Eijk en de katholieke mores

Aartsbisschop Wim Eijk. © anp


Omdat hij hardop delen van een tafelgebed meegebeden heeft, moet pastoraal werker Tejo van der Meulen worden ontslagen, vindt aartsbisschop Wim Eijk. Oh, dat is niet alleen zijn eigen mening hoor. HIj ageert hier zonder twijfel in overeenstemming met Rome, je weet wel, waar "de adelaar"woont. Mij komt zo'n opvatting over als uiterst bizar om niet te zeggen ridicule.

Het valt je misschien niet meteen op, maar zie je dat van Eijk hier met blij gemoed scherp in beeld is op de voorgrond. De lijdende Christus daarentegen hangt onscherp op de achtergrond. Dat typeert de verhouding in de kerk van nu.

Kijk, dat is nou eens een goed bericht. We hadden al lang niets constructiefs meer van deze bisschop mogen vernemen, maar nu is hij weer uit de vergetelheid gekropen, en zet hij onverdroten zijn destructieve koers voort. Wat heeft hem, deze Eijk, toch zo lang opgehouden zou ik hem wel eens willen vragen. Heb je je bezonnen op de katholieke mores? Heb je nu bedacht: "we zullen ze eens mores leren", die diakens die denken dat ze met hun beetje inzet zich alles kunnen permitteren. Die instellings-woorden zijn voorbehouden aan de celebrant, en dat is nu eenmaal een priester, en dat ben ik. Iemand die de heilige wijdingen heeft ontvangen, en zijn menselijkheid in retour heeft ingeleverd, en dat is een groot offer!  Zelfs al maakt hij er een potje van, en dat doen velen van je confraters, inclusief jijzelf, dan nog zijn ze priester, de baas en zijn ze in de liturgie boven elke leek en alle twijfel verheven,
Heb je wel eerst overlegd met Rome over de te volgen koers? Kennelijk hebben jullie afgesproken de "heilige rest" nu maar eens van binnen uit op te vreten en uit te hollen. Willen jullie echt zonodig naar de harde kern van gelovigen, om met hen de kerk weer op te bouwen? Nou als jullie dat bedacht hebben zeg het dan, dat kan ons een hoop bijgeloof en ellende besparen. We wachten maar af tot voorgangers als jij eens definitief hun biezen gepakt hebben. Tot die tijd is het toch maar vechten tegen de bierkaai? O ja, nog even mijn gemoed luchten: lul!

Muyterij op de Bountie

Ik zie tot mijn genoegen dat er enige redelijkheid komt in het journalistieke gepraat. Inderdaad laat het maar even rustig worden. Ik constateer dat ook de Knack redelijkheid begint te betrachten. Ook de Knack heeft echter stevig meegedaan met Muyters uit te benen en wil nu in redelijkheid gaan uitblinken en zo een wit voertje halen. Bij wie eigenlijk? Nu met een grote stap over al het gesodemieter heen stappen? Te goedkoop. Het journaille heeft zich als een buldog vastgebeten; denk maar niet dat deze prooi zo gemakkelijk wordt losgelaten. Goedkoop! Een goede lezer beseft dat hier over de rug van een collega en verantwoordelijk minister een stel kwajongens huisgehouden hebben. Het kon voor iedereen duidelijk zijn dat Muyters niet gelogen heeft en is verraden door zijn eigen mensen. Volgens De Wever is het LDD-fractieleider Lode Verreeck die de mail liet lekken nadat hij hem kreeg van de ontslagen N-VA-medewerker Bas Luyten. 'Verreeck doet wat hij gebruikelijk doet: ons proberen te beschadigen.' Verreeck doet wat hij niet laten kan: zijn eigen villaine inborst laten zien, en zich laten kennen. Maar die verdwijnen vanzelf in de vergetelheid.

Ah, er hoeven ook aan deze kant geen koppen te rollen? Voor mij wel hoor: definitief exit met ene BasL die nu wel heeft laten zien dat hij net als zijn geitje tot alles in staat is en alleen maar uit is op eigen gewin. Nou ik voorspel hem dat hij zijn ruiten nu wel kwijt is; de politieke kabouters aan de kant van de oppositie die nu even vrij spel hebben gekregen, verdienen niet dat hun naam nog genoemd wordt.

Kim de Gelder: psychiatrisch onrecht

In de zaak Kim de Gelder brengt een college van 5 gerechtspsychiaters na hem onderzocht te hebben, als conclusie naar voren dat de Gelder toerekeningsvatbaar is. Daarop tekent de advocaat van de Gelder bezwaar aan, en stelt dat volgens hem de Gelder wel degelijk ontoerekeningsvatbaar is. De man durft nogal. Is hij psychiatrisch deskundige? Nee. Hij is gewoon iemand die alles doet om de procesgang te saboteren en daarmee zichzelf te profileren. Mogelijk hoopt hij ook nog op een procedurefout, waar hij dan onmiddellijk op inspringt natuurlijk. Hij laat het voorkomen dat hij zich tot het uiterste inzet om de belangen van zijn  cliënt te verdedigen. Het laat zich echter aanzien dat hij primair zijn eigen belangen behartigt. Publiciteit?

Nou is het ridicule van het Belgische Rechtssysteem dat de verdediging een tegenexpertise kan vragen. En wat denk je, de aangezochte skrink beweert “in line” met de advocaat van KdG dat de laatste NIET toerekeningsvatbaar is. Niks de overmeerderheid beslist. Kom, kom, het Gerecht is dan ook geen democratie. Het Gerecht speelt op absolute zekerheid. En daar sluipt de twijfel binnen. Deugt dit Rechtssysteem eigenlijk wel. 

Waar gaat het hier om? Willen we primair een juiste diagnose over de geestesgesteldheid van de dader, wiens schuld echt wel vast staat of willen we gerechtigheid voor de slachtoffers, voor de nabestaanden en voor de samenleving. Voor mij is wel duidelijk dat hoe dan ook KdG een zwaar geflipt iemand is; een normaal iemand doet zoiets niet. Dat zal iedereen die een beetje kijk op mens en wereld heeft beamen. Maar er lopen zoveel geflipten rond, vaak prettig geholpen door drugsgebruik. Kunnen we hem dan zijn daden aanrekenen? Maar hij heeft zijn afschuwelijke daden toch begaan of niet? Hij heeft toch met overleg en trefzeker gehandeld of niet? Er is geen psychiater die onomstotelijk kan vaststellen of KdG zich realiseerde wat hij deed, namelijk onschuldige mensen vermoorden die hem nooit iets in de weg hadden gelegd. De psychiatrie is immers geen exacte wetenschap, die een psychische intentie kan meten. Iets wat in de discussie niet aan de orde is gekomen, is dat niet uit te sluiten is dat KdG loopt te faken. Psychiaters kunnen  misleid worden, en daar zijn voorbeelden van. Ik denk dat de wetgever er goed aan zou doen om dat in te zien en in de wetgeving op te nemen. De psychiatrie kan op zijn hoogst trachten een verklaring te geven, enig inzicht te bieden, bewijzen kan ze niets. Het zal me benieuwen wat “de vijf” als verweer tegen deze dappere of moet ik zeggen dwaze dodo in weten te brengen. Hun verweer zal wel beginnen met zoiets als: “Waarde Collega…”. Het is niet de eerste keer dat de gerechtspsychiatrie in opspraak komt. Bij de verhoren van de Noorse massamoorde-naar Breivik is precies hetzelfde gebeurd: eerst werd hij toerekeningsvatbaar verklaard, later werd dat omgezet naar het tegendeel. Nu dreigt het oordeel weer terug gedraaid te worden naar toerekeningsvatbaarheid. Allez, psychiatrie donder toch op alsjeblieft. 


Ach, wat zou het ook, de verdediging heeft toch weer het laatste woord en kan ook het verweerschrift weer afwijzen, en zo blijven we aan het rondlullen. Zeer betreurenswaardig, en zeer middeleeuws, zeer belastend voor de belanghebbenden. Gezien de verwarring die ontstaan is door deze knullige presentatie vanuit een moerassige psychiatrie zou het goed zijn om het psychiatrisch rapport terzijde te leggen en de Gelder direct voor Assisen te brengen wegens meervoudige moord. Laat de Jury maar oordelen over de geestesgesteldheid van de Gelder. Het staat voor mij al wel vast dat hun eerste overweging er een zal zijn van preventie. Deze man moet permanent uit de samenleving verwijderd worden, en daarbij zou op zekerheid gespeeld moeten worden. Minstens  moet vermeden worden dat na verloop van een jaar of tien, na “behandeling”, deze man nog weer eens op proefverlof terug in de samneleving zou kunnen komen. De hemel beware ons, maar ons Rechtssysteem zou dit bij een diagnose van tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid tijdens het plegen van de daden, mogelijk maken.

Sex: een truc van de natuur 3

Nou heb ik het al een paar keer gehad over de zaadcel terwijl die term inhoudelijk gewoon niet klopt. Maar hij is nu eenmaal ingeburgerd. De term stamt uit de tijd van Anthony van Leeuwenhoek, die de opvatting was toegedaan dat bij de voortplanting de man een zaadje plant in de vrouw, analoog aan de boer die zaad plant in zijn akker. Vraag je waarom dat fout is? Nou, een zaadje zoals van de zaaier in de parabel: "een zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien",  is in feite een minuscuul nieuw plantje, dat ontstaan is uit een bevruchte eicel. Eicellen;  bevruchting? Is dat dan ook zo bij planten?  Ja hoor.  Bevruchting is een onderdeel van de geslachtelijke voortplanting en die vind je door de hele natuur heen. Ja, inderdaad, we zijn weer niets bijzonders, ook al zijn we anders. Er bestaat trouwens ook ongeslachtelijke voortplanting,  zowel bij  planten als bij dieren. Daarbij  krijg je een genetisch identieke nakomeling, een cloon dus. Clonen zijn bij planten een doodgewone zaak, en komen daar ook langs natuurlijke weg voor; een spruitje is een cloon. Soms levert dat ons een lekkernij op, zelfs heel lekker met een lapje ontbijtspek, of houd je niet van spruitjes? In de moderne kwekerijen worden de beste planten ongeslachtelijk voortgeplant, vanuit losse cellen die zijn verkregen door een moederplant als het ware uit te schudden.  In een geschikt kweekmedium ontstaat uit elke losse cel een nieuw plantje. Met wat zorg groeit daar een nieuwe gezonde plant uit met alle gunstige eigenschappen van de moederplant. Slim hè! Cloneren, is in de tuinderij  dus een profijtelijke praktijk, en begint echter ook in de dierenwereld opgang te doen. Cloneren van een mens kan in principe ook, maar  is strijdig met de regels van de ethiek. "Waarom eigenlijk?"  "Daar zullen we het onvermijdelijk nog over moeten  gaan hebben."  Als dit topic zo gevoelig ligt,  kun je al vermoeden dat geslachtelijke voortplanting  iets heel fundamenteels moet zijn.  En, dat is ook zo, want daardoor krijg je genetische variatie in de nakomelingen, de basis van de evolutie. De  bijdrage van de spermacel bestaat er in dat hij zijn chromosomale inhoud aan de eicel overdraagt en deze zo, wat betreft het aantal chromosomen, completeert ( van 24 naar 48). Wat een chromosoom voor iets is? Chromosoom betekent letterlijk niets meer dan "gekleurd lichaampje".  Ze zijn dan ook in de cel zichtbaar te maken met bepaalde kleurstoffen, maar ze zijn alleen zichtbaar, kort voor en tijdens de celdeling, als ze een compacte vorm verkeren. Ze zijn immens belangrijk, want ze dragen de erfelijke eigenschappen, die  vervat zijn in het DNA, zoals bijvoorbeeld de kleur van de ogen. Maar verder ook alle andere erfelijke eigenschappen, zowel de  goede (afkomstig van de vader, haha) en de slechte (ehh, afkomstig van de moeder, hihi), dus alles waarin het kind lijkt op de ouders, plus alle eigenschappen die ons als mens onderscheiden van de andere levensvormen als bijvoorbeeld een  kakkerlak.  Maar ook minder voor de hand liggende eigenschappen als het vermogen om weerstand te bieden tegen bacteriële infecties. .
 Oké, spermacel dus. Wat ik hier allemaal vertel is uiteraard niet zo maar uit de lucht komen vallen. Dat wordt duidelijk als je in de oude handboeken, ja die bestaan nog steeds, leest hoe hier vroeger over gedacht werd. Toen was men niet gehinderd door veel feitenkennis, en konden de wetenschappers er goed op los leuteren. Omvangrijke theorieën werden opgesteld op basis van pietepeuterige constateringen. Maar meer was er toen eenvoudig nog niet. Alsof het de Talmoed betrof, praatte men elkaar na, en becommentarieerde elkaars theorieën. Voor de babbelkonten onder ons, zoals ik, waren dat gouden tijden.  De Nederlander Anthony van Leeuwenhoek, zie je wel weer een Nederlander, was een van de eersten die de handen echt uit de mouwen stak en met nieuwe concrete waarnemingen kwam die hij deed met een eigenhandig in elkaar geknutseld,  allerliefst microscoopje, in zijn ogen een fantastisch ding natuurlijk. Heb je het door? Science kan verder komen, als ze gebruik weet te maken van de vondsten in andere wetenschapsgebieden en uit de techniek. Zo is het nu nog. Ga maar eens na wat er aan kennis en vaardigheden bij elkaar is gebracht bij de ontwikkeling van de ruimtevaart. Anthony had een droom. Hij  hoopte met zijn microscoopje nieuwe microscopisch kleine levensvormen te kunnen ontdekken, bijvoorbeeld in slootwater, die te klein zijn om met het blote oog waar te nemen. Hoe komt zo iemand op het idee nietwaar? Toen hij die inderdaad eenmaal in de vorm van pantoffeldiertjes en andere zogenaamde Protozoa ontdekt had, was het hek van de dam. Alles gingen ze onderzoeken, en, oh schrik voor de Kerk, dus ook sperma.  Zo werd de spermacel ontdekt, een levend iets bestaande uit een kop en een lange zweepstaart en daarmee was het afgelopen met het onschuldige gedoe, van:  het is allemaal jouw schuld. De man draagt aan de bevruchting wel degelijk meer bij dan een steentje, ja, miljoenen spermacellen. Zie daar als vrouw maar eens aan te ontkomen. Dat lukt dus niet, er is er altijd wel een spermacel die haar aanvankelijke barrières weet te overwinnen. Die barrières zitten er trouwens alleen aan het begin van het geboortekanaal, namelijk in de vagina waar een zuur milieu heerst. Ja dat klinkt raar, ik weet het, maar het is waar. Dat zure milieu is verder heel belangrijk want het biedt bescherming tegen allerlei ongewenste indringers (bacteriën, en parasieten als Chlamydia), wat niet wil zeggen dat hygiëne overbodig is. Normaal gesproken wordt die barrière bij de copulatie (het vrijen dus) gepasseerd. Daar dient de penis voor heren, en eigenlijk nergens anders voor dames.
Anthony ontdekte dat er in sperma precies zo'n diertjes zitten als in slootwater; dezelfde "diertjes" met kop en  met zweepstaart die hij op en neer kan zwiepen waardoor het zich met een behoorlijke gang, relatief gezien dan, naar voren kan stuwen. Inderdaad lijken die twee sprekend op elkaar, maar er is uiteraard een essentieel verschil tussen. Een flagellaat  (zweepdiertje) zou nooit een eicel kunnen bevruchten. Bevruchting kan in principe uitsluitend plaats vinden door interactie van de geslachtscellen binnen één en hetzelfde genus (genus mens bijvoorbeeld). Je zou misschien wel een aap en een mens kunnen kruisen, ah jasses, ga in je hok jij, maar ik voorspel je, dat er geen normale nakomelingen uit voortkomen. Ehh, wat een gelul, maar het moet toch even gezegd worden. Spectaculair voorbeeld is uiteraard de muilezel; een dier dat onvruchtbaar is, maar dat verder gezond en wel door het leven kan. Zo zie je dat het bij aanverwante soorten lang goed kan gaan, maar tenslotte gaat het dan toch bij de voortplanting mis. Als dat bij de mens ook zo zou zijn, dat zouden we in de toekomst het ergste te vrezen hebben. Dat zou immers kunnen leiden tot tweederangs burgers; een soort natuurlijke eunuchs dus? Nee, want die zouden wel kunnen paren, iets wat een eunuch niet kan. Oh, je denkt dat mensen niet tot zoiets in staat zijn? Er zijn al ergere dingen vertoond door niets ontziende dictators. In Amerika werden nog niet zo lang geleden slaven gefokt. Ja, ik weet het, dat klinkt cru, maar is daarom niet minder waar. We moeten dus wel blijven opletten, om malafide wetenschappers af te blokken. Er zijn er in deze tijd ongetwijfeld onderzoekers  die dit experiment maar al te graag als eerste zouden willen uitvoeren, als ze dat al niet gedaan hebben. Door IVF kan dat immers snel en gemakkelijk uitgevoerd worden. Ik ga er daarom zonder meer van uit dat er al van alles geprobeerd is. Maar durf je voor het front van wetenschap en samenleving te verschijnen met de resultaten? Dan moet je toch gewetenloos iemand zijn en veel lef hebben.
  

Sex: een truc van de natuur 4

Deel 4

Anthony was een zogenaamde animalculist.  Hij nam aan dat er in de spermacel een minuscuul mensje zit, hij heeft daar zelfs kijkend door zijn microscoopje tekeningen van gemaakt. Dit "zaadje"  zou  volgens zijn redenering door de man bij het vrijen in de vruchtbare "grond van de baarmoeder" worden geplant, naar analogie van wat men in de natuur waarnam en op de akker uitvoerde. Het micromensje zou volgens de toen aanvaarde theorie in de baarmoeder alleen maar hoeven uit te  groeien tot een baby en dan verder na de geboorte tot een mens.  Het nieuwe mensje zou dus in het zaadje in het klein al volledig voorgevormd aanwezig zijn. Aardig bedacht hoor Anthony, alleen klopt het niet met de werkelijkheid. Wat heeft men dan vroeger gedacht bij het zien van premature miskramen, die er in de ogen van de leek best heel bizar kunnen uitzien, maar die volstrekt normaal kunnen zijn. Daar hebben ze het ongetwijfeld moeilijk mee gehad. Het is niet gemakkelijk in te zien dat zo'n foetus een stadium representeert in een proces van ontwikkeling, van voortdurende verder gaande  vormverandering. Wat zeg je? Vind je dat allemaal maar belachelijke veronderstellingen van die zogenaamde geleerden?  Hoe hebben ze het weten te verzinnen? Maar moet je je nou eens even voorstellen: er was in de dagen van AvL nog vrijwel niets bekend, en men probeerde in de wetenschap toch tot begrip te komen en tot een antwoord op essentiële vragen: "Hoe is het leven begonnen? Waar komen we vandaan?" Het Scheppingsverhaal bood ook geen houvast. Immers zowel Adam als Eva werden als volwassen mensen in het Paradijs en op de wereld gezet, en dat mesten wij katholieken ook nog maar geloven ook, op straffe van excommunicatie.  Als je dat eenmaal aan je broek had, dan kon je het verder wel schudden, ook maatschappelijk.  

Men kon zich niet voorstellen dat zoiets ingewikkelds als een menselijke baby, uit het niets ontstaan zou kunnen zijn. De baby moest dus al in het ei gezeten hebben, zoals een kuiken ook voorgevormd lijkt te zijn in het (kippe-)ei. Hoe die daar dan gekomen was, hé, "ja, wil je even niet zo moeilijk doen? Een probleem tegelijk is wel genoeg hoor."

Tegenwoordig weten we heel zeker dat er geen micromensje  in het eitje zit, en ook niet in de spermacel. Elk nieuw individuutje ontstaat door een proces van geleidelijke omvorming uit een tamelijk simpel geheel, een bolvormig  eitje namelijk, met ogenschijnlijk vrijwel geen vorm of structuur. Hoe dat mogelijk is?  Ja, goeie vraag! Dat is ook het subject van mijn eigen onderzoek geweest gedurende vele jaren. Ik kan je met de hand op het hart zeggen, dat de eicel er alleen als een eenvoudig bolletje uit ziet met het blote oog, maar zeer is toegerust. zowel structureel als functioneel, met het vermogen te ontwikkelen, zich om te vormen met ingrijpende vormveranderingen waarbij het bolletje qua aanzien geleidelijk verandert in een embryo, dan een foetus wordt en vervolgens uitgroeit tot een mensenkind. Alles met ingrijpende veranderingen in vorm, structuur en functie. Bij de mens ziet het embryo er al echt helemaal uit als een minimensje na zowat drie maanden. Ja hoor, omdat je de foetus dan herkent als klein mensje, kun je er wel zeker ook echt van gaan houden, al is het pas levensvatbaar in de zesde maand.

Terug! Wat gebeurt er nu eigenlijk op het moment van samentreffen tussen spermacel en eicel? Nou, heel wat anders dan wat er zo vaak voorgeschoteld wordt. Wij spreken over penetreren, binnendringen, erin wringen, in feite allemaal nogal agressieve termen. Eigenaardig, maar de natuur zelf is totaal anders. Nou weet menig meisje dat die macho van haar bij het liefdesspel eerder een softie is, die soms zelf besprongen wordt door allerlei zich opdringende frustraties, gepaard met een hoop emotionaliteit.  Ja dat krijg je als je bij het vrijen een tijdje vertoeft op de diepere lagen van je mens zijn, waar je het nou eens even niet in de hand hebt ook jezelf niet. Menige jonge meid zal zich dan afvragen waar ze in 'shemelsnaam aan begonnen is. Maar is er een weg terug? Niet straffeloos. Dat zou je ook kruim kosten. Jammer dat het machogedoe zich in de tegenwoordige tijd langzamerhand lijkt te verplaatsen van die toch wat aarzelende jongeman, zo stoer als hij ook wil overkomen,  naar de zelfbewuste jonge vrouw, die veel liever wil paardje rijden dan knuffelen; die zoals het heet, voor zichzelf durft op te komen.  Als ik je nou vertel dat de eicel op het naderen van die ene bevoorrechte spermacel reageert met het vormen van tere vingerachtige uitstulpingen aan haar oppervlak (denk er aan: de eicel is een bolletje), die tastend naar de spermacel reiken en hem omsluiten, en lijken te omhelzen in een hartelijk welkom, om zich dan weer te verkorten en terug te trekken, om in een en dezelfde beweging de spermacel mee naar binnen te nemen. Het is een beetje poliepachtig maar je hoort haar bijna zeggen: "Kom maar jongen, kom maar bij mij, je bent de mijne en ik zie je graag." Ik heb dit als bioloog zelf op een van de wetenschappelijke films gezien, onvoorstelbaar hè, hoewel ik er niets bij gehoord heb. Ik heb het ook bevestigd gezien in "high resolution" foto's, gemaakt onder de elektronenmicroscoop (vergroting 100000x en meer). Is dat niet een heel ander beeld dan wat wij er in onze toch nog altijd masculiene samenleving op na houden?  De indruk die ik bij het zien van deze film van  het hele  gebeuren kreeg is er een van tederheid en zorg.

Die zorg is er ook tijdens de reis van dat leger van spermacellen naar omhoog, richting eileider. Er blijken langs het oppervlak van de eileider, wat in feite een buis van levende cellen is,  een soort rustplaatsen te zijn,  waar de spermacellen even kunnen aanhechten, even op verhaal kunnen komen, en mogelijk ook nieuwe energie kunnen opdoen, om daarna hun tocht te vervolgen. Nog steeds zijn het er veel te veel, maar er zullen er nog een hoop afvallen. Niet erg, want er is er immers maar één nodig, de snelste zwemmer. Dat is dan ook tegelijk het enigste criterium dat de natuur aanlegt voor zijn kwaliteit. Een beetje mager vind ik dat wel, echt weer macho. Sterker nog, er moet absoluut voorkomen worden dat er meer dan één bij de eicel naar binnen komt. Dit is dus even een riskant moment. Als er toevallig op  twee  plaatsen op die bol die de eicel is tegelijk een spermacel arriveert en contact maakt, dan is de kans groot dat het fout gaat, omdat de eicel dan ook op die plaats zal reageren, en een spermacel naar binnen zal halen,  waardoor er dus teveel chromosomen binnen zouden komen. Dan zal de eicel misschien wel geactiveerd worden om te gaan ontwikkelen, maar dan gaat het al snel mis, waarschijnlijk al bij de eerste celdeling door een  teveel aan chromosomen. Over de celdeling en wat dat leert over individualiteit de volgende keer.

Sex: een truc van de natuur 2

De mens behoort tot de zoogdieren, en die kennen een inwendige bevruchting. Dat is tof, want dat betekent dat de man zijn penis bij haar naar binnen mag en moet frutselen, waar hij mag ik wel zeggen zonder veel tegenzin toe bereid is. Zij vindt dat ook lekker hoor, en laat je niet misleiden door haar gesteun en gekreun beste jongen. Je moet er ook niet raar van opkijken als je partner wat vocht produceert. De natuur heeft dat zo geregeld om het binnengaan te vergemakkelijken, maar tegelijk biedt het ook bescherming tegen diverse ongerechtigheden, zoals bacteriën en schimmels. Ja, wat wil je, vrijen is iets oers, en dat leent zich niet zo voor een deftige salon, alhoewel het ook daar onder het mom van een cultureel uitstapje door de baron met een van de danseressen bedreven wordt, zeker weten. Toch, bij  sex spelen andere mechanismen dan op de bank voor de TV met een zak chips.  Geef je je over aan een vrijage, dan beweeg je je als mens op een andere, meer driftmatige laag van je mens-zijn. Dat is spannend, maar het kan je ook verrassen, zeker als je met elkaar geen gelijke tred houdt. Als de geliefde eenmaal vochtig is, doet het echt niet zeer, integendeel, want het doet haar ook heel wat, tenminste als je als koppel elkaar ook emotioneel wat te bieden hebt, en er ondanks de drift ook wederzijds respect en ja ook liefde is. Als zij er aan toe is, dan wil ze maar al te graag jouw piemel in zich hebben. Denk maar niet dat die van jou te dik is of zo. Nee jong, dat ding met een omvang die een keer of vier zo groot is, kan er zelfs nog met gemak door. Hè, dat ding? Ja,  een baby kluns, het schrikbeeld van je dromen, maar ook het eindresultaat van een schitterend  ontwikkelings-proces, dat in gang is gezet door de bevruchting,  het versmelten van de eicel met een spermacel tot een nieuwe eenheid,  een eitje, dat dus een bevruchte eicel is. Daar zijn ze dan, de drie hoofdrolspelers in deze coup de théatre, dit levensspel: de eicel, de spermacel en het eitje. Als je persé dat  eitje wilt vergelijken met een kippe-ei, dan komt het eitje  van een mens overeen met de dooierbol, wat dus een enorm grote eicel is, een ei in een ei als het ware.  Die dooier zit dan ook propvol met voedsel, voldoende om zelfstandig uit te kunnen groeien tot een kuiken. De andere onderdelen  van het kippe-ei zijn omhullende zaken die bijvoorbeeld dienen ter bescherming (de schaal) en voor het schokvrij  ophangen van het ei in de schaal (eiwit en hagelsnoeren) . Ja, het is mooi geregeld in de natuur, maar het mooiste moet nog komen.

Wat zijn celllen? Dat moet je wel even weten voor de rest van mijn verhaal. Nou, cellen  kun je vergelijken met de bakstenen waar een huis mee opgetrokken wordt: het is de kleinste eenheid van leven. Nieuw leven begint met één cel, en uiteindelijk zijn het er vele miljarden. Net zoals er veel verschillende soorten bakstenen zijn, heb  je ook een grote variëteit aan cellen, die gegroepeerd zijn in weefsels, en organen, elk met hun eigen bouw en structuur,  die in hoge mate afgestemd is op hun functie in het lichaam. Zo  heb je dus in het lichaam verschillende celtypen. Cellen zijn, met enkele uitzonderingen, de zogenaamde stamcellen,  altijd hoog gespecialiseerd, dat wil zeggen toegerust voor heel bepaalde functie(s). Zo is een spiercel langgerekt en kan zich samentrekken, een huidcel is plat en verhoord en beschermt tegen uitdroging, etc. De eicel bij de mens is een klein levend bolletje, met het blote oog net zichtbaar, en is gespecialiseerd om, uiteraard onder gunstige omstandigheden te kunnen ontwikkelen eerst tot een foetus, vervolgens tot een baby om daarna uit te groeien tot een nieuwe mens. Maar eerst zal de eicel daartoe door een spermacel geactiveerd moeten  worden. Deze gebeurtenis, de bevruchting, brengt dus nogal wat teweeg.

De eicel kan tegenwoordig gemakkelijk uit het lichaam van de vrouw vrijgemaakt worden en in een kweekmedium worden overgebracht. Dat is voor de mens uiteraard tegennatuurlijk en dus is  er wel wat aan voorzieningen nodig om dat voor elkaar te krijgen. Stel een eicel is tot rijping gekomen in het lichaam van de geliefde, in de eierstok, het ovarium, en komt vrij  in de buikholte, vanuit  het ovarium, de eierstok, een soort druiventros waar eicellen bewaard worden tot ze rijp zijn en dan successievelijk vrijkomen, vanaf de pubertijd elke maand één (de eisprong).  Vandaar wordt het eicelletje dat dan nog omringd is door een laagje steuncellen, hofdames zeg maar, voortgestuwd door weer andere celletjes naar de eileider, wordt daar opgevangen in een trechter, en vervolgens verder getransporteerd vanaf de trechter door de eileider richting baarmoeder.  Nog in de eileider kan dan  het grote gebeuren van de bevruchting plaats vinden.  Zo niet, dan is alles tevergeefs geweest en begint het verhaal gewoon weer opnieuw. Dat kan zich in principe zo'n 400 keer herhalen, dan is het afgelopen, en heeft voor de natuur het vrouwtje afgedaan. Dan schuift er een andere schone op het voorste plan.

De eicel kan uit het lichaam van de vrouw vrijgemaakt worden, door het blaasje waar zij inzit ("een druif aan de druiventros") leeg te zuigen met een fijne pipet en het eicelletje in een kweekmedium te brengen. Dat is uiteraard een kunstgreep en in feite tegennatuurlijk. Er is dus wel het een en ander  aan voorzieningen nodig, kwa temperatuur, chemische samenstelling van het kweekmedium etc. om dat netjes voor elkaar te krijgen. Deze praktijk wordt tegenwoordig  echter routinematig toegepast bij IVF, in vitro fertilisatie. Het is namelijk gebleken dat de kwaliteit van het sperma, en daarmee van de zaadcellen, de laatste decennia aan het af nemen is. Bij een groeiend aantal koppels komt het voor dat de spermacellen in zo’n slechte conditie zijn, dat ze niet op eigen kracht de weg naar de eicel kunnen afleggen. Wat wil je als je twee koppen of twee staarten hebt. Die staart is een soort roeispaan, waarmee de spermacel zich vooruit stuwt. Het is en blijft voor zo’n klein celletje ook best een enorme afstand die overbrugd moet worden. Maar oké, lukt het niet langs natuurlijke weg,  dan zit er niets anders op dan IVF toe te passen. Daarbij wordt de spermacel nadat hij opgezogen is in een micropipet direct  in de eicel gespoten. Dat alles in een geschikt kweekmedium  uiteraard, en  onder het microscoop bij redelijk sterke vergroting. Verbazingwekkend niet? Ja, hè, maar zo moeilijk als het is, het werkt voortreffelijk.  Realiseer je echter eens voor de grap wat er allemaal bij komt kijken om IVF voor elkaar te krijgen. Maar ja, dat geldt voor allerlei technische toepassingen in de medische wereld. Toch, dit belangt ons wel zo direct aan, dat we er best eens stil bij mogen staan en stil van mogen worden. Deze ingreep is mogelijk, omdat de eicel paradoxaal genoeg aan de ene kant een geweldig incasseringsvermogen  heeft maar aan de andere kant  heel kwetsbaar is. Maar ik wil met jullie, lezers, terug naar het natuurlijke proces. Ik wil jullie vertellen wat mij zo boeit in die processen die leiden naar het ontstaan van een nieuw individu.

Sex: een truc van de natuur 1

Wie is er nou zo gek om een beschouwing te gaan wijden aan bevruchting, meestal een ongewenst, misschien wel  taboe-onderwerp.  Nou, ik dus, want het is een uitermate boeiend onderwerp en ik weet bijna wel zeker dat jullie het ook interessant zullen vinden. Immers, het gaat over jullie. Ah, denk niet dat je er al alles van af weet, niets is minder waar. Ach, ja, misschien vind je bij voorbaat dat wat je niet weet ook niet interessant of niet belangrijk? Misschien vind je het genant om die emotioneel toch wel beladen begrippen zo maar naast elkaar te zien staan. Tja als je er zo over denkt, dan houdt het hier voorlopig op voor je, tenzij je je over je schroom heen weet  te zetten, en dat zou ik je toewensen. Want, nee, dit wordt geen schuin platvloers sex-verhaal, ook al staat er dan >16 boven.

 Ja, ik snap het, je kunt je bij mijn topic, bevruchting,  niet zo gauw iets voorstellen. Maar als ik nu eens begin met je te vertellen dat het proces van bevruchting doorgaans plaats vindt in de nasleep van goede sex, binnen een toffe relatie met perspectief, begint dan je fantasie niet al een tandje hoger te draaien? Je gaat  vast in een nog hogere versnelling bij begrippen als minnekozen, vrijen, coïtus, neuken, aftrekken, bevredigen, pijpen, beffen,  orgasme, allemaal activiteiten die je samen, de een met de ander, onderneemt en waar je als adolescent of volwassene,  liefst samen met een ander, heel veel plezier aan kunt beleven. Er zijn er niet veel onder ons die bij het lezen van deze begrippen niet een aangename hunkering ervaren en er koeltjes bij kunnen blijven zitten. Dat is zelfs de nonnen in het klooster van Zr Gertrudis vermoedelijk niet gegeven. Nu dan, even vol er tegen aan: bevruchting is een proces dat zich voltrekt tussen een eicel en spermacel, in het lichaam van de vrouwelijke partner, en dat zich volkomen buiten haar wil om voltrekt. Je had het als je dat gewild had kunnen verhinderen door het te voorkomen, dat wil zeggen zorgen dat er geen sperma ook  maar in de buurt van de baarmoedermond kan komen.  Want is dat wel het geval, dan is het ook meteen beng! Ook als man, toch de leverancier van de succesvolle spermacel, die als een van de velen in een trance naar de eicel toegezwommen is (niet de man maar de spermacel), aangetrokken door haar geur, op dat nivo dus ook al, sta je daar volkomen buiten, ook al zit je er nog zo diep in. 

Een spermacel? Ik kan me voorstellen dat dit woord je weinig zegt. Maar sperma, dat zegt je toch zeker  wel iets? Sperma  is immers dat wittige, enigzins plakkerige, mja, aangenaam ruikende goedje, dat een man uitstoot als hij klaar komt, alleen, met haar of met hem. Normaal gesproken  komt dat spul niet zo maar ergens terecht natuurlijk. Als je als minnaar geluk hebt, en zij wil, oh zaligheid, niks  weten van condooms, maar wil zich wel houden aan PO, ja stom natuurlijk  maar dat komt nog steeds voor, dan wordt dat sperma netjes opgevangen door haar, de teerbeminde, en komt ergens bovenin haar vagina terecht, waar het wordt opgezogen door de baarmoedermond. De  geliefde gaat er vervolgens, of hij de leverancier het er mee eens is  of niet, en of zij dat nou wenst of niet, mee “van door”. Hij staat, na behoorlijk veel inspanning overigens, en na veel gesteun en gekreun, ook van haar kant, iets af en zij krijgt er iets bij, zijn sperma namelijk. En hoera, want precies op dat punt op de tijdlijn begint mijn kleine overdenking. Hahaha, wees gerust, dit wordt geen kerkelijke  uiteenzetting.  Maar, even serieus,  dat zou eigenlijk heel best gekund hebben, want de kerk heeft bij monde van zijn celibataire dienaren, uitvoerig maar vruchteloos over het fenomeen bevruchting nagedacht, en heeft zich afgevraagd wat er  nou zo zondig aan is en wat niet,  in een vergeefse poging om die in haar ogen voor haar dienaren en voor het kerkvolk  zo aantrekkelijk schandalige driftmatige neigingen onder controle te krijgen.  Zij, de celibatairen dus,  hebben zich van dit zwoele oergebeuren  van eicel en sperma afgekeerd, maar het fenomeen  is hen daarna meer dan  wat ook bezig gaan houden. Vervolgens  heeft de Kerk met het volle gewicht van haar bisschoppen alles in het werk gesteld om het op dat punt de mens zo onaangenaam mogelijk te maken. Wat er dus zo bijzonder is aan dat punt op de tijdlijn? Allez hè,  het hoogtepunt natuurlijk, met zijn ontlading, die bij de man een prettige zekerheid is en bij de vrouw een boeiend mysterie dat om voortdurende aandacht vraagt, en uiteraard aan alles wat er daaraan vooraf gaat aan voelen, tasten, strelen, wrijven, duwen, trekken, knijpen, kortom een hele actie-vocabulaire, ah ja, neuken niet te vergeten. Ah werkelijk teveel om op te noemen, en allemaal activiteiten die bedoeld zijn om dat ene punt te bereiken en liefst nog verder in de hoogte te stuwen, het hoogtepunt dus. Van wat? Hè?  Van ons natuurlijk: ons sexuele hoogtepunt. Eigenlijk kan van alles onder die ene sexparaplu gebracht worden, want sex is een grandioos feest van het leven, of minstens behoort het te zijn. Daarin wordt door onze voorgangers over het algemeen maar een mager voorbeeld gegeven, door burgemeester Ilse (uit Aelst) bijvoorbeeld, van hoe het,ehh, nou ja, ….moet, ja, vul het zelf maar in. Tjé, zei ze later, toen dat filmpje voor iedereen op Youtube stond , nog altijd overtuigd van haar gelijk, dat gebeuren was eigenlijk wel privé, daar had niemand zaken mee. Ze stond, blijkens het filmpje, nochtans open en bloot, ja, ik kan het me zo goed inleven hè, zo lichtelijk voorovergebogen en benen wat gespreid, vandaar dat ze zo kleintjes overkwam,  achter de borstwering, beide handjes er op, terwijl ze door hem van achteren met vaart gefrekwenteerd werd. Het liet aan duidelijkheid allemaal niets te wensen over,  met volle inkijk eigenlijk in haar psychische en lichamelijke welbevinden. Dat ik dit zo maar durf aan te halen? Nou het filmpje stond tot voor kort nog steeds op Youtube, voor iedereen vrijelijk toegankelijk. Ik geloof dat het nu eindelijk weggehaald is. Volgens sommigen zou dit een verkiezingsstunt kunnen zijn, maar dan wel een met  veel overtuigde persoonlijke inzet, en kom daar maar eens om tegenwoordig. Nou ja, Ilse had het zich mede gezien de reacties wat gemakkelijker kunnen maken, maar ja, zal ze gedacht hebben, je moet er wel wat voor over hebben, om als vrouw burgemeester te kunnen blijven, en een nummertje reggae is ook nooit weg. Ja, nou, doe het ook maar eens, zo hoog verheven tussen de kantelen van een Middeleeuwse Burcht, en zo open en bloot. Die kantelen  zouden het eens moeten begeven. Je weet maar nooit met die ouwe rommel. Eigenlijk was het een beetje zot om daar zo tegen aan te staan duwen. Die plek was trouwens wel goed gekozen, want het is immers een cultuurmonument. Nee, hmm, toch niet helemaal normaal eigenlijk. De ongeïnteresseerde houding van de man, haar vriend, tijdens zijn activiteiten achter haar rug, is daarbij een raadsel. Hem lijkt het niet veel te doen. Hij keek om zich heen alsof hij op zoek was naar de brievenbus, rook tussen door eens aan  zijn vingers en vroeg zich waarschijnlijk af wanneer het nou eens gedaan was. Maar ach, net als in de kerk, in de politiek weten ze niet van opgeven, kijk maar naar Steve Stevaert, die heeft aan zijn corrupte praktijken ook weer een mooie krul gegeven. Het schijnt trouwens, dat Ilse wel vaker zo’n stunt uithaalt; nee jongens sorrie, spijtig voor jullie, maar niet met de lagere ambtenaren van achter de balie. Het achterwerk is voor de hogere leden. Ja, ja, ik weet het, jullie zouden ….Nee, inderdaad, laat maar…Bij nadere beschouwing en zeker na dat interview in de krant waar ze te kennen gaf er "ondertussen" nog steeds geen graten in te zien, en als Burgemeester aan te willen blijven, ben ik het ook maar een, ja “een lekker wijf” gaan vinden. Ja, wat moet je als man anders?  En Jef vindt dat ook, zoals hij me laatst wat mokkig toevertrouwde. Ja, zei hij, “den duvel sch…”. Jammer, maar Jef zal nu wel helemaal geen kans meer maken.

Sex duurt in de meeste huishoudens maar kort, want in het huishouden geldt doorgaans dat als  het "eenmaal begonnen is, dan rampetampen we in een ruk door tot dat we, liefst tegelijk, dat ene piekpunt bereiken". Een vluggertje als dat van Ilse neemt doorgaans niet meer dan een minuut of vijf in beslag, wat de buurman ook moge beweren.  Als zij geluk heeft en hij al wat ouder en wat eerder moe is, en noodgedwongen zijn drift voor meer tederheid moet inruilen, dan levert dat wat aangename tijdwinst op, en dat is wel zo ontspannend.  Maar hoe dan ook, het is op afstand het grote spel van de natuur en het spel is gericht op, juist, de voortplanting, ja hoor: het in stand houden van de soort, dat zijn wij met ons allen. Dat is dus wel heel wat anders dan het vlug verschaffen van wat genot: "Jef, en,  hoe was ze in bed?" is dus eigenlijk lulkoek.

 Met de introductie van de pil is sex losgekoppeld van de voortplanting en een geïsoleerd fenomeen geworden. Daarmee  is het gebeuren tevens van de diepere zin en van het mysterie beroofd, namelijk voorspel te zijn voor dat grandioze gebeuren: de daaropvolgende bevruchting, het opwekken, het wakker maken van de eicel, die daarmee tot een eitje wordt, iets dat kan ontwikkelen, waarmee  de kiem gelegd wordt voor nieuw leven, een nieuwe mens.  Daar kan de witte Tovenaar in Orthanc, met  zijn Orcs niet tegen op. Dit, beste lezer, is hèt grote wonder in de natuur.

Het zou kunnen jongeman, dat  jij je in bed triomfantelijk heer en meester voelt, maar je bent gewoon, net als iedereen slaaf van je instinctieve neiging, door de natuur verzonnen en opgelegd om één zaak zeker te stellen: de voortplanting, want in de natuur draait daar alles om.  Dat kleine pleziertje zij je gegund, maar uiteindelijk ben je doodgewoon, net als alles wat mannelijk is,  de klos. Alle leven, palntaardig of dierlijk, speelt dit spel, en is er soms helemaal aan verslingerd ook, kijk maar naar de Bonobo’s,  behalve dus onze religieuzen. Officieel dan, want privé ligt of staat dat allemaal heel anders, zoals elke misdienaar van mgr VanGheluwe weet en soms ook aan den lijve ondervonden heeft. Deze brave bloedworst bestond het om tot rechtvaardiging van zijn kindermisbruik, staande op een spreekgestoelte nota bene in een universiteitsaula letterlijk te beweren: "zo lang het zaad er niet uitspuit, is het geen zonde". Daarmee heeft hij dus alle adolescenten veroordeeld om hun zondige gedrag, en heeft hij  zichzelf gekroond met de opperste stompzinnigheid als symbool van zelfbedrog. Maar , allez, ik zou het hier niet over sex hebben en waar die drift allemaal toe kan leiden. Als je op de hoogte wil blijven kijk dan maar liever naar BNN, of lees het zoveelste sexartikel van Goedele, die, ehh, is het jullie ook zo opgevallen, weer eens geflopt is, en die een steeds lagere stem begint te krijgen, zou dat van de testosteron die ze slikt  komen?; of de memoires van VanGheluwe, die ongetijfeld binnenkort geveild worden en door een of andere journalist uit Hasselt  met subsidie van de gemeente worden uitgegeven. Nee, het onderhavige  exposé gaat over voortplanting, wat een zuiver en edel doel is. Vergeef me mijn lichtelijk badinerende toon, maar dat moet wel bij zo’n ernstig onderwerp. Sex is daarbij wel nodig maar is een bijkomend fenomeen.  In feite is het een toegift om de partners in het gebeuren zover te krijgen, dat hij zijn sperma bij haar naar binnen kan brengen. We kunnen ons nog zo bezig houden met sex, maar het is en blijft een randgebeuren, wat Goedele ook mag beweren. Dat orgasme van haar kan ze in haar "Orgasmeboek" nog zoveel  opblazen, het is in het verbanfd van de natuur en in het verloop van een menseneven van teriair belang, net zoals haar mening trouwens.  Ze weet dat ook best, maar probeert toch de veronderstelde belangstelling voor haar orgasme als financieel melkkoetje uit te buiten. Het moet haar wel slecht gaan zeg. Wat is het anders dan  een ietwat veredelde vorm van prostitutie om zo je eigen lichamelijkheid, weliswaar in boekvorm, te koop aan te bieden. Als je dus iets over sex wil lezen, ga dan maar liever kijken op internet, maar kijk dan wel uit dat je niet bedolven raakt onder het overweldigende aanbod van pagina’s over vagina’s en gelul over lullen, en de stompzinnige zich alsmaar herhalende ongebreidelde fantasie daaromtrent, doorgaans van de grootst mogelijke platitude. Daarin doet het niet onder voor het astrologie-gezever, dat naast de kookshows, gelukkig heten de koks niet allemaal Piet, zo’n opgang beleeft. Tja, het levert geld op, maar ik moet er niet aan denken dat ik langer dan drie seconden tegen een van die betweterige wijzen, eh, ja, wijzen, hahaha, aan zou moeten kijken. Nog niet al win ik er de Lotto mee. Geloven in je eigen ongeloof. Niet te geloven. Treurig nageslacht.

Waar zou ik het dan wel over willen hebben? Wel, over het avontuur van een eicel en haar uitverkoren spermacel, en de scheppingsdans die door deze twee halve garen uitgevoerd wordt. Halve? Ja, halve, ze missen namelijk een helft, van het aantal chromosomen. Bij de mens 48: 24 in de spermacel en 24 in de eicel, samen voltallig. Daar mag niets mis mee zijn of gaan, want dan scheelt er iets ingrijpends aan de erfelijkheid. Dan wordt er een mongooltje geboren of een kind met een open ruggetje of zoiets ergs. Ja, het is een blij maar ook heel indringend gebeuren; het ligt aan de basis van het leven, ook dat van ons. We zijn, mogen we aannemen, allemaal uit een liefdesspel tussen twee mensen geboren, maar dieper liggend nog, zijn we het resultaat van het treffen tussen die twee cellen: de eicel en een spermacel. Valt je niets op? We spreken van de  eicel en één spermacel.  Dat komt omdat er maar één eicel in het spel is maar een paar miljoen spermacellen, waar er tenslotte maar één van uitverkoren is. Ik besluit dit eerste deel  met een citaat: "Es ist  kein Tierchen so froh wie ein Spermatozo". Waarom? ha,ha, omdat die spermacel als enigste uitverkoren is om met de eicel te versmelten natuurlijk. Alleen weten ze dat pas aan het eind van de race. Dat was een leuk zinnetje uit mijn studententijd, dat als tussenwerpsel bij discussies met veel jolijt, en altijd met goede zin, te pas en te onpas vanachter de bekende schuimkraag, werd geventileerd. Goed, wacht even. Bij dit proces zijn dus drie aspecten te onderscheiden. Ten eerste wordt de kop van de spermacel door en in de eicel opgenomen, de bevruchting, hoera,  en  komt het DNA van de man dat vervat is in de chromosomen vrij, en wordt beschikbaar voor de sturing van de embryonale ontwikkelingsprocessen. Ten tweede wordt een afschermingsmechanisme actief dat verhindert dat er nog meer spermacellen in het ei kunnen binnendringen; dat zou namelijk desastreus zijn. Ten derde de activatie van de eicel, die daardoor van een rusttoestand over gaat in een proces van embryonale ontwikkeling dat uiteindelijk resulteert in nieuw mensenkind. Daarover een volgende keer.

scanda leuk2012W1

..........................................................................................................

uit de Standaard (7 jan):

Dotaties koningshuis stijgen dit jaar

De dotaties voor de leden van de koninklijke familie gaan dit jaar met zo'n 3 procent omhoog. Nochtans staat in het regeerakkoord uitdrukkelijk dat de dotaties gedurende twee jaar bevroren zullen worden, hekelt N-VA-Kamerlid T

Theo Francken vrijdag. 

Daar kun je wel een keertje voor zwaaien, niet dan?

............................................................................................................

Opmerkelijk: iedereen moet inleveren, behalve de medewerkers van de noodlijdende restbank van Dexia, die krijgen een bonus om te blijven, de kamerleden van de EU, idem en het Koningshuis, idemdito.

............................................................................................................

Paus Benedictus XVI heeft Julien Ries tot kardinaal benoemd. Dat blijkt uit een mededeling op de website van het Vaticaan.

Julien Ries (geboren in 1920) is priester van het bisdom Namen en emeritus-hoogleraar in de geschiedenis van de godsdiensten aan de katholieke universiteit in Louvain-la-Neuve. Hij wordt onderscheiden voor "zijn verdiensten voor de kerk".

Limmerickske:

Julien Ries, nog net geen historie

staat nog even in volle glorie

Leonard wacht braaf

met zijn epitaaf

maar zijn  haantje kraait straks victorie


.........................................................................................................................................................................................................................

91-jarige tot kardinaal benoemd

Paus Benedictus XVI heeft Julien Ries tot kardinaal benoemd. Dat blijkt uit een mededeling op de website van het Vaticaan.

Julien Ries (geboren in 1920) is priester van het bisdom Namen en emeritus-hoogleraar in de geschiedenis van de godsdiensten aan de katholieke universiteit in Louvain-la-Neuve. Hij wordt onderscheiden voor "zijn verdiensten voor de kerk". 

limmerickske:

Julien Ries nog net geen historie

staat nog even in volle glorie

Leonard wacht braaf

met zijn epitaaf

zijn  haantje kraait weldra victorie

celibaat en pedofilie

Ik had besloten om de discussie over kindermisbruik in de Kerk maar te laten voor wat het is; sexueelmisbruik is een minderwaardig gebeuren dat om harde maatregelen vraagt van kerkelijke overheid en van Justitie, maar ook een problematiek waar we vroeg of laat doorheen moeten leven. Ik behoor tot degenen die door alles heen, nog steeds vinden dat de Kerk ook veel goeds gebracht heeft. Het is niet allemaal treurnis en kommer en kwel. We mogen gerust bedenken dat de Kerk meer is dan het instituut, en groter is dan het Vaticaan en beter dan een stelletje (misdadige) onverlaten. Ik ben het daarin eens met de overtuiging van Oosterhuis: de kerk dat zijn wij, wij zijn het lichaam van Christus. Wel, laat ieder voor zich maar nagaan of hij/zij als tegenwicht voor de ellende iets goeds heeft bijgedragen. Ik ben er zeker van dat er veel positieve antwoorden zijn. Nu na het zoveelste interview dat Oosterhuis gegeven heeft, of dat hem afgenomen is, voel ik me geroepen toch nog een keer te reageren. Via Oosterhuis blijft namelijk nog steeds de opvatting circuleren dat kindermisbruik alles te maken heeft met de celibaatsverplichting. Ik ben het, en velen met mij, niet met hem eens. Sterker nog, ik meen dat deze ex-jezuïet iets te fanatiek als maar op dit door hem veronderstelde oorzakelijk verband tamboereert. En de pers schijnt hem daarin blindelings te volgen, alsof hij als uitgetreden priester het verlossende inzicht heeft. Verwacht de pers van hem nou echt een gewogen oordeel over oorzaak en gevolg? Het lijkt er meer op dat ze via hem, de beroemde dichter, gemakkelijk kunnen scoren door een voor hem oud zeer op te kloppen, en succes lijkt gegarandeerd. Persoonlijk denk ik dat zijn verzaken aan de celibaatsverplichting, na een vrijwillig gegeven gelofte, Oosterhuis meer aan het hart gegaan is dan hij laat uitschijnen. Hij komt bij mij nogal gefrustreerd over, en dat is begrijpelijk gezien de miskenning die hem als nasleep ten deel is gevallen. De consequentie van zijn opvatting was maar liefst dat hij uit de kerk werd gestoten, al mag slimpie Wiertz dan beweren dat hij in feite zichzelf als ketter buiten de kerk had gezet. Het gekrakeel gaat door, nu weer tussen de bisschoppen Eijk (Den Bosch) en De Korte (Groningen), nu met als onderwerp de liederen van Oosterhuis. Het lijkt er op dat de Kerk in "distress" verkeert. Heren kom eens collegiaal bij elkaar en zoek het alsjeblieft uit. Ik ben dat onpersoonlijke politiek getinte mannetjesgedoe in deze toplaag van de kerk eigenlijk meer dan beu. Buig je ook eens serieus over de problematiek van het kindermisbruik in de kerk. Doe het vooral ook wat eerlijker dan vaticanist Mgr Bertone, die schandelijk de schuld lijkt te willen afschuiven op de homosexuelen (ja mijnheer Cantalamessa, zoals de Nazi’s deden op de Joden), en deze comfortabel als universele zondebok lijkt te willen bestempelen.    Huub Oosterhuis "...de steppe zal bloeien.." Het interview stond in de NRC. Weer werd ik getroffen door de broeierige blik die Oosterhuis laat zien op een van de foto's. Haat hij inderdaad de kerk zoals hij eens gezegd heeft; een kerk die hem toch wel van zijn voetstuk gestoten heeft? Tussen de regels van zijn betoog, lees ik hoe rancuneus hij is, en hoezeer hij het de kerk kwalijk neemt dat ze zo onverbeterlijk log en behoudend is. Hij beziet zelfs de sexuele geweldplegers, waar het in het interview over gaat, de paters en broeders (en nonnen), in "zekere zin als slachtoffers". Ik vind dat hij daarmee uit de bocht vliegt. Ik zie deze mensen als daders die op een goedkope manier zwaar misbruik hebben gemaakt van hun positie. Wat, positie? Jazeker, een positie van aanzien, overwicht en macht. En dat is heel wat anders dan dat ze slachtoffer zouden zijn. Als zij zo leden onder de druk van hun hormonen, in gewone mensentaal: als ze zo geil waren, dan stonden hen andere wegen open dan misleiding, en verkrachting, bijvoorbeeld zoals in religieuze kringen kennelijk voor sommigen usance was, "even naar Luik gaan"; een eufemisme voor “naar de hoeren gaan”. Menige sexueel behoeftige onder de Clerus is kennelijk deze weg gegaan. Van mij zul je daar geen kwaad woord over horen. Oosterhuis is een andere weg ingeslagen. Die heeft een lieve verpleegster " als zijn vrouw tot zich genomen", iemand die ongetwijfeld zeer van hem gecharmeerd was, en er uitsluitend voor hem alleen was en wou zijn. Ik geef hem geen ongelijk, het is zijn leven. Het is duidelijk dat hij helemaal in de sfeer van "het concilie van Noordwijkerhout", al vroeg zijn conclusies getrokken had en alvast een voorschotje had genomen op de communis opinio van de vergadering, dat het celibaat afgeschaft zou moeten worden. Hij zelf heeft dus niet zo geleden onder het torsen van een celibaatgelofte. Menig gezagsgetrouw priester echter heeft tegen de verwachting in en tot zijn teleurstelling moeten constateren dat het celibaat wel degelijk onverkort gehandhaafd bleef. Met als schrale troost dat er veel begrip bleef bij "hogerhand" voor het sexueel falen en dwalen van de herders van de kerk, zoals zelfs in het geval van kindermisbruik zoals nu jammerlijk blijkt. Het lijkt me van groot belang dat we proberen zuiver te onderscheiden wat er ten grondslag ligt aan het kwaad van sexueel misbruik. Doen we dat niet dan kunnen we vergeten dat we tot een oplossing komen van dit serieuze probleem en zo nieuwe wantoestanden met nieuwe slachtoffers kunnen voorkomen. Het celibaat kan onmogelijk de primaire oorzaak zijn. Het celibaat is immers een omstandigheid, een manier van leven, en wel zonder partner, zonder sex; het is geen oorzaak. Nee, de onmiddellijke oorzaak is lust, laten we maar direct en onomwonden man en paard noemen, ja, lust; geilheid; sexuele aandrang, de instinctieve drift die biologisch is ingebakken in de natuur van mens en dier. Als de kerk zo schermt met natuurlijke wetmatigheden, wat ze doet, en altijd maar weer à la Aristoteles, dan zal ze de sexuele drift als diep gewortelde van God gegeven aandrang en eigenschap van de mens moeten erkennen. Bovendien zal ze moeten toegeven dat die driftmatige aandrang niet te temmen is, net zo min als honger en dorst. Het is een levenskracht die een kanaal zoekt om zich te kunnen manifesteren, zoals elke man met ballen zal kunnen bevestigen. Mooi als dat kan gaan via een "natte droom", zoals Antoine Bodar zo openhartig en vertederend vertelde. Maar als je daar als levenslustige jongeling op moet wachten dan denk ik dat je al gauw de paalstok in handen gaat nemen om over de sloot te springen. Het is prachtig, en het staat heel deftig om te schermen met mooie leerstelligheden, zoals die ontleend aan de Kerkvader Augustinus. Maar deze man heeft wel eerst vele jaren "de beest uitgehangen", zoals hij zelf ergens zegt, en heeft zich daarna, de vrouwen zat en moegestreden, aan de kerk gewijd in een overtuigd celibatair leven, ongehuwd dus, en zonder sex (dat mag officieel alleen binnen het huwelijk, vandaar). Feit blijft, dat het tegennatuurlijk is en in zekere zin zelfs hoogmoedig, dat de kerk zijn dienaren vanaf de wijding tot priester impliciet met een verplichting tot sexuele onthouding opzadelt. Maar er is meer. Een celibatair leven houdt ook in de afwezigheid van liefdevolle intimiteitsbeleving zoals die kenmerkend is voor de relatie tussen partners; in een huwelijk tussen man en vrouw. De priester vindt hiervoor hopelijk soelaas in het doorleven van een mystieke relatie met de Kerk, en in de vriendschap met anderen binnen de kerkgemeenschap, priesters, leken. Niet gemakkelijk en het zal een hele weg vergen om compensatie te vinden voor die diepmenselijke behoefte aan tederheid, en intimiteit. Nee, niet eenvoudig gezien de groeiende eenzaamheid en gevoelsarmoede binnen een afkalvende  Kerkgemeenschap. Een leven zonder sex is echter een ander verhaal. Intimiteit krijgt gestalte in lichamelijke en spirituele nabijheid, maar sexuele aandrang is een instinctieve neiging die streeft naar lichamelijke bevrediging. Leven zonder sex? Ja, dat is mooi voor eunuchs, lollig voor vrijdenkers als Oosterhuis, die er zich geen moer van aantrekken, maar lullig voor degenen die trouw aan hun gelofte willen blijven. Het is misschien alleen nog een ideaal voor impotent geworden celibataire bisschoppen, die de lust vergaan is. Het is in elk geval tegen de natuurlijke orde, al is de gelofte nog zo vrijwillig afgelegd. Van bevrediging van sexuele behoefte naar kindermisbruik is zonder meer een ontoelaatbare, misdadige  stap. De suggestie dat het huwelijk hier een oplossing zou kunnen bieden, en dat bij opheffing van het celibaat sexueel misbruik niet meer zou voorkomen, getuigt mijns inziens van kortzichtigheid en van een tunnelvisie. "Laat ze trouwen en het probleem is opgelost" hoor je wat al te vaak. Nou nee hoor, immers ook gehuwden, zowel binnen als buiten de kerk, blijken zich over te kunnen geven aan sexueel geweld, ja zeker, ook in de vorm van kindermisbruik. Vandaag stond het weer eens in de krant: gehuwde man verleidt via internet met een valse identiteit heel jonge meisjes met de worst van een modellencarrière en verkracht ze, zowat aan de lopende band. Ja, zo gemakkelijk is het voor deze geraffineerde booswichten. De indruk dringt zich op dat misbruik slechts een andere omschrijving is voor sexuele dwang, geweld dus, dat misdadig wordt aangewend, uitsluitend en alleen voor bevrediging van eigen lusten, ten koste van de ander. De dader legt zijn wil op aan het slachtoffer. Nee vrienden, het huwelijk is daar niet voor. Nu is al duidelijk dat ook binnen het huwelijk agressief gewelddadig gedrag al te vaak voorkomt; het huwelijk biedt geen soelaas voor puur bevrediging van ikgerichte sexuele lust. Althans in onze cultuur heerst in een huwelijksrelatie de liefde en is er geen plaats voor ikgerichte dominantie, dwang en overheersing. We weten dat dit niet in elke cultuur zo is. Echtelieden zijn partners en zijn gelijkwaardig. Voor Man en Vrouw is het een opdracht om als gelijken en elkaars aanvulling én tegenover de weg te gaan van menswording, waarbij over en weer het belang van de ander op de eerste plaats komt. Ik denk dat de plegers van sexuele dwang jegens kinderen zich in een huwelijk niet bepaald op hun gemak zouden voelen. Met het overwicht van de "dienaar van god" een kind je wil opleggen en het kind chanteren, is heel wat anders dan een gelijkwaardige creatieve en vruchtbare relatie aan te gaan met een volwassene. Hoe kan een pastor tot sexueel misbruik komen? Allez, hij wordt toch net zoals iedere man aangestuurd door zijn instinct, zijn sexuele drift. Maar anders dan de meesten kan hij kennelijk niet in een verantwoordelijke relatie naar anderen gaan staan en zoekt hij uitsluitend zichzelf. In geval hij zijn lust richt op kinderen, maakt hij misbruik van de omstandigheden waarin een kind vertrouwvol in zijn nabijheid verkeert als misdienaar bijvoorbeeld en hij maakt misbruik van zijn overwicht als volwassene en als priester. Hij wordt kennelijk uitsluitend driftmatig gestuurd door zijn eigen lust, waarvoor alles moet wijken en waarbij het wel-zijn van het kind voor hem/haar niet van belang is. Het kind wordt in feite tot slaaf gemaakt van zijn sexuele lust. Waarschijnlijk is hij daarin ook slaaf van zichzelf, en "kan hij het niet laten". Het kan bijna niet anders dan dat de dader een pedosexueel is. Een normale man, priester of leek, richt zich niet op een kind, maar zoekt contact met een volwassene, man of vrouw, als verrukkelijk tegenover, die hem in zijn of haar eigenheid aanspreekt. Reken maar dat seksverslaving daders zal aanzetten om slim te werk te gaan. Nee, niet de omstandigheden maken de dief, zoals je zo vaak hoort, het is hier de dief die de omstandigheden creëert. Er zijn verbijsterende voorbeelden genoeg: hij gaat vrijwilligen op een kinderspeelplaats en gaat mee op een jeugdkamp; zij gaat een crèche beginnen; hij gaat lief en toegewijd met veel gevoelig lichamelijk contact zwemles geven aan minder valide kinderen; zij wordt rechter voor gezinszaken en heeft gesprekken met kinderen die al mishandeld zijn en troost zoeken en doet er nog een schepje bovenop (historisch!); hij wordt priester en hem zijn de jonge knapen toevertrouwd die moeten worden opgeleid tot misdienaar. Zijn dat allemaal aberrante vormen van sex-beleven? Nee waarom? De natuur zoekt de gemakkelijkste weg, zo eenvoudig is dat. Ah, het zijn wel ontmenselijkte vormen van sex beleven. Sex op zich is slechts de krachtige instinctieve impuls die een weg zoekt, en die ook vindt, dichtbij of veraf; in de pastorie of in Luik, in het zwembad, of in een hotel; voor het beeldscherm of in een of andere uithoek op een feestje. Sex is een drijfveer die de mens aanzet tot handelen gericht op bevrediging met of via een ander. Bij een normaal mens kan die impuls gecorrigeerd en gericht worden door edele motieven van menselijkheid waarin het egoïsme overwonnen wordt, zoals in een huwelijk. Sommigen lukt dat niet wat dan onherroepelijk leidt tot een doortrapt en slim creëren van de omstandigheden waarin hij/zij uiteindelijk als dader kan toeslaan en bevrediging kan vinden. Actief (penetratie) of passief (zich laten..), beide extremen doen zich blijkbaar voor met grote emotionele schade voor het slachtoffer, in veel gevallen blijkbaar een kind. Er is kennelijk steeds een ander bij nodig, er moet dwang worden uitgeoefend, iemand moet worden onderworpen, en worden gebruikt. Er zit een sadistische component in dit gedrag. De conclusie dringt zich op dat het gedrag van sexuele geweldplegers primair een vorm is van machtsmisbruik en chantage. Allez, heeft de priester dan zoveel macht? Ik denk het wel. We zijn toch niet vergeten hoeveel overwicht de priester in die tijd, de zestiger jaren, nog had, zelfs op de volwassenen. Juist omdat hij de mensen van het volk kon voorhouden hoe ze zich te gedragen hadden, wel wetend dat de kerkelijke normen op het gebied van sexualiteit en huwelijk niet te halen waren. Maar ach, daar was dan de biecht weer goed voor. Noem dat maar geen macht! Hij mocht vergeving uitspreken; hij werd om zijn toewijding en zelfopoffering bewonderd; om zijn onthechting aan het aardse werd hij gerespecteerd; om zijn kennis van kerkelijke moraal werd hij geëerbiedigd, ook al hield hij er zich zelf niet aan; en hij had toegang tot de bovenste culturele laag van de samenleving; kortom hij genoot aanzien en dus had hij macht, en dat was hem ongetwijfeld aangenaam. Het was een compensatie voor zijn celibaatsverplichting en een knuffeltje, och, dat kon er altijd nog wel af en kon met een grapje wel door de vingers worden gezien. Het was bepaald niet evident om tegen het vermeende en verleende gezag van de priester in te gaan en zeker niet in die tijd met zijn enge hiërarchische verhoudingen, de sociale controle en de slaafse gezagsgetrouwheid. De bisschop was een vorst in het klein, en domineerde zijn medewerkers, de priesters, in een strikte hiërarchie. Domineerde ook de gelovigen en had in de arbeidsverhoudingen van toen in een handje klap met de industriëlen, de bazen, nogal wat in de pap te brokkelen. Een situatie die nu althans in Europa gelukkig drastisch veranderd is. De priester stond binnen de Clerus op de onderste ladder, maar was op zijn beurt weer de spirituele rentmeester van het gewone volk dat toentertijd, vijftiger begin zestiger jaren, geplaagd werd door armoede, afhankelijkheid en onwetendheid. Het wordt op onthutsende wijze uitgebeeld in de films “Daens” en “De Magdalenazusters”, die de wantoestanden schetsten van een corrupte kerk in het begin van de vorige eeuw, en haar gemene zaak met de toplaag van de industriëlen en overheid. Wie koos er voor het priesterschap? Jongemannen met een hang naar “het Woord”, de symboliek, de plechtstatige gebarentaal, de show en het decorum van het rijke roomse leven; zij die zich graag wilden invoegen in het machtige instituut van de kerk, waaraan zij als offspin voor zichzelf aanzien en gezag zouden kunnen gaan ontlenen. Ik zag het als jonge knaap gebeuren hoe twee van mijn klasgenoten thuis een altaartje hadden met alles er op en eraan; die met overgave en idioot devoot de mis opdroegen, en die mij beiden zover gekregen hadden dat ik een keer misdienaar bij hen werd. Ik griezelde er van. Ik heb ook als student binnen de kerk diverse keren de dominantie en spirituele arrogantie en de "Herenmentaliteit" van deken, vicaris en bisschop van nabij ondervonden. Mannen, erudiet en vaak speekselig welbespraakt, doorkneed met het brevier van een omvangrijke kerktraditie, altijd piekfijn, smetteloos gekleed, ter ere gods natuurlijk; op handen gedragen en verwend door de nonnen van het plaatselijke klooster, en allerlei fanatieke anderen die van geen kwaad woord wilden horen en een speels knuffeltje, en soms daarna meer, best konden vergoeilijken. De kerk werd als de lamp van Aladin door allerlei goedwillenden, vooral vrouwen, opgewreven in de verwachting dat er iets goeds uit zou komen, en dat kwam, reken maar. Dan kan het zo verkeren dat tenslotte niet het koper maar de bedienaar wordt opgewreven. Van instituut naar persoon is immers maar een kleine stap. Iedere katholiek zal zich wel eens geërgerd hebben aan de het gekuip en gekruip van sommige parochianen om maar bij de pastoor in een goed blaadje te komen en daarmee een paar korreltjes aanzien vanonder de tafel mee te kunnen pikken. Iemand die in zo'n positie verkeert van vleierij en bevrediging van eerzucht, corrumpeert gemakkelijk tot bevrediging van het eigen ik. We zien het over de hele wereld gebeuren, de kerk is daar kennelijk geen uitzondering op. Nee beste Oosterhuis ik geloof er geen biet van dat met opheffing van het celibaat de ellende over is. Je zit er naast. Is er dan soelaas mogelijk? Jawel, oplettend leven, met evaluaties en persoonlijke supervisie, tijdens en na de opleiding voor de priesters, en tijdig het kaf van het koren scheiden.

Andere artikelen, reacties, ontboezemingen van mijn toetsenbord: Celibataire Anorexia …Wat zou Frans de Waal, onze apenspecialist, van zo'n gezichtsuitdrukking zeggen? Angstig agressief? Zijn hele voorkomen straalt een wat bizarre combinatie uit van staalharde toewijding en afstandelijke, virtuele vriendelijkheid, met zo'n geadopteerd abstract Biafra-lachje…. https://docs.google.com/document/d/1pF2pmaXmFCRStsYYblgFMM64daaNvpVy8xG_wuqioqQ/edit?hl=nl Oké Hans Kühn …Theoloog Hans Kühn heeft ongelijk; het celibaat is een levenskeuze en kan nooit dè oorzaak zijn van sexueel kindermisbruik, hooguit een aanleiding… https://docs.google.com/document/d/1uxhiHm34kMpyjACiNlN0Zp6OddpUlWDgmAAGsbARK_Q/edit?hl=nl NuttigCondoom  https://docs.google.com/document/d/1fiMN-7JWALhscduESAimcrnpKq5C3hpq10sAvrVAxOY/edit?hl=nl … en als er onduidelijkheden zijn eventueel een toelichting te vragen, zonder direct met jouw interpretaties van wat ik schrijf en volgens jou bedoel op de loop te gaan. Ik ga hier dus niet in discussie over "jouw opvattingen over mijn opvattingen". Dan zul je toch in de context van jouw inzichten, visies en ervaringen zelf over dit onderwerp een stuk moeten schrijven Huiszoeking Mechelen https://docs.google.com/document/d/1XCYBhu5rWSMfQMZC1Q5qHIglV0C4iqt1f-_wgMVrmac/edit?hl=nl "Het Vaticaan zegt intussen “verbijsterd” te zijn over wat er zich donderdag in Mechelen afspeelde". Maar lieve jongens, hebben jullie dan niet gemerkt, dat wij kerkgangers en andere goedwillenden met ons allen verbijsterd waren om wat er zich EucharistieVieringAanbidding https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EZTRjZGI3NmMtYjYxYi00ZTRhLThiOWQtYWNmMzlhY2E2OWIz&hl=nl ENKELE ZINSNEDEN TER ORIENTATIE: …eens op papier te zetten. Twee aspecten hebben mij nogal bezig gehouden, namelijk gemeenschapsviering en aanbidding; respectievelijk een horizontale (van mens tot mens) en een verticale (tussen hemel en aarde) betrokkenheid. Beide aspecten zijn in discussies verabsoluteerd, en er zijn mensen op stellingen en stelligheden vastgenageld,… …Daar zat geen redenering noch berekening achter. Voor mij was het zonneklaar dat het altaargebeuren tijdens de eucharistie iets bijzonders was; zo heel anders dan het gewone leven van alledag. Ik snapte er in feite geen jota van, maar dat hoefde ook niet en ik dacht er toen ook niet over na. Het was gewoon zo. In mijn jonge jaren gold dat trouwens voor het hele kerkvolk. En dat waren veel mensen, want toen zat de kerk nog bij elk van de missen op zondag stampvol. Allemaal brave volgelingen, ja, zeg maar gerust schapen. Dat waren nog eens tijden voor de kerk…. …dat er iets in twijfel werd getrokken. In elk geval niet door mij, klein snotjong. Maar zeg nou zelf, het kon toch niet zijn dat al die mensen voor de flauwe kul naar de kerk gingen, op zondag zelfs twee keer?... Je vraagt je af waar deze pastoor de zelfzekerheid vandaan haalt om in het openbaar zo afwijzend en denigrerend en ja, ronduit beledigend, naar een medemens te doen, zo dwars tegen de Christelijke naastenliefde in? Wel, hij werpt zich op als kruisridder van de christelijke waardigheid en een homosexueel die ter communie wil gaan, ontheiligt volgens hem het sacrament van de eucharistie. Ik vind dat zo iemand eigenlijk nog meer weg heeft van Don Quichotte de la Mancha, de onvergetelijke vechter tegen windmolens, die hij aanzag voor reuzen. Het zou grappig zijn, ware het niet dat de houding van dit soort geestelijke voorgangers veel kerkelijke maar ook maatschappelijke impact heeft… . Nou is het opvallend dat met name de conservatieve priester juist zo uiterst scherp in de leer is, en zo hard van leer trekt. Zou dat misschien iets te maken kunnen hebben met zijn adoratie van het eucharistisch gebeuren, van de eigen plechtstatige rol daarin met daarbij de eer die als celebrant op hem afstraalt? Zou hij ook niet een beetje behept zijn met een hang naar theater? Kindermisbruik van vleien naar vrijen https://docs.google.com/document/d/1ZjVHdodu76lExppX-ltwQardSi6Skp-pP2r21Y66Ctk/edit?hl=nl …waar we vroeg of laat overheen moeten stappen. Ik behoor tot degenen die door alles heen, nog steeds vinden dat de Kerk ook veel goeds gebracht heeft. Het is niet allemaal treurnis en kommer en kwel. We mogen gerust bedenken dat de Kerk meer is dan het instituut, en groter is dan het Vaticaan. en beter dan een stelletje onverlaten. Ik ben het daarin eens met de overtuiging van Oosterhuis: de kerk dat zijn wij,… Nog een sexslaafje? https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EYmYzMTI3NDktZTU2MS00YThmLTk0YjItNWYxYTJjYWM5ZmRj&hl=nl …En surprise, ja hoor, Tussen de plooien van zijn pij floepte ineens een enorme maar vooral stijve penis omhoog. Keurig nagemaakt zeg, dacht ik na de eerste consternatie…. Sex en Macht https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EMWQ5YWE4MWEtYmM1ZS00MzE0LThlODctZjY1OTVlZjYyM2Jk&hl=nl sexueelmisbruik is een minderwaardig gebeuren dat om harde maatregelen vraagt van kerkelijke overheid en van Justitie, maar ook een problematiek waar we vroeg of laat doorheen moeten leven. Ik behoor tot degenen die door alles heen, nog steeds vinden dat de Kerk, dat zijn wij, ook veel goeds gebracht heeft. Kom maar in mijn web… https://docs.google.com/leaf?id=0B6PbU6LUEU1ENDdjMmViYjUtMDY2MS00NTUxLWFkOTUtN2U3NTc4NTEwZTE2&hl=nl TorfsVanGheluwe https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EZDJmMmNiNzctODRkMC00ZTI3LWJmNDMtOWVhYWUyYWRmMGYw&hl=nl …op zijn krokodillentranen zitten we nu echt niet niet te wachten. Torfs mag voor mijn part in zijn achterkamertje meeleven met de misbruiker, maar "kom daar hier nu niet mee afzakken". VanGheluweSpermabank https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EYTRkMGJhYjktOWViZC00ZmM1LTk1YzYtZjhjMjdhOTNiZGI3&hl=nl Verkrampte Geestdrift https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0B6PbU6LUEU1EYjc0NGE4MDUtYTkxOS00NzdlLWI1ZTYtOTg5NmZhMzFmN2Vi&hl=nl …Van Gheluwe, een bisschop wel te verstaan, laat met dergeljke idioterie "Als het zaad er niet uitspuit, dan is het geen zonde" blijken hoezeer de kerk van Rome gebukt is onder een doorkankerende spirituele corruptie…

Leestips: Vorig od. voorpg.: De opstand van de dropveters. Volgend od. voorpg.: Sfeertje. Vorig vd. auteur: transsubstantiatie? hè? Volgend vd. auteur: Willem van Hanekam

Arachne 21-04-2010 21:19 ·         tja, het kaf van het koren scheiden... Dat is moeilijk gezien één van de hoofdgedachten van het christendom: iedereen is welkom. Het zal altijd moeilijk zijn om dat te doen, dergelijke mannen zijn enorm sluw. De geschiedenis van het christendom toont ons dat ze altijd al corrupte en slechte leden gehad heeft, hoe mooi het idee in het begin ook is en hoe goed het gros van de volgelingen mag zijn. Heeft de Kerk ons veel goeds gegeven? Ja, maar ook veel slechts. Arachne - 21-04-2010 21:20 ...en het is seKS Opapake - 22-04-2010 18:58 Kaf: de pedossexuele priester; koren: alle andere goedwillenden. Opletten en het lukt wel hoor. Ja, en ze chanteren. Dus: nog beter opletten en goed communiceren met de kinderen. Opapake - 22-04-2010 19:00 en ehh, Arachne, ik doe liever aan sex dan aan seks. Die "k" komt me te masculien over....Overigens baal ik van die taalkundige correcties hoor... Klik hier om te reageren oswald 22-04-2010 19:02 ·         Je gebruikt wel heel erg veel woorden om iets te zeggen. Ik vond het erg zwaar om doorheen te komen. Dat ligt niet alleen aan het wat wollige taalgebruik, maar ook aan de opbouw. Als je de tekst wat duidelijker zou indelen in alinea's, wordt hij een stuk toegankelijker. Opapake - 22-04-2010 19:18 Amai, was het moeilijk? Misbruikte kinderen hebben het moeilijker. Ik waardeer dat je het geprobeerd hebt. Weet je wat: kopieer het naar WORD en doe wat je wilt. Allez, wolligtaalgebruik?? Het gaat mij om de inhoud hoor. Liefs... Klik hier om te reageren bolderik 22-04-2010 20:14 ·         De ondertoon in je reacties lijken te bevestigen dat je de daaraan voorafgaande reacties van lezers hier niet begrijpt of accepteert. Misschien moet je daar een beetje aan werken.  Probeer verder je verhaal wat kop en staart te geven. Het is nu een opeenstapeling van droge feiten en twijfelachtige persoonlijke analyses. Ik heb me er met veel moeite doorheengeworsteld. Het gaat ook mij om de inhoud, maar niet minder ook om de wijze van presentatie! Misschien een derde poging? grt paul Opapake - 22-04-2010 22:05 No sir. Vertel me, waarom zou ik er "een kop en staart aan geven"? Kennelijk is het niet echt voor jou bestemd, en dat is niet erg. Nuchtere constatering. Arachne - 24-04-2010 15:40 Opapake, één tip: doe toch niet zo flauw... je bereikt er echt niets mee hoor... Opapake - 24-04-2010 15:43 Misschien heb je nog een tip? Deze komt niet zo goed over...Overigens kan ik je normatieve denken niet erg waarderen...maar het kan nog over gaan gelukkig. Arachne - 24-04-2010 15:55 wat denk je van deze: start een sekte. Hele dagen zelfverheerlijking van jouw persoontje  Opapake - 24-04-2010 18:16 Hahahaha, je slaat op hollebollegijs miss ehh Ariadne. Lees je credentials nog eens na...Er raakt een draadje los. Arachne - 24-04-2010 20:10 Arachne, Ariadne is een andere figuur in de Griekse mythologie  mn web hangt weer goed, btw Arachne - 24-04-2010 20:30 ik vrees echter dat er bij jou nog wat draadjes extra mogen worden gehangen. misschien die van bescheidenheid en wederzijds respect aan elkaar hangen?  of een luisterend oor aan een kritische pen? Klik hier om te reageren Opapake 24-04-2010 21:24 ·         Arachne was een mooi en handig meisje en ze was dan ook een kei in weven en spinnen. De godin Athena liet haar welgevallig oog op het lieve kind vallen en leerde haar prachtige dingen te maken. Iedereen bewonderde haar werk en ze zegden dat het goed te merken was dat Arachne les had gekregen van een godin. Ons Arachnaatje wou echter alle eer voor zichzelf en ze hield vol dat Athena er niets mee te maken had; zij was de kunstenares die die mooie dingen ontwierp. Ze ging zelfs zo ver dat ze durfde beweren niets geleerd te hebben van Athena en dat zij veruit de beste was. En voor de rest ben ik van mening dat je een vervelend wicht bent. Athena ontplofte van woede over zoveel misplaatste hoogmoed en daagde haar uit in een wedstrijd. Arachne nam de uitdaging aan en won!!! Athena werd nu nog meer verbolgen, ze ontdekte een los draadje in Arachne's werk en rafelde de boel uit. Intussen bedacht ze een gepaste straf voor de grootheidswaanzin van ons lief meisje. Arachne had zulke angst dat ze liever dood was dan zo'n vreselijke straf te moeten ondergaan; ze maakte er een eind aan. Maar dat was buiten Athena gerekend. De godin wekte haar terug tot leven en veranderde haar voor de rest van haar dagen in een spin, een dier dat bij de meeste mensen angst en afschuw oproept. "Arachne" is grieks voor spin. Arachne - 24-04-2010 21:32  een klein beetje vervormd maar kom... het gaat totaal anders, maar dat weet je waarschijnlijk wel  Opapake - 24-04-2010 21:38 Nee schatjje dat weet ik niet, maar ik hoor het graag van je. Delf het maar op uit een of ander massagraf van lang geleden, als je het niet zelf weet. graf... Zappa - 23-07-2010 16:32 Je zou wat op je woorden kunnen letten als je mensen direct aanspreekt. Schelden kan iedereen. 'Waar zit je pijn?' Leestip: "Met de hand" (Mels Van Driel). Over autosexualiteit. Doei! Opapake - 23-07-2010 23:11 Aan betweterige opvoeders heb ik op mijn leeftijd echt mijn buik vol. Klik hier om te reageren

3-02-2010

Hier volgt een weergave van het interview van Oosterhuis met Elsbeth Etty

De stelling van Huub Oosterhuis: katholieke seksschandalen zijn inherent aan het celibaat

Elsbeth Etty

De hete tranen van de paus over de seksschandalen in Amerika zijn hypocriet, vertelt Huub Oosterhuis aan Elsbeth Etty. Het celibaat staat nu eenmaal voor een leven waarin je nooit warmte of geluk zult vinden in seksuele relaties.

Na de opschudding over seksueel misbruik van minderjarigen door rooms-katholieke geestelijken in de VS en Ierland kwam vorige week aan het licht dat op het Berlijnse Canisius Gymnasium paters op grote schaal leerlingen seksueel hebben misbruikt. Bent u als ex-jezuïet geschokt als u hoort over het misbruik door priesters van minderjarigen?

„Nee, want ik begrijp het. Ik herken de wereld die ik verlaten heb. De oorzaak is het verplichte celibaat en zolang dat niet wordt afgeschaft, zullen dergelijke schandalen doorgaan.”

Waarom hecht de kerk zo aan het celibaat?

„Er zit een panische angst achter voor seksualiteit en een taboeïsering van alles wat daarmee te maken heeft. Daar hoort het verbod op condooms en de pil ook bij.”

Zolang het maar stiekem gebeurt doet de kerk toch niet moeilijk over seksuele escapades van priesters?

„Dat is waar. Er waren in de jaren vijftig, toen ik werd opgeleid, honderden priesters die in het verborgene een relatie hadden. Maar ik herinner me ook heel goed het fanatisme waarmee mannen probeerden de celibaatsgelofte trouw te blijven. Dat werden dan vaak moeilijke, gefrustreerde, kille mensen.”

Als het zo moeilijk is, dat celibaat, waarom kiezen mensen er dan voor?

„Vaak werd het op de koop toegenomen en zwaar onderschat. Jongens wilden priester worden. Dat was een gerespecteerd ideaal, maar dan werd je onderworpen aan een stevige dressuur.”

Hoe dan?

„Je leerde je seksuele verlangens weg te spiritualiseren, bijvoorbeeld door jezelf te geselen. Ik heb mezelf zes jaar gegeseld met een zweep. Dat had alles te maken met verdrongen seksualiteit. Je hele geestelijke training functioneerde zo. Je moest een gebedsleven opbouwen, een bijna mystieke niet nader te omschrijven relatie met Jezus.”

Er heeft kennelijk lang een complot van stilzwijgen bestaan over misbruik van kinderen door geestelijken.

„Ja, het gebeurde in mijn tijd ook al, maar het kwam niet naar buiten. Als een priester zich misdroeg en het dreigde uit te komen dan werd hij overgeplaatst of hem werd geadviseerd om uit te treden en te trouwen. Maar er zijn veel homoseksuele priesters die binnen de kerk wilden blijven. De onmogelijke eis van het afzien van alle seksualiteit leidt er ook toe dat op alle vormen van seks hetzelfde taboe rust.”

Het heeft er de schijn van dat binnen de kerk ook kindermisbruik wordt gedoogd, zolang het maar niet uitkomt?

Schrijvende theoloog

Bevrijdingstheoloog Huub Oosterhuis (1933) speelde een vooraanstaande rol in de polarisatie die in de jaren zestig van de vorige eeuw ontstond tussen conservatieven en progressieven in de rooms-katholieke kerk in Nederland. 

Na conflicten over het verplichte celibaat werd hij uit de jezuïetenorde verwijderd en ontslagen als studentenpastor. Oosterhuis zette daarop zijn werk voort buiten de officiële rooms-katholieke kerk, in de Amsterdamse Studentenekklesia, die hij nog steeds leidt.

Oosterhuis geniet grote bekendheid als schrijver-dichter van liturgische liederen en andere teksten. In 1970 trouwde hij en werd vader van twee muzikale kinderen: componist Tjeerd en zangeres Trijntje Oosterhuis, ooit bekend als het duo Total Touch.„Dat hoort nu eenmaal bij het corrupte systeem van die kerk. Koste wat kost moet overeind gehouden worden dat er een ‘geestelijk leven’ mogelijk is zonder seksuele behoeftebevrediging. Je wordt opgevoed met de gedachte dat de hoogste vervulling is dat je geen erotische hartstochten hebt. Daar moet je overheen groeien, daar bid je voor. Het heeft allemaal te maken met de spiritualisering van het lichamelijke, wat tot de vreselijkste erfenis van de laatste eeuwen behoort.”

Waarom is er eigenlijk geen controle op priesters? De kerkelijke autoriteiten hebben toch zelf ook op het seminarie gezeten?

„Iedereen zal ooit weleens iets gezien of gehoord hebben, maar dat werd vaak verdrongen. De plegers van misbruik zijn in zekere zin ook slachtoffer.”

Moeten priesters die betrapt worden op seks met kinderen even zwaar bestraft worden als andere pedofielen, of geldt het celibaat als verzachtende omstandigheid?

„Er zitten vaak dramatische verhalen achter dergelijke gedragingen, maar dat is geen reden om misdrijven onbestraft te laten. Wat ik niet begrijp is waarom dat Duitse schandaal niet twintig jaar geleden aan het licht is gebracht en waarom de slachtoffers er niet eerder een item van hebben gemaakt. Nu zijn de strafbare feiten verjaard en gaan de daders vrijuit.”

Is er geen manier om geestelijken met zulke neigingen tegen zichzelf te beschermen?

„Nee. Binnen de katholieke kerk is de biecht de enige controle. De biecht in kloostergemeenschappen gaat voornamelijk over seksualiteit. Daar bestaan codes voor. Als ik wel eens in Maastricht de biecht afnam en een priester zei dat hij naar Luik was geweest, bedoelde hij: ik ben naar de hoeren geweest.”

Naar de hoeren gaan is niet strafbaar, seks met minderjarigen wel. Is misbruik van kinderen louter aan het celibaat te wijten, of is het een uitvloeisel van hiërarchische verhoudingen die ook buiten de kerk voorkomen?

„Het misbruik op grote schaal, zoals in Amerika, Engeland en Duitsland heeft alles met het celibaat te maken. Ik begrijp de verbazing erover niet. De hete tranen van de paus over de schandalen in Amerika en de excuses van de Ierse kerk zijn hypocriet. Het celibaat staat nu eenmaal voor een perspectief van een leven waarin je nooit warmte of geluk zult vinden in seksuele relaties.”

Tenzij je homoseksueel bent. In de tijd dat homoseksualiteit nog verboden was, kozen homo’s toch juist om die reden vaak voor het priesterschap?

„Dat kwam inderdaad voor, maar er waren ook andere redenen, die met idealisme of religieuze overtuiging te maken hadden. Neem de armoedebeweging van Franciscus of soortgelijke ethische bewegingen. Die willen bewust afzien van het leven in deze wereld en dus ook van seksualiteit. Maar er zijn ook minder verheven motieven. In ruil voor het celibaat wordt je een buitengewoon leven beloofd. Als priester behoorde je bijvoorbeeld tot de notabelen, je kreeg voorrechten en gezag.”

Denkt u dat zich in de Nederlandse katholieke kerk vergelijkbare seksschandalen afspelen als in andere landen?

„Die zijn er al zo vaak geweest, alleen niet op die schaal. Begin jaren negentig was er een seksaffaire op het conservatieve grootseminarie Rolduc van bisschop Gijsen. Tegenwoordig zijn er in Nederland geen seminaries meer. En nog maar weinig priesters. Dus het zal steeds minder gaan spelen.”

Heeft u zelf als priester dit soort dingen meegemaakt?

„Toen ik in 1964 tot priester werd gewijd waaide er al een liberale wind, maar de generatie priesters boven mij bestond voor een deel uit ongelukkige mensen. Begin jaren zestig veranderde alles, door de kerkvernieuwing van het tweede Vaticaans concilie. Nederland was erg voorlijk met het ter discussie stellen van het celibaat. Er is hier in die tijd een enquête geweest onder katholieke gelovigen, geïnspireerd door kardinaal Alfrink, over de vraag of priesters mochten trouwen. 90 procent was voor. Iedereen, ik ook, verwachtte dat het verplichte celibaat binnen tien jaar verdwenen zou zijn.”

Dus u waagde het er maar op?

„Na drie jaar kwam ik erachter dat ik een huwelijk en kinderen wilde. Niet dat ik op dat moment een relatie had, dat was niet aan de orde, maar een collega van mij wilde trouwen en dat heb ik, als woordvoerder van een grote groep, gesteund. We vonden dat hij niet moest uittreden, we wilden hem als gehuwde priester handhaven. Daarom ben ik in 1969 op last van de paus ontslagen. Dit conflict heeft indertijd wereldwijd aandacht getrokken en dat is één van de redenen geweest dat Nederland is gestraft met de bisschopsbenoemingen van conservatieve kapelaans als Simonis en Gijsen.”

Vormen de seksuele taboes en verboden die zij omarmden niet de bestaansreden van de rooms-katholieke kerk?

„Dat is voor een deel de achtergrond van de theologische conflicten die in de jaren zestig naar boven kwamen. Met de roep om liberalisering van seksualiteit en de ontkoppeling van priesterambt en celibaat verschoof er ook theologisch van alles. De bevrijdingstheologie ontwikkelde een volstrekt andere visie op de traditie van de kerk. Men ging terug naar de joodse wortels. Het loslaten van het verplichte celibaat vereist een andere denkwijze dan die van de officiële kerk, een totaal andere oriëntatie.”

Hiermee betoogt u in feite dat men niet rooms-katholiek kan zijn zonder al die seksuele dogma’s te aanvaarden.

„Ja, daarom vielen zoveel priesters die uittraden om een huwelijk te kunnen sluiten onmiddellijk van hun geloof. Je kunt wél een andere geloofsweg inslaan, zoals wij hebben gedaan met de Amsterdamse Studentenekklesia. Binnen de kerk worden ondogmatische opvattingen niet geaccepteerd, daarom opereren steeds meer gelovigen buiten de kerk. Ze richten stichtingen op en beleggen zelf spirituele bijeenkomsten met hun leden.”

Maar intussen blijft het celibaat met alle bijbehorende schandalen dus bestaan. Valt daar niets tegen te doen?

„Het zal moeten uitsterven. In Duitsland komen eind februari de bisschoppen bijeen in Freiburg. Christian Weisner, mede-oprichter van de katholieke basisbeweging, vraagt de bisschoppen om de vele homoseksuele priesters de gelegenheid te geven hun seksualiteit met volwassenen te beleven, in plaats van met kinderen. Maar dat is een onhaalbare suggestie.”

Die bovendien de problemen van heteroseksuele priesters niet oplost.

„Nee, en intussen nemen homoseksuele priesters hun vrijheid zelf wel, ook met elkaar.”

Er zijn ontzettend veel vrouwen geweest die het celibaat omhelsden. Ligt de problematiek daar anders?

„Kloosterzusters zijn vaak geweldige mensen die hun leven lang in het onderwijs of de ziekenzorg hebben gewerkt en tegenwoordig asielzoekers opvangen. Het zijn vrouwen die afstand hebben gedaan van seksualiteit door een gelofte van kuisheid af te leggen. Ze hebben voor het celibaat gekozen om menslievende, sociale redenen.”

Misschien ook omdat non worden vroeger de enige manier was voor katholieke vrouwen om aan huwelijk en moederschap te ontsnappen en hun talenten te kunnen ontplooien?

„Ik kan me goed voorstellen dat, zeker in de negentiende eeuw, vrouwen het klooster verkozen boven het huwelijk. Voor vrouwen heeft het celibaat zeker een emancipatoire functie gehad. Maar ik heb ook mannelijke geestelijken gekend die heel gelukkig, sociaal communicatief en beschikbaar voor anderen hebben geleefd. Achteraf zagen ze het celibaat als een keuze die je nu eenmaal moest maken als je priester wilde worden en waar ze uiteindelijk in hebben berust.”