naast Eva zat en haar nieuwsgierig zat op te nemen. Eva van haar kant liet zich trouwens ook niet onbetuigd, en keek een beetje ongerust naar dat eigenaardige knakworstje waarmee Adam was toegerust, en dat een eigen leven aan het leiden was. "Je stelt vragen jongen en erger nog je geeft ook nog  zelf de antwoorden", zegt God. Ik zal je mijn scheppingsverhaal nog maar eens moeten vertellen. Luister nou eens goed, en stel je open voor mijn antwoorden.

" Allez dan, zes dagen lang ben ik met scheppen bezig geweest, terwijl jullie alleen maar toekeken. Ik heb de mens geschapen op de zesde dag; hij is bijzonder, ik sta hem ter zijde, en hij mij. Ik heb hem ter linker en ter rechter zijde uiteengelegd, opdat ze als man en vrouw in een tegenover maar tevens in harmonie samen de toekomst zouden kunnen dragen, in een omhelzing van waarheid en vrede elkaar zouden kunnen ontmoeten en zo samen, met hun beiden en dus zeker niet alleen, vruchtbaar zouden kunnen worden." Gods stem,  die toch al helder en sonoor klonk, werd nog wat  krachtiger en indringender toen hij sprak: "Ik heb hem bovendien als toemaatje mijn licht ingestort. Dat wisten jullie nog niet of wel? Maar geloof me, de mens, die man en vrouw is, zal het doen. Misschien met een beetje vallen en opstaan, oké. Maar daarvoor staan jullie hem terzijde, en heeft hij mij als voorbeeld, want in mij wordt en is alles één; voor mij bestaat er geen verschil tussen binnen- en buitenkant, tussen verleden heden en toekomst. Nee, en ja, Ik verenig het strand en de zee, de deining en de glooiing. Luister, dat van die twijfel zal ik nu maar even door de vingers zien", ging God verder. "Heb je het nou door jongen?", spreekt God tot de engel, "of wil je liever nog wat tegensputteren? Dat wilde  de derde engel wel, en dat deed hij stiekempjes, langs zijn neus weg.  Later is de eigenwijzigerd dan ook gevallen. God is inmiddels met zijn aandacht alweer beneden bij zijn schepping, en zijn hele wezen gloeit van tederheid en doet zijn aangezicht stralen en glanzen. En de afstraling daarvan verlicht en verheldert heel de schepping, en al wat daar in is, inclusief de mens. De derde engel kijkt met verbazing naar de mens daar beneden, getroffen als hij is door de verandering die hij ziet voltrekken. "Zie je dat" spreekt God, "zo is het goed, heel goed". Beneden kijken enkele mensen ineens verwonderd op, geraakt door iets wat ze  niet eerder zagen, maar dat hun gevoelig treft.

"Kijk", zegt God tegen zijn hofhouding, "sommige mensen heb ik uitzonderlijk toegerust en belast met een zesde zintuig. De engelen kijken hem bewonderend aan, getuigend van hun adoratie. "Ah, ho, maar wacht even. Een paar van mijn schepsels heb ik extra belast met een zevende zintuig: gevoel voor schoonheid." "Oh, wat heerlijk", roept een al te jeugdige engel. Hij zakt in onder de terechtwijzende blikken van zijn kompanen, die hem tot stilte manen. "Geeft niks hoor jong", zegt God met een knipoog naar Gabriel, zijn rechterhand. "Spontaniteit is echt geen zonde. Inderdaad, heerlijk is het om dat zintuig te hebben. Ik kan het weten want ik heb er natuurlijk zelf ook een, maar vergis je niet, het heeft de vorm van een kruis. Je  moet er echt wel mee om leren gaan. Want al vervult het gevoel voor schoonheid je dan wel met verrukking, het maakt je ook pijnlijk  bewust van het onvolmaakte; het maakt woorden tot lege vehikels, gebaren tot loze uitingen; het baart pijn in de verwondering, brengt je tot eenzaamheid, en zelfs vervreemding. Kortom, dat zevende zintuig is een groot voorrecht, maar het is tevens een kruis, en het is dan ook zeker niet voor iedereen weggelegd. Het zou niet te dragen zijn voor een normale sterveling, ware het niet dat jullie er zijn om die paar mensen die het  betreft tot mij te brengen, en dat ik hem dan meer dan genezing zal geven. De derde engel slikt, en zegt zachtjes:" maar kunt u dat die mens wel aandoen?" "Dat is een pijnlijke vraag, jongen. Ik zal maar weer eens…". Hij ziet hoe de engel, met deemoed het hoofd buigt, en God slikt zijn reprimande in. "Die mens heb ik nodig jongen", zegt hij dan zacht, "om mijn schepping met mijn liefde te doordrenken, en verder te brengen. Hij kijkt inmiddels weer goed gemutst naar beneden, waar de mens intussen, of liever ondertussen, het "Gaat en vermenigvuldig u", voortvarend in praktijk aan het brengen is. "Zie je jongens, en de Engelen kijken bevreemd met hem mee. Het "Ik " scheiden" en weer "een laten worden", dat is het idee. Het werkt. Ik heb de mens nodig om zo mijn diepste ik aan het licht te brengen: :de liefde als kern van mijn creativiteit". Ik zal die mens een merkteken geven zodat we hem direct kunnen herkennen: een stille glimlach; de glimlach van "een hart dat weet heeft van smart". Zo, en dat is het dan wel voorlopig. Zo is het goed, prima geregeld, en laat het nu maar maandag worden."

En zo is het dus gekomen dat er mensen zijn die niet slechts gevoel hebben voor schoonheid, maar die dieper nog het vermogen hebben om subtiel en teder  om te gaan met al wat kwetsbaar is, met dat wat gemakkelijker te grijpen is dan te begrijpen; dat wat niet diect nuttig is, niet meteen wat opbrengt, en zich maar moeilijk kan verdedigen tegen de neiging van de mens tot analyseren, tot onderwerpen en uitbuiten vooral van zijn medemens. Velen kunnen  zich niet te weer stellen tegen de snelle rechtlijnige conclusies over oorzaken en gevolgen van enkelen, die anderen en het anders zijn ontleden op de pijnbank van het laatste vooroordeel. Al datgene waar uit blijkt dat er ook nog iets is dat de schone schijn  van de buitenkant overstijgt, dat het vergankelijke en het onvergankelijke, het tijdelijke en het eeuwige bij elkaar brengt en ons zo brengt tot het bewust worden van wat ware schoonheid is, kijkend in jouw ogen als je binnenkant door je oppervlak heen straalt en je ego transformeert tot een  ik met de ware charme van Gij en Ik.

Ik ga wandelen, langs het hemeltje, waar deze bespiegelingen tot mij  kwamen.

noot: in hemelse sferen  is er geen verschil tussen verleden, tegenwoordige en toekomstige tijd, daar is er maar een tijd, de altijd.

Simonis: Ja, Ich habe es gewusst

Ik had besloten om de discussie over kindermisbruik in de Kerk maar te laten voor wat het is; sexueelmisbruik is een minderwaardig gebeuren dat om harde maatregelen vraagt van kerkelijke overheid en van Justitie, maar ook een problematiek waar we vroeg of laat doorheen moeten leven. Ik behoor tot degenen die door alles heen, nog steeds vinden dat de Kerk, dat zijn wij, ook veel goeds gebracht heeft. Het is niet allemaal treurnis en kommer en kwel. We mogen gerust bedenken dat de Kerk meer is dan het instituut, en groter is dan het Vaticaan en beter dan een stelletje misdadige onverlaten. Ik ben het daarin eens met de overtuiging van Oosterhuis: de kerk dat zijn wij, wij zijn het lichaam van Christus. Wel, laat ieder voor zich maar nagaan of hij/zij als tegenwicht voor de ellende iets goeds heeft bijgedragen. Ik ben er zeker van dat er veel positieve antwoorden zijn. Nu na het zoveelste interview dat Oosterhuis gegeven heeft, of dat hem afgenomen is, voel ik me geroepen toch nog een keer te reageren. Via Oosterhuis blijft namelijk nog steeds de opvatting circuleren dat kindermisbruik alles te maken heeft met de celibaatsverplichting. Ik ben het, en velen met mij, niet met hem eens. Sterker nog, ik meen dat deze ex-jezuïet iets te fanatiek als maar op dit door hem veronderstelde oorzakelijk verband tamboereert. En de pers schijnt hem daarin blindelings te volgen, alsof hij als uitgetreden priester het verlossende inzicht heeft. Verwacht de pers van hem nou echt een gewogen oordeel over oorzaak en gevolg? Het lijkt er meer op dat ze via hem gemakkelijk kunnen scoren door een oud zeer op te kloppen, en succes lijkt gegarandeerd. Persoonlijk denk ik dat zijn verzaken aan de celibaatsver-plichting, na een vrijwillig gegeven gelofte, Oosterhuis meer aan het hart gegaan is dan hij laat uitschijnen. Hij komt bij mij nogal gefrustreerd over, en dat is begrijpelijk gezien de miskenning die hem als nasleep ten deel is gevallen. De consequentie van zijn opvatting was maar liefst dat hij uit de kerk werd gestoten, al mag slimpie Wiertz dan beweren dat hij in feite zichzelf als ketter buiten de kerk had gezet. Het gekrakeel gaat door, nu weer tussen de bisschoppen Eijk (Den Bosch) en De Korte (Groningen), ook weer met als onderwerp de liederen van Oosterhuis. Het lijkt er op dat de Kerk in "distress" verkeert. Heren kom eens collegiaal bij elkaar en zoek het alsjeblieft uit. Ik ben dat onpersoonlijke politiek getinte mannetjesgedoe in deze toplaag van de kerk eigenlijk meer dan beu. Buig je ook eens serieus over de problematiek van het kindermisbruik in de kerk. Doe het vooral ook wat eerlijker dan vaticanist Mgr Bertone, die schandelijk de schuld afschuift op de homo-sexuelen (ja mijnheer Cantalamessa, zoals de Nazi’s deden op de Joden), en deze comfortabel als universele zondebok lijkt te willen bestempelen. Huub Oosterhuis: katholieke seksschandalen zijn inherent aan het celibaat Elsbeth Etty Huub Oosterhuis"...de steppe zal bloeien.." Het interview stond in de NRC. Weer werd ik getroffen door de broeierige blik die Oosterhuis laat zien op een van de foto's. Haat hij inderdaad de kerk zoals hij eens gezegd heeft; een kerk die hem toch wel van zijn voetstuk gestoten heeft? Tussen de regels van zijn betoog, lees ik hoe rancuneus hij is, en hoezeer hij het de kerk kwalijk neemt dat ze zo onverbeterlijk log en behoudend is. Hij beziet zelfs de sexuele geweldplegers, waar het in het interview over gaat, de paters en broeders (en nonnen), in "zekere zin als slachtoffers". Ik vind dat hij daarmee uit de bocht vliegt. Ik zie deze mensen als daders die op een goedkope manier zwaar misbruik hebben gemaakt van hun positie. Wat, positie? Jazeker, een positie van aanzien, overwicht en macht. En dat is heel wat anders dan dat ze slachtoffer zouden zijn. Als zij zo leden onder de druk van hun hormonen, een normaal mens zou zeggen: als ze zo geil waren, dan stonden hen andere wegen open, bijvoorbeeld zoals in religieuze kringen kennelijk voor sommigen usance was, "even naar Luik gaan"; een eufemisme voor “naar de hoeren gaan”. Menige sexueel behoeftige onder de Clerus is kennelijk deze weg gegaan. Van mij zul je daar geen kwaad woord over horen. Oosterhuis is een andere weg ingeslagen. Die heeft een lieve verpleegster " als zijn vrouw tot zich genomen", iemand die ongetwijfeld zeer van hem gecharmeerd was, en er uitsluitend voor hem alleen was en wou zijn. Ik geef hem geen ongelijk, het is zijn leven. Het is duidelijk dat hij helemaal in de sfeer van "het concilie van Noordwijkerhout", al vroeg zijn conclusies getrokken had en alvast een voorschotje had genomen op de communis opinio van de vergadering, dat het celibaat afgeschaft zou moeten worden. Hij zelf heeft dus niet zo geleden onder het torsen van een celibaatgelofte. Menig gezagsgetrouw priester echter heeft tegen de verwachting in en tot zijn teleurstelling moeten constateren dat het celibaat wel degelijk onverkort gehandhaafd bleef. Met als schrale troost dat er veel begrip bleef bij "hogerhand" voor het sexueel falen en dwalen van de herders van de kerk, zoals zelfs in het geval van kindermisbruik, zoals nu jammerlijk blijkt. Het lijkt me van groot belang dat we proberen zuiver te onderscheiden wat er ten grondslag ligt aan het kwaad van sexueel misbruik. Doen we dat niet dan kunnen we vergeten dat we tot een oplossing komen van dit serieuze probleem en zo nieuwe wantoestanden met nieuwe slachtoffers kunnen voorkomen. Het celibaat kan onmogelijk de primaire oorzaak zijn. Het celibaat is immers een omstandigheid, een manier van leven, en wel zonder partner, zonder sex; het is geen oorzaak. Nee, de onmiddellijke oorzaak is lust, laten we maar direct en onomwonden man en paard noemen, ja, lust; geilheid; sexuele aandrang, de instinctieve drift die biologisch is ingebakken in de natuur van mens en dier. Als de kerk zo schermt met natuurlijke wetmatigheden, wat ze doet, en altijd maar weer à la Aristoteles, dan zal ze de sexuele drift als diep gewortelde van God gegeven aandrang en eigenschap van de mens moeten erkennen. Bovendien zal ze moeten toegeven dat die driftmatige aandrang niet te temmen is, net zo min als honger en dorst. Het is een levenskracht die een kanaal zoekt om zich te kunnen manifesteren, zoals elke man met ballen zal kunnen bevestigen. Mooi als dat kan gaan via een "natte droom", zoals Antoine Bodar zo openhartig en vertederend vertelde. Maar als je daar als levenslustige jongeling op moet wachten, dan denk ik dat je al gauw de paalstok in handen gaat nemen om over de sloot te springen. Het is prachtig, en het staat heel deftig om te schermen met mooie leerstelligheden, zoals die ontleend aan de Kerkvader Augustinus. Maar deze man heeft wel eerst vele jaren "de beest uitgehangen", zoals hij zelf ergens zegt, en heeft zich daarna, de vrouwen zat en moegestreden, aan de kerk gewijd in een overtuigd celibatair leven, ongehuwd dus, en zonder sex (dat mag officieel alleen binnen het huwelijk, vandaar). Feit blijft, dat het tegennatuurlijk is en in zekere zin zelfs hoogmoedig dat de kerk zijn dienaren vanaf de wijding tot priester impliciet met een verplichting tot sexuele onthouding opzadelt. Maar er is meer. Een celibatair leven houdt ook in de afwezigheid van liefdevolle intimiteitsbeleving zoals die kenmerkend is voor de relatie tussen partners; in een huwelijk tussen man en vrouw. De priester vindt hiervoor hopelijk soelaas in het doorleven van een mystieke relatie met de Kerk, en in de vriendschap met anderen binnen de kerkgemeenschap, priesters, leken. Niet gemakkelijk en het zal een hele weg vergen om compensatie te vinden voor die diepmenselijke behoefte aan tederheid, en intimiteit. Nee, niet eenvoudig, gezien de groeiende eenzaamheid en gevoelsarmoede binnen de Kerkgemeenschap. Een leven zonder sex is echter een ander verhaal. Intimiteit krijgt gestalte in lichamelijke en spirituele nabijheid, maar sexuele aandrang is een instinctieve neiging die streeft naar lichamelijke bevrediging. Leven zonder sex? Ja, dat is mooi voor eunuchs, lollig voor vrijdenkers als Oosterhuis, die er zich geen moer van aantrekken, maar lullig voor degenen die trouw aan hun gelofte willen blijven. Het is misschien alleen nog een ideaal voor impotent geworden celibataire senioren die de lust vergaan is, zoals het bisschoppencollege, bij Simonis vergaderd voor het interview.. Het is in elk geval tegen de natuurlijke orde, al is de gelofte nog zo vrijwillig afgelegd. Van bevrediging van sexuele behoefte naar kindermisbruik is een ontoelaatbare stap. De suggestie dat het huwelijk hier een oplossing zou kunnen bieden, en dat bij opheffing van het celibaat sexueel misbruik niet meer zou voorkomen, getuigt mijns inziens van kortzichtigheid en van een tunnelvisie. "Laat ze trouwen en het probleem is opgelost" hoor je wat al te vaak. Nou nee hoor, immers ook gehuwden, zowel binnen als buiten de kerk, blijken zich over te kunnen geven aan sexueel geweld, ja zeker, ook in de vorm van kindermisbruik. Vandaag stond het weer eens in de krant: gehuwde man verleidt via internet met een valse identiteit heel jonge meisjes met de worst van een modellencarrière en verkracht ze, zowat aan de lopende band. Ja, zo gemakkelijk is het voor deze geraffineerde booswichten. De indruk dringt zich op dat misbruik slechts een andere omschrijving is voor sexuele dwang, geweld dus, dat misdadig wordt aangewend, uitsluitend en alleen voor bevrediging van eigen lusten, ten koste van een ander. De dader legt zijn wil op aan het slachtoffer. Nee vrienden, het huwelijk is daar niet voor, al is duidelijk dat ook binnen het huwelijk agressief gewelddadig gedrag te vaak voorkomt; het huwelijk biedt geen soelaas voor puur bevrediging van ikgerichte sexuele lust. Althans in onze cultuur heerst in een huwelijksrelatie de liefde en is er geen plaats voor ikgerichte dominantie, dwang en overheersing. We weten dat dit niet in elke cultuur zo is. Echtelieden zijn partners en zijn gelijkwaardig. Voor Man en Vrouw is het een opdracht om, als gelijken en elkaars aanvulling én tegenover, de weg te gaan van menswording, waarbij het belang van de ander op de eerste plaats komt. Ik denk dat de plegers van sexuele dwang jegens kinderen zich in een huwelijk niet bepaald op hun gemak zouden voelen. Met het overwicht van de "dienaar van god" een kind je wil opleggen en het kind chanteren, is heel wat anders dan een gelijkwaardige creatieve en vruchtbare relatie aan te gaan met een volwassene. Hoe kan een pastor tot sexueel misbruik komen? Allez, hij wordt toch net zoals iedere man aangestuurd door zijn instinct, zijn sexuele drift. Maar anders dan de meesten kan hij kennelijk niet in een verantwoordelijke relatie naar anderen gaan staan en zoekt hij uitsluitend zichzelf. In geval hij zijn lust richt op kinderen, maakt hij misbruik van de omstandigheden waarin een kind vertrouwvol in zijn nabijheid verkeert als misdienaar bijvoorbeeld en hij maakt misbruik van zijn overwicht als volwassene en als priester. Hij wordt kennelijk uitsluitend driftmatig gestuurd door zijn eigen lust, waarvoor alles moet wijken en waarbij het wel-zijn van het kind voor hem/haar niet van belang is. Het kind wordt in feite tot slaaf gemaakt van zijn sexuele lust. Waarschijnlijk is hij daarin ook slaaf van zichzelf, en "kan hij het niet laten". Het kan bijna niet anders dan dat de dader een pedofiel is. Een normale man, priester of leek, richt zich niet op een kind, maar zoekt contact met een volwassene, man of vrouw, als verrukkelijk tegenover, die hem in zijn of haar eigenheid aanspreekt. Ik ben het dan ook mordicus oneens met Huub Oosterhuis die beweert dat kindermisbruik een direct gevolg is van de celibataire status zoals die werd aangekweekt op de kweekscholen. Volgens Oosterhuis zou het celibaat onvermijdelijk leiden tot een verkrampte en getourmenteerde beleving van de sexualiteit hetgeen dan tot uiting zou moeten komen in kindermisbruik. Hij generaliseert in zijn redeneren mateloos, en komt tot uitspraken die elke grond missen. In mijn ogen zijn degenen die zich overgeven aan sex met kinderen, wel degelijk pedofielen, die misbruik maken van de omstandigheden. Goed beschouwd is de "theorie" van Oosterhuis gebaseerd op indrukken die hij opgedaan heeft in kleine kring. "Ik heb eens iemand gekend die...", zegt hij ergens. Oosterhuis kan maar beter bij zijn leest blijven. Hij is een dichter en geen sexuoloog. Dichters blinken meestal niet uit in hun exacte perceptie van de werkelijkheid. Reken maar dat seksverslaving daders zal aanzetten om slim te werk te gaan. Nee, niet de omstandigheden maken de dief, zoals je zo vaak hoort, het is hier de dief die de omstandigheden creëert. Er zijn verbijsterende voorbeelden genoeg: hij gaat vrijwilligen op een kinderspeelplaats en gaat mee op een jeugdkamp; zij gaat een crèche beginnen; hij gaat lief en toegewijd met veel gevoelig lichamelijk contact zwemles geven aan minder valide kinderen; zij wordt rechter voor gezinszaken en heeft vertrouwelijke gesprekken met kinderen die al mishandeld zijn en troost zoeken en doet er nog een schepje bovenop (historisch!); hij wordt priester en hem zijn de jonge knapen toevertrouwd die moeten worden opgeleid tot misdienaar. Zijn dat allemaal aberrante getourmenteerde vormen van sex-beleven? Nee waarom? De natuur zoekt een weg, zo eenvoudig is dat. Ah, het zijn wel ontmenselijkte vormen van sex beleven. Sex op zich is slechts de krachtige instinctieve impuls die een weg zoekt, en die ook vindt, dichtbij of veraf; in de pastorie of in Luik, in het zwembad, of in een hotel; voor het beeldscherm of in een of andere uithoek op een feestje. Sex is een drijfveer die de mens aanzet tot handelen gericht op bevrediging met of via een ander. Bij een normaal mens kan die impuls gecorrigeerd en gericht worden door edele motieven van menselijkheid waarin het egoïsme overwonnen wordt, zoals in een huwelijk. Sommigen lukt dat niet, wat dan onherroepelijk leidt tot een doortrapt en slim creëren van de omstandigheden waarin hij/zij uiteindelijk als dader kan toeslaan en bevrediging kan vinden. Actief (penetratie) of passief (zich laten..), beide extremen doen zich blijkbaar voor met grote emotionele schade voor het slachtoffer, in veel gevallen blijkbaar een kind. Er is kennelijk steeds een ander bij nodig, er moet dwang worden uitgeoefend, iemand moet worden onderworpen, en worden gebruikt. Er zit een sadistische component in dit gedrag. De conclusie dringt zich op dat het gedrag van sexuele geweldplegers primair een vorm is van machtsmisbruik en chantage. Allez, heeft de priester dan zoveel macht? Ik denk het wel. We zijn toch niet vergeten hoeveel overwicht de priester in die tijd, de zestiger jaren, nog had, zelfs op de volwassenen. Juist omdat hij de mensen van het volk kon voorhouden hoe ze zich te gedragen hadden wel wetend dat de normen op het gebied van sexualiteit en huwelijk niet te halen waren. Maar ach, daar was dan de biecht weer goed voor. Noem dat maar geen macht! Hij mocht vergeving uitspreken; hij werd om zijn toewijding en zelfopoffering bewonderd; om zijn onthechting aan het aardse werd hij gerespecteerd; om zijn kennis van kerkelijke moraal werd hij geëerbiedigd, ook al hield hij er zich zelf niet aan; en hij had toegang tot de bovenste culturele laag van de samenleving; kortom hij genoot aanzien en dus had hij macht, en dat was hem ongetwijfeld aangenaam. Het was een compensatie voor zijn celibaats-verplichting en een knuffeltje, och, dat kon er altijd nog wel af en kon met een grapje wel door de vingers worden gezien. Het was bepaald niet evident om tegen het vermeende en verleende gezag van de priester in te gaan en zeker niet in die tijd met zijn enge hiërarchische verhoudingen, de sociale controle en de slaafse gezagsgetrouwheid. De bisschop was een vorst in het klein, en domineerde zijn medewerkers, de priesters, in een strikte hiërarchie. Domineerde ook de gelovigen en had in de arbeidsverhoudingen van toen in een handje klap met de industriëlen, de bazen, nogal wat in de pap te brokkelen. Een situatie die nu althans in Europa gelukkig drastisch veranderd is. De priester stond op de onderste ladder, maar was op zijn beurt de spirituele rentmeester van het gewone volk dat toentertijd, begin zestiger jaren, geplaagd werd door armoede, afhankelijkheid en onwetendheid. Het wordt op onthutsende wijze uitgebeeld in de films “Daens” en “De Magdalenazusters”, die de wantoestanden schetsten van een corrupte kerk in het begin van de vorige eeuw, en haar gemene zaak met de toplaag van de industriëlen en overheid. Wie koos er voor het priesterschap? Jongemannen met een hang naar “het Woord”, de symboliek, de plechtstatige gebarentaal, de show en het decorum van het rijke roomse leven; zij die zich graag wilden invoegen in het machtige instituut van de kerk, waaraan zij als offspin voor zichzelf aanzien en gezag zouden kunnen gaan ontlenen. Ik zag het als jonge knaap gebeuren hoe twee van mijn klasgenoten thuis een altaartje hadden met alles er op en eraan; die met overgave en idioot devoot de mis opdroegen, en die mij beiden zover gekregen hadden dat ik een keer misdienaar bij hen werd. Ik griezelde er van. Ik heb ook als student binnen de kerk diverse keren de dominantie en spirituele arrogantie en de "Herenmentaliteit" van deken, vicaris en bisschop van nabij ondervonden. Mannen, erudiet en vaak speekselig welbespraakt, doorkneed met het brevier van een omvangrijke kerktraditie, altijd piekfijn, smetteloos gekleed, ter ere gods natuurlijk; op handen gedragen en verwend door de nonnen van het plaatselijke klooster, en allerlei fanatieke anderen die van geen kwaad woord wilden horen en een speels knuffeltje, en soms daarna meer, best konden vergoeilijken. De kerk werd als de lamp van Aladin door allerlei goedwillenden, vooral vrouwen, opgewreven in verwachting dat er iets goeds uit zou komen, en dat kwam, reken maar. Dan kan het zo verkeren dat tenslotte niet het koper maar de bedienaar wordt opgewreven. Van instituut naar persoon is immers maar een kleine stap. Iedere katholiek zal zich wel eens geërgerd hebben aan de het gekuip en gekruip van sommige parochianen om maar bij de pastoor in een goed blaadje te komen en daarmee een paar korreltjes aanzien vanonder de tafel mee te kunnen pikken. Iemand die in zo'n positie verkeert van vleierij en bevrediging van eerzucht, corrumpeert gemakkelijk tot bevrediging van het eigen ik. We zien het over de hele wereld gebeuren, de kerk is daar kennelijk geen uitzondering op. Nee beste Oosterhuis ik geloof er geen biet van dat met opheffing van het celibaat de ellende over is. Je zit er naast. Is er dan soelaas mogelijk? Jawel, supervisie, oplettend leven en tijdig het kaf van het koren scheiden.

Andere artikelen, reacties, ontboezemingen van mijn toetsenbord: Allereerst: Een boek dat ik geschreven heb, en gepubliceerd op www.argiope.be Pas de Dieux Deel 1 – deel 5 (let op de bewuste gelaagdheid in de titel) Het schijnt zo te zijn dat een man in zijn leven drie belangrijke doelen nastreeft, die ingebed zijn in drie achtereenvolgende levensfasen: in de eerste fase heeft hij vurig lief en verwekt een kind; in de tweede fase bouwt hij iets op vanuit zijn persoonlijke inspiratie en gedrevenheid, of hij doet er in elk geval zijn uiterste best voor; en in de derde fase schrijft hij een boek. In die laatste fase gaat hij terug kijken en geeft hij zich rekenschap van de sporen die hij in het gemeenschappelijke landschap getrokken heeft. Dan kan zijn levenservaring uitgroeien tot het wijze inzicht dat alles één is en dat het all-een zijn ten diepste de kern vormt van zijn wezen en hem helpt het alleen zijn te dragen. Dat kan hem ook helpen zijn toenemende aftakeling en groeiende eenzaamheid te accepteren en in vrede te komen met zichzelf en zijn leven. Dat is geen zoetsappig proces; integendeel, mij heeft het in elk geval pittige confrontaties opgeleverd. Maar daarnaast ook het plezier en de genoegdoening van het overdenken en opnieuw doorleven en plaatsen van opvattingen, beslissingen, handelingen en lotgevallen, in een bredere werkelijkheid van mens zijn. Celibataire Anorexia …Wat zou Frans de Waal, onze apenspecialist, van zo'n gezichtsuitdrukking zeggen? Angstig agressief? Zijn hele voorkomen straalt een wat bizarre combinatie uit van staalharde toewijding en afstandelijke, virtuele vriendelijkheid, met zo'n geadopteerd abstract Biafra-lachje…. https://docs.google.com/document/d/1pF2pmaXmFCRStsYYblgFMM64daaNvpVy8xG_wuqioqQ/edit?hl=nl Oké Hans Kühn …Theoloog Hans Kühn heeft ongelijk; het celibaat is een levenskeuze en kan nooit dè oorzaak zijn van sexueel kindermisbruik, hooguit een aanleiding… https://docs.google.com/document/d/1uxhiHm34kMpyjACiNlN0Zp6OddpUlWDgmAAGsbARK_Q/edit?hl=nl NuttigCondoom  https://docs.google.com/document/d/1fiMN-7JWALhscduESAimcrnpKq5C3hpq10sAvrVAxOY/edit?hl=nl … en als er onduidelijkheden zijn eventueel een toelichting te vragen, zonder direct met jouw interpretaties van wat ik schrijf en volgens jou bedoel op de loop te gaan. Ik ga hier dus niet in discussie over "jouw opvattingen over mijn opvattingen". Dan zul je toch in de context van jouw inzichten, visies en ervaringen zelf over dit onderwerp een stuk moeten schrijven Huiszoeking Mechelen https://docs.google.com/document/d/1XCYBhu5rWSMfQMZC1Q5qHIglV0C4iqt1f-_wgMVrmac/edit?hl=nl "Het Vaticaan zegt intussen “verbijsterd” te zijn over wat er zich donderdag in Mechelen afspeelde". Maar lieve jongens, hebben jullie dan niet gemerkt, dat wij kerkgangers en andere goedwillenden met ons allen verbijsterd waren om wat er zich EucharistieVieringAanbidding https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EZTRjZGI3NmMtYjYxYi00ZTRhLThiOWQtYWNmMzlhY2E2OWIz&hl=nl ENKELE ZINSNEDEN TER ORIENTATIE: …eens op papier te zetten. Twee aspecten hebben mij nogal bezig gehouden, namelijk gemeenschapsviering en aanbidding; respectievelijk een horizontale (van mens tot mens) en een verticale (tussen hemel en aarde) betrokkenheid. Beide aspecten zijn in discussies verabsoluteerd, en er zijn mensen op stellingen en stelligheden vastgenageld,… …Daar zat geen redenering noch berekening achter. Voor mij was het zonneklaar dat het altaargebeuren tijdens de eucharistie iets bijzonders was; zo heel anders dan het gewone leven van alledag. Ik snapte er in feite geen jota van, maar dat hoefde ook niet en ik dacht er toen ook niet over na. Het was gewoon zo. In mijn jonge jaren gold dat trouwens voor het hele kerkvolk. En dat waren veel mensen, want toen zat de kerk nog bij elk van de missen op zondag stampvol. Allemaal brave volgelingen, ja, zeg maar gerust schapen. Dat waren nog eens tijden voor de kerk…. …dat er iets in twijfel werd getrokken. In elk geval niet door mij, klein snotjong. Maar zeg nou zelf, het kon toch niet zijn dat al die mensen voor de flauwe kul naar de kerk gingen, op zondag zelfs twee keer?... Je vraagt je af waar deze pastoor de zelfzekerheid vandaan haalt om in het openbaar zo afwijzend en denigrerend en ja, ronduit beledigend, naar een medemens te doen, zo dwars tegen de Christelijke naastenliefde in? Wel, hij werpt zich op als kruisridder van de christelijke waardigheid en een homosexueel die ter communie wil gaan, ontheiligt volgens hem het sacrament van de eucharistie. Ik vind dat zo iemand eigenlijk nog meer weg heeft van Don Quichotte de la Mancha, de onvergetelijke vechter tegen windmolens, die hij aanzag voor reuzen. Het zou grappig zijn, ware het niet dat de houding van dit soort geestelijke voorgangers veel kerkelijke maar ook maatschappelijke impact heeft… . Nou is het opvallend dat met name de conservatieve priester juist zo uiterst scherp in de leer is, en zo hard van leer trekt. Zou dat misschien iets te maken kunnen hebben met zijn adoratie van het eucharistisch gebeuren, van de eigen plechtstatige rol daarin met daarbij de eer die als celebrant op hem afstraalt? Zou hij ook niet een beetje behept zijn met een hang naar theater? Kindermisbruik van vleien naar vrijen https://docs.google.com/document/d/1ZjVHdodu76lExppX-ltwQardSi6Skp-pP2r21Y66Ctk/edit?hl=nl …waar we vroeg of laat overheen moeten stappen. Ik behoor tot degenen die door alles heen, nog steeds vinden dat de Kerk ook veel goeds gebracht heeft. Het is niet allemaal treurnis en kommer en kwel. We mogen gerust bedenken dat de Kerk meer is dan het instituut, en groter is dan het Vaticaan. en beter dan een stelletje onverlaten. Ik ben het daarin eens met de overtuiging van Oosterhuis: de kerk dat zijn wij,… Nog een sexslaafje? https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EYmYzMTI3NDktZTU2MS00YThmLTk0YjItNWYxYTJjYWM5ZmRj&hl=nl …En surprise, ja hoor, Tussen de plooien van zijn pij floepte ineens een enorme maar vooral stijve penis omhoog. Keurig nagemaakt zeg, dacht ik na de eerste consternatie…. Sex en Macht https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EMWQ5YWE4MWEtYmM1ZS00MzE0LThlODctZjY1OTVlZjYyM2Jk&hl=nl sexueelmisbruik is een minderwaardig gebeuren dat om harde maatregelen vraagt van kerkelijke overheid en van Justitie, maar ook een problematiek waar we vroeg of laat doorheen moeten leven. Ik behoor tot degenen die door alles heen, nog steeds vinden dat de Kerk, dat zijn wij, ook veel goeds gebracht heeft. Kom maar in mijn web… https://docs.google.com/leaf?id=0B6PbU6LUEU1ENDdjMmViYjUtMDY2MS00NTUxLWFkOTUtN2U3NTc4NTEwZTE2&hl=nl TorfsVanGheluwe https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EZDJmMmNiNzctODRkMC00ZTI3LWJmNDMtOWVhYWUyYWRmMGYw&hl=nl …op zijn krokodillentranen zitten we nu echt niet niet te wachten. Torfs mag voor mijn part in zijn achterkamertje meeleven met de misbruiker, maar "kom daar hier nu niet mee afzakken". VanGheluweSpermabank https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EYTRkMGJhYjktOWViZC00ZmM1LTk1YzYtZjhjMjdhOTNiZGI3&hl=nl Verkrampte Geestdrift https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EYjc0NGE4MDUtYTkxOS00NzdlLWI1ZTYtOTg5NmZhMzFmN2Vi&hl=nl …Van Gheluwe, een bisschop wel te verstaan, laat met dergeljke idioterie "Als het zaad er niet uitspuit, dan is het geen zonde" blijken hoezeer de kerk van Rome gebukt is onder een doorkankerende spirituele corruptie…

Leestips: Vorig od. voorpg.: De opstand van de dropveters. Volgend od. voorpg.: Sfeertje. Vorig vd. auteur: transsubstantiatie? hè? Volgend vd. auteur: Willem van Hanekam

Arachne 21-04-2010 21:19 ·         tja, het kaf van het koren scheiden... Dat is moeilijk gezien één van de hoofdgedachten van het christendom: iedereen is welkom. Het zal altijd moeilijk zijn om dat te doen, dergelijke mannen zijn enorm sluw. De geschiedenis van het christendom toont ons dat ze altijd al corrupte en slechte leden gehad heeft, hoe mooi het idee in het begin ook is en hoe goed het gros van de volgelingen mag zijn. Heeft de Kerk ons veel goeds gegeven? Ja, maar ook veel slechts. Arachne - 21-04-2010 21:20 ...en het is seKS Opapake - 22-04-2010 18:58 Kaf: de pedossexuele priester; koren: alle andere goedwillenden. Opletten en het lukt wel hoor. Ja, en ze chanteren. Dus: nog beter opletten en goed communiceren met de kinderen. Opapake - 22-04-2010 19:00 en ehh, Arachne, ik doe liever aan sex dan aan seks. Die "k" komt me te masculien over....Overigens baal ik van die taalkundige correcties hoor... Klik hier om te reageren oswald 22-04-2010 19:02 ·         Je gebruikt wel heel erg veel woorden om iets te zeggen. Ik vond het erg zwaar om doorheen te komen. Dat ligt niet alleen aan het wat wollige taalgebruik, maar ook aan de opbouw. Als je de tekst wat duidelijker zou indelen in alinea's, wordt hij een stuk toegankelijker. Opapake - 22-04-2010 19:18 Amai, was het moeilijk? Misbruikte kinderen hebben het moeilijker. Ik waardeer dat je het geprobeerd hebt. Weet je wat: kopieer het naar WORD en doe wat je wilt. Allez, wolligtaalgebruik?? Het gaat mij om de inhoud hoor. Liefs... Klik hier om te reageren bolderik 22-04-2010 20:14 ·         De ondertoon in je reacties lijken te bevestigen dat je de daaraan voorafgaande reacties van lezers hier niet begrijpt of accepteert. Misschien moet je daar een beetje aan werken.  Probeer verder je verhaal wat kop en staart te geven. Het is nu een opeenstapeling van droge feiten en twijfelachtige persoonlijke analyses. Ik heb me er met veel moeite doorheengeworsteld. Het gaat ook mij om de inhoud, maar niet minder ook om de wijze van presentatie! Misschien een derde poging? grt paul Opapake - 22-04-2010 22:05 No sir. Vertel me, waarom zou ik er "een kop en staart aan geven"? Kennelijk is het niet echt voor jou bestemd, en dat is niet erg. Nuchtere constatering. Arachne - 24-04-2010 15:40 Opapake, één tip: doe toch niet zo flauw... je bereikt er echt niets mee hoor... Opapake - 24-04-2010 15:43 Misschien heb je nog een tip? Deze komt niet zo goed over...Overigens kan ik je normatieve denken niet erg waarderen...maar het kan nog over gaan gelukkig. Arachne - 24-04-2010 15:55 wat denk je van deze: start een sekte. Hele dagen zelfverheerlijking van jouw persoontje  Opapake - 24-04-2010 18:16 Hahahaha, je slaat op hollebollegijs miss ehh Ariadne. Lees je credentials nog eens na...Er raakt een draadje los. Arachne - 24-04-2010 20:10 Arachne, Ariadne is een andere figuur in de Griekse mythologie  mn web hangt weer goed, btw Arachne - 24-04-2010 20:30 ik vrees echter dat er bij jou nog wat draadjes extra mogen worden gehangen. misschien die van bescheidenheid en wederzijds respect aan elkaar hangen?  of een luisterend oor aan een kritische pen? Klik hier om te reageren Opapake 24-04-2010 21:24 ·         Arachne was een mooi en handig meisje en ze was dan ook een kei in weven en spinnen. De godin Athena liet haar welgevallig oog op het lieve kind vallen en leerde haar prachtige dingen te maken. Iedereen bewonderde haar werk en ze zegden dat het goed te merken was dat Arachne les had gekregen van een godin. Ons Arachnaatje wou echter alle eer voor zichzelf en ze hield vol dat Athena er niets mee te maken had; zij was de kunstenares die die mooie dingen ontwierp. Ze ging zelfs zo ver dat ze durfde beweren niets geleerd te hebben van Athena en dat zij veruit de beste was. En voor de rest ben ik van mening dat je een vervelend wicht bent. Athena ontplofte van woede over zoveel misplaatste hoogmoed en daagde haar uit in een wedstrijd. Arachne nam de uitdaging aan en won!!! Athena werd nu nog meer verbolgen, ze ontdekte een los draadje in Arachne's werk en rafelde de boel uit. Intussen bedacht ze een gepaste straf voor de grootheidswaanzin van ons lief meisje. Arachne had zulke angst dat ze liever dood was dan zo'n vreselijke straf te moeten ondergaan; ze maakte er een eind aan. Maar dat was buiten Athena gerekend. De godin wekte haar terug tot leven en veranderde haar voor de rest van haar dagen in een spin, een dier dat bij de meeste mensen angst en afschuw oproept. "Arachne" is grieks voor spin. Arachne - 24-04-2010 21:32  een klein beetje vervormd maar kom... het gaat totaal anders, maar dat weet je waarschijnlijk wel  Opapake - 24-04-2010 21:38 Nee schatjje dat weet ik niet, maar ik hoor het graag van je. Delf het maar op uit een of ander massagraf van lang geleden, als je het niet zelf weet. graf... Zappa - 23-07-2010 16:32 Je zou wat op je woorden kunnen letten als je mensen direct aanspreekt. Schelden kan iedereen. 'Waar zit je pijn?' Leestip: "Met de hand" (Mels Van Driel). Over autosexualiteit. Doei! Opapake - 23-07-2010 23:11 Aan betweterige opvoeders heb ik op mijn leeftijd echt mijn buik vol. Klik hier om te reageren