Torfs: stervoetballer?

Het is nu langzamerhand wel duidelijk, de CDenV heeft zich met Rik Torfs de duvel in huis gehaald. Onder het mom van"ik heb alleen maar goede bedoelingen" slaagt deze recalcitrante ex-prof  "Kerkelijk Recht wat krom is", er in om  weer eens de publiciteit te halen. Al moet hij de duvel zelf in zijn kont kruipen, hij zal het niet laten, als hij maar in de publiciteit blijft. Nee, ik ga niet in op zijn laatste interview voor de Standaard: meer van hetzelfde laken een pak met een minzaam lachende Torfs. Publiciteit is al wat hij wil, want opbouwen doet hij niet. Ach, wat zeg ik? Publiciteit wil hij? Hmm, misschien wil hij nog wat meer, zonder het te willen natuurlijk!

Beke moest in de laatste "De zevende dag" zich vermannen om staande te houden dat Torfs er echt bij hoort en dat zijn kritiek welkom is, maar dan wel binnen de partij. Nou dat laatste heeft Torfs even niet gehoord want dat is hem tegen het zere been. 

Torfs is als een eerste klasvoetballer, hij schopt alsmaar weer tegen de een of andere bal aan, in de hoop eens ergens te scoren.  Wat wil hij dan? Ach, wat hij wil? President van België worden natuurlijk. Wat? Meen je dat? Ja! Al die zever van hem over politici die de fout in gaan of er eigenlijk niet zijn omdat ze volgens hem te zeer in gebreke blijven , en al die vingerwij-zingen naar die fantastische lui buiten de eigen partij, zijn een soort boemerang, het verwijt komt namelijk bij hem terug, wat zijn bedoeling ook is zodat hij kan zeggen: "Maar IK ben er toch! Neem mij, dan zal alles goed komen, want ik ben beter dan de rest, zie het in,  want tenslotte ben ik de beste." Torfs heeft veel weg van Johan Cruyff. Getalenteerd maar zo eerzuchtig en publiciteits geil dat hij altijd, ondanks alle mooie woorden,  alles weer moet afbreken wat opgebouwd was, want het is nooit goed (genoeg). "Ik kan het beter; dus ik moet ruimte scheppen, ja ruimte scheppen, dat moet wel, want mijn ego blijft maar groeien", schijnt hij te denken.

Journaille of canaille

Televisiejournalisten die reputaties van politici aan gort draaien. Gewoon, omdat het kan. Daartegen ageerde columniste Naema Tahir zondag in het tv-programma Buitenhof. Bij Pauw & Witteman verdedigde ze zich gisteravond tegen de felle reacties op haar pleidooi om "onfatsoenlijke journalisten te weren van het Binnenhof".
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/02/29/zet-fatsoenspolitie-op-journalisten-ja-naema-tahir-meent-het-echt/




Ik zie tot mijn genoegen aan de reacties op columns in de kranten van vandaag, dat het onderwerp Goede Journalistiek, ruime belangstelling geniet. Nee, ik heb ze niet allemaal doorgelezen. Kom zeg, dat zou een dagtaak zijn. Zo' n ethische Cie als bepleit door columniste  Naema Tahir  is natuurlijk onzin.  Wie anders dan de door een brutale pers belaagde kan beter beoordelen of die pers ten opzichte van hem of haar over de schreef gaat? 
Nou liepen in de discussie met Pauw en Witteman verschillende zaken door elkaar heen. Dat is al een teken aan de wand voor het nivo van de discussie.  Er is immers wel wat verschil tussen een journalistieke aanranding op het Binnenhof, heeft die Castricum eigenlijk een vergunning?, en een aanval bij je eigen voordeur, zoals Kinneging moest verduren. Wat mij betreft kan het Binnenhof de rambam krijgen, maar dat gedoe aan je voordeur waar je het helemaal niet verwacht is pure riooljournalistiek.
Gewoon niet zo beleefd zijn de volgende keer en sla de deur in de vent Castricum zijn gezicht dicht, liefst zo dat hij er met zijn vingers tussen zit, maar de camera is ook wel goed. Belachelijk dat je als je dat doet ook nog een aanklacht wegens mishandeling aan je broek kunt krijgen.


Vermakelijk om te zien hoe uitgerekend de journalistiek in de boom schiet als er aan hun vrijheden geknabbeld dreigt te gaan worden. Met als argument dat een vrije pers de hoeksteen is van de samenleving. Inderdaad er zijn journalisten die een dergelijke rol vervullen bijv. Johan van Overtveldt   voor België (Hoofdredacteur van De Knack).  Daar reken ik iemand als Pauw  zeker niet toe: een eerste klas show bink, met Witteman als goede tweede.

Dus niet lulle zoals Kinneging deed, maar hup, meteen maar vol en geïnspireerd er tegenaan. Laat ze de huisvredebreuk maar filmen, dat is mooi meegenomen.

Dat Pauw en Witteman maatgevend zijn in kwesties als deze, nou nee. Zeker Pauw is een over het paard getild, eigenwijs stuk onbenul die aardig kan babbelen, en sowieso op de hand is van zijn eigen gelijk, en niets anders wil horen dan wat hij wil horen.  

Pauselijke arrogantie?

http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1400148/2012/02/26/Paus-vindt-wetenschappers-en-vruchtbaarheidsexperts-arrogant.dhtml 

Paus vindt wetenschappers en vruchtbaarheidsexperts arrogant

26/02/12, 16u51

De paus heeft wetenschappers en vruchtbaarheidsexperts "arrogant" genoemd. Hij deed dat op een driedaagse conferentie over onvruchtbaarheid in Rome. Koppels zouden niet moeten proberen om op "onnatuurlijke wijze" kinderen te krijgen, aldus Benedictus XVI.

Seks tussen een man en vrouw die met elkaar getrouwd zijn, is de enige aanvaardbare manier waarop kinderen verwekt mogen worden, vindt de paus. Hij noemde methodes als IVF "arrogant".

"Het huwelijk is de enige plek die het waard is om een nieuw mens te creëren. (...) De menselijke procreatie is geen 'product', maar een uiting van de liefde die twee echtelieden voelen, een band die niet alleen biologisch, maar ook spiritueel is."

De kerkvader vertelde de specialisten dat zij hun "fascinatie voor de technologie van kunstmatige vruchtbaarheid" moesten negeren. Hij waarschuwde hen ook voor de verleidingen van "gemakkelijk geld, of, nog erger, het arrogante idee dat u het werk van God kan overnemen". (vk/adha)

Exto: ballotageCie competent?

Hier volgt een  beschouwing over de "Ballotage Commissie" van "Exto", een kunstsite waar vele, ja vele amateur en beroepskunstenaars hun werken publiceren en te koop aanbieden.

Ik mag jullie van Exto echt feliciteren met de nieuwe Lay Out. Werkelijk een lust voor het oog; prachtig zo’n openingspagina met zo’n breed scala aan werken, en inderdaad het geheel is vlot gestroomlijnd en heel plezierig in het gebruik. Vanzelfsprekend willen jullie nu ook inhoudelijk weer eens naar Exto kijken, dus naar het werk van de vele creatievelingen die deze site bevolken. Een gigantisch werk om al de sites door te ploegen en te herbeoordelen op hun originaliteit, creativiteit, kortom artisticiteit. Ik ben er van overtuigd dat jullie daarmee de beste bedoelingen hebben. Onder meer, vermoed ik, wil Exto het geïnteresseerde publiek enige richting geven bij het zoeken van de weg door het woud aan sites. Dat is goed te doen waar het benadering, materiaal en methode betreft. Moeilijker is het waar jullie ook een nivobeoordeling willen geven om op basis daarvan onderscheid te maken tussen professionele kunstenaars en hobbyisten. Hiervoor moet je denk ik toch te werk gaan met een groep mensen die gezien opleiding en ervaring hun sporen verdiend hebben als kunstenaar, maar die bovendien toegerust zijn met de intentie en het vermogen om tot een gewogen oordeel te komen. Nou weten we allemaal dat objectief beoordelen werkelijk niet doenlijk is. We zijn allen behept met onze vooroordelen die stoelen op onze eigen veelal nauwelijks gelouterde persoonlijke inzichten en kunstopvattingen. Destijds is mijn site ook beoordeeld, en de variabiliteit aan meest al niet met woorden onderbouwde meningen was onthutsend. Sommigen waren dermate negatief, dat gezien de hoge waardering door weer anderen te denken geeft over de mentaliteit van de mineurbeoordelaar.  Ook toen heb ik benieuwd gekeken naar wat voor vlees ik met de toen vrijwillige beoordelaars inde kuip had, en verrassenderwijze werd de pijn van de paar negatieve beoordelingen aanzienlijk verzacht door wat ik aan werken aantrof op hun eigen site. Ik vond troost in het zinnetje “hont soit qui mal y pense”, dat stimulerend voor mijn welwillendheid twee kanten uitwerkt, maar alla.

Nu is er voor de nieuwe beoordeling voor het nivo van de kunstenaar warempel een heuse ballotageCie in het leven geroepen, en uiteraard was ik uiterst benieuwd naar de werken van deze kunstenaars. Deze groep moest toch minstens behoren tot het crème van Exto. Ik besloot het lijstje maar langs te gaan.

Inderdaad is het begin zeer belovend met het charmante werk van CvW: vrij naar de natuur, met een romantische eigen, vrije en soepele stijl. Hm, voorbeeldig. En ja, zie je wel dacht ik, er is goed en zorgvuldig gekozen bij het samenstellen van de Cie.

 JB komt ook over als een originele kunstenaar getuige zijn portretten en glaskunst. Mijn tevredenheid zakt pijlsnel onder het nulpunt, aangekomen bij AF met haar bedroevend minimalistische apusschetskes. Ik vraag me echt af of hier wel een serieuze inspanning geleverd is. Een uitvoerige woordenbrij moet kennelijk goed maken wat er evident aan beeldende expressie ontbreekt. Ook de portretten blijven steken in een dilettantistisch tekort aan ruimtelijkheid. De zin van de weergegeven details ontgaat me totaal. Necrothytus klinkt heel snobby, maar ook hier: wat is de zin van zo’n naam, behalve dan dat Google je er vlot uit pikt. Of je met de naamsverbreiding op deze manier blij moet zijn is mij een vraag.

Het ietwat eentonig werk van LO volgt de hype voor de eigenheid van de Masai. Maar daar is op zich niet tegen.

Ik zak verder in bij TW, die getuigt van haar overheerlijk primitieve perceptie en expressie in haar werk. Colette is bijna aandoenlijk in knulligheid. Dit nivo past bij elke sympathieke “doe het zelf” hobbygroep. Hmm.

Gelukkig kom ik nu bij WF, die zonder meer geïnspireerd en krachtig overkomt. Hèhè, nog maar even niet afhaken.

Op naar RE met haar sterk vereenvoudigde weergave in vlakken, waarbij ze naar het me voorkomt niet verder reikt dan wat door een geoefende olieverfschilder gemaakt wordt als onderschildering.

BV komt bij mij sterk over, al heeft hij opvallend veel verhaal en uitleg nodig als ondersteuning van de soms zwakke beeldtaal. Jawel, gelukkig her komt nivo met HP, die in zeer fraaie, gedetailleerde stijl en met uitnemende schilders techniek een bloeiwijze aan creativiteit omhoog laat schieten.

Ik heb het wel gezien. Gemiddeld zal zowat de helft van de Cie-leden als mens en kunstenaar gekwalificeerd om tot een gemotiveerd en rijp oordeel te komen. Misschien dat ik met dit overzicht nog eens verder ga, maar of dat verder nog zinvol is?
De gedachte dat ik dan via ene Agnes Vrrrr ehh moet passeren houdt me tegen.  Die zit overal waar kunst is, maar presteert zelf ge.. ......, ach kijk zelf ook maar.

Ik weet niet wie dit in eerste instantie gaat lezen,en evenmin wat er verder met mijn opmerkingen gebeurt. Ik vond gewoon dat ik het moest doen, en hoop een kritische bijdrage gegeven te hebben die op een of andere wijze het goede doel dient. En ik wens jullie veel moed en succes, en moge Exto zegevieren.

toedeloe


(het beeldhouwwerken in dit stuk is van de hand van de schrijver dezes, en zijn niet "geballoteerd")

van ADHD naar bipolaire reactiestoornis

Steeds meer kinderen en jongeren krijgen antipsychotica voorgeschreven. In 2010 kregen 11.000 minderjarigen de genees-middelen. Daarvan waren 485 kinderen jonger dan zes. Een gevaarlijke evolutie vanwege de vele bijwerkingen, stellen psychiaters

http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1397080/2012/02/20/Jongerentelefoon-krijgt-meer-vragen-over-zelfdoding.dhtml

Dit bericht was te lezen in “De Morgen” van 24/12. Het is een stevige waarschuwing, die uitgaat van psychiaters, die zich zorgen maken over de ontwikkelingen in de geestelijke gezondheidszorg. Waar er eerst een opvallend hoog percentage ADHD’ers onder de Vlaamse  jeugd zou zijn, verschuift de diagnosestelling nu in de richting van bipolaire reactiestoornissen en zelfs psychose. De suggestie is duidelijk, namelijk dat om maar toegang te kunnen krijgen tot afdoende medicatie, de diagnose als begrippenkader wordt uitgehold. Als dat zo is, dan is dat een zeer zorgwekkende ontwikkeling, waar het welzijn van onze jeugd in het geding komt.

De medicijnen waar het hier om gaat hebben ernstige effecten op de fysiologie van de hersenen. Het ergste is dat ze een gegeneraliseerd effect hebben. Ze maken de hele patiënt suf, beroven hem van zijn gevoel, en vernietigen in feite de persoonlijkheid. Ik kan maar het beste herinneren aan de film “One flew over a cookoos nest”, om duidelikjk te maken wat er op het spel staat. Behandeling daarmee is echt werken met de botte bijl. Daarbij zijn er ook nog eens veel neveneffecten. Ik wil niet uitsluiten dat in uitzonderlijke gevallen behandeling met onderdrukkers van het gevoelsleven zinvol kan zijn, maar nooit alleen dat en altijd in combinatie met therapeutische gesprekken. Het grote gevaar is dat het voorschrijven van deze middelen, ik spreek maar niet van medicijnen, verschuift naar de eerste lijn, naar de spreekkamer van de huisarts. Deze brave overbelaste man met zijn jaaruurtje psychologie moet dan in deze uiterst complexe materie van de menselijke geest tot een diagnose komen en tot een behandelplan. Hij kiest voor de trefzekere weg, platslaan, niet met een voorhamer maar met pillen.

Als de politiek nou eens ophield met zo obsceen en verlammend te ruziën, nou weer over de extra bezuinigingen, dan zou een ramp voor velen voorkomen kunnen worden. Intussen varen de Pharmaceutische industrie en de Apothekers er wel bij.

Je kunt je n u gaan afvragen waarom deze evolutie plaats vindt. Ach, heeft dat zin? Je krijgt een herhaling van de argumentatie die aangevoerd werd bij de diagnosestelling van ADHD. Er is een categorie ouders die er alles aan willen doen om hun kind naar grote prestaties te stuwen en zichzelf te vrijwaren van ongemak in de opvoeding. Liever je kind zo’n "onschuldig" pilletje geven dan er mee  opgezadeld te zitten, en je te moeten verdedigen t.o.v. de buren die wel met een geniaal kind door het leven gaan.

Onze politici zijn de aangewezen personen om deze dreigende catastrofe het hoofd te bieden. Wat catastrofe? Alsof we er iets aan hebben om de geestelijke gezondheidszorg zo op de korrel te nemen. De toekomst zal het leren, maar te vrezen valt met scha en schande. Belgie staat sowieso op het punt van geestlelijk welzijn in Europa al slecht aangeschreven.  Wat alleen al blijkt uit het aantal zelfmoorden, waarmee we net als Tom Bonen aan de kop rijden in Europa.

Torfs: Senator of Sator?

Opapake | 22 februari 2012

De benoeming van Torfs als senator is het beste bewijs voor de stelling dat het CDA zijn koers kwijt is. Torfs zelf is een door zijn ego geleid projectiel, Hij doet alles om in de publiciteit te komen en te blijven, desnoods zijn troetelmummie het CDA opvreten. Nu zijn kansen om voorzitter te worden verkeken zijn, zal hij wel snel uit de politiek verdwijnen, om als ziekenhuisclown weer de kop op te steken?

Europa, Oh, Ja?

Johan, het IMF heeft ongetwijfeld gelijk. Jij durft tenminste objectief en realistisch  naar de feiten te kijken. Wat je vertelt, daar wordt uiteraard niemand vrolijk van. Ikzelf ben er van overtuigd, ook in lijn met jouw conclusies, dat de Economische Unie niet in staat is een oplossing te brengen. Ze zitten teveel vast aan hun droombeeld van een verenigd Europa, maar zijn veel te benauwd voor de noodzakelijke stappen: inleveren van macht en bevoegdheden over hevelen naar een verenigd Europa. Verhofstadt heeft daar volkomen gelijk. Met een halfslachtig beleid komt er geen Verenigd Europa, en is ook de euro uiteindelijk ten dode opgeschreven, maar wel met gigantische verliezen.Welnu, die droom is dus voor iedereen meer en meer een nachtmerrie aan het worden. De ontwikkelingen met Griekenland gaan een catastrofale weg, met een ontstellende waarschijnlijkheid, waarbij  de rest van de Unie hoe langer hoe meer uitgezogen wordt. Door wie? Indirect door de geldschieters natuurlijk, die zij het met wat ingecalculeerd risico, vette winsten opstrijken. Onze eigen minister De Jager blijkt tenslotte ook maar een papieren tijger, maar hij heeft zijn best gedaan.

We weten nu al dat Griekenland opnieuw de zaak zal gaan flessen, ze kunnen niet anders willen ze niet helemaal hun zelfrespect verliezen.. De Unie gaat daar ook van uit, ze willen niet voor niets zo scherp controleren of Griekenland zich aan de afspraken houdt. Hoe willen ze dat doen? Maandelijks het aantal ambtenaren tellen? Dat zal niet zo gemakkelijk zijn.  De Griekse regering staat dus voor een hopeloze taak. En dan er dreigt een enorme sociale onrust, als het niet uitdraait op een revolutie, of nog erger. Met de dreigende sociale onrust, kan de Griekse regering niets anders, dan proberen onder de stricte afspraken met Europa  door te duiken. Na de verkiezingen zal het er in Griekenland heel anders aan toe gaan, reken maar. Ik voorspel dat Griekenland er tenslotte toch achter komt dat er voor hen maar een oplossing is, eruit stappen en failliet gaan, en Europa aan zijn laars lappen. Devalueren en met een bescheiden economie alles opnieuw opbouwen. Toeristen kijken toch net naar politiek. Laat de geldschieters, de verdomde banken, maar ook de grootbeleggers als pensienfondsen ook maar eens hun eigen poepje ruiken, de aasgieren.

haikoe, haiku

Mijn haikoe luidde als volgt:

zinderende warmte

verte trilt aan de horizon

'n witje danst swan lake

daarop, kwam deze reactie:




Warm feelings..... , waar zit dat zwartje ?


Ik heb daarop teruggeschreven om hem er op te wijzen dat hij de pointe kennelijk gemist had. Daarop kwam het volgende terug:

Hallo,

“Du choc des idées  jaillit la lumière” :

Waarschijnlijk ben ik te rap geweest, om feedback te geven

zonder de dragende gedachte aandachtig te lezen, en te overlezen.

Mijn reactie over het “zwartje” kan je zien als tegenstelling op het “witje”...

waarschijnlijk past dat niet bij jouw pointe ?!

Met vriendelijke groeten

André M

Mijn antwoord:
Zit er niet mee Andre, je schiet blijkbaar graag in een tegenover. Je zult er net als ik ook wel achtergekomen zijn inmiddels dat het, ja ons, leven doortrokken is van het paradoxale. Je kunt daar zelfs van gaan houden. Dat kan zowel leiden (niet lijden) tot aanvulling, la lumière, als tot onbegrip. Mijn "witje" is een koolwitje, een vlinderke, dat danst in de zon; niet zo maar een dansje, wat je misschien zou verwachten van zo'n nietig schepseltje maar de solo in het grote ballet, het Zwanenmeer. Voorwaar hulde aan onze fantasie en leve het eenvoudige leven...


en daarmee uit

de mythe jobs en growth

Gisterenavond zaten ze weer bijeen, de topmensen van de Europese Unie. De een na de ander was bij de aankomst besprongen door cameramannen, en ze zeiden het gedecideerd elkaar na: “twee dingen, "growth and jobs", dat hebben we nodig, daar draait alles om, dat is dé manier, de enige manier, om uit de crisis te komen”. Praten ze elkaar na of zo? Maar lieve mensen dat zeggen jullie al zo lang, in koor. Ik geloof daar niet meer in, niet zozeer omdat ik jullie niet geloof, ach jullie kletsen ook maar wat, maar omdat het niet waar is. Het is een zichzelf napratende mythe. Er komt geen nieuwe economische groei, althans niet hier en dus komen er ook geen jobs. Jullie zijn wel het schoolvoorbeeld van iemand met oogkleppen op. Zo lang al met dezelfde nonsens voor de dag te komen. Mensen worden ontslagen, en hoe langer hoe meer, en al heel veel mensen van net boven de 45 jaar. Jobs? Er zijn geen Jobs meer zelfs niet voor deze mensen die toch nog maar net 45 zijn. Zelfs niet voor deze ervaren krachten die in de bloei van hun leven zijn. Er zijn ook geen jobs voor de jonge mensen, die maar al te graag willen werken, en al gauw tevreden zijn, zolang er maar enig perspectief is. Wat een akelig toekomstbeeld hebben die: wachten en hopen dat de volgende sollicitatie wel succes zal opleveren. We zullen een heel andere arbeidsethiek moeten ontwikkelen, waarin het a) geen schande is werkeloos te zijn, en b) het normaal is dat werkelozen een uitkering krijgen. Ja inderdaad betaald uiteindelijk door de mensen die het geluk hebben wel werk te hebben. Werken zal in de toekomst meer en meer moeten worden gezien als een voorrecht en niet als iets waar je moe van wordt. We moeten af van de ministeriele frasologie dat we er met langer doorwerken uitkomen. Wat werken, hoe werken, waar werken?  Het is maar hoe je het bekijkt, maar mensen stiekem in de bijstand manoevreren op een hongerdieet is niet rechtvaardig, en ook geen oplossing.

Politiek commentaar: "raw hide"; sonnet

Net als de politici zijn de bonden het spoor bijster. Er is een grote ideologische malaise, en er ontstaat een gevaarlijk moreel vacuum. Als iedereen gaat graaien zoals de toplui allang doen dan wordt de tijd langzaam rijp voor een enorme crash. Die komt als een vulkaanuitbarsting, ik beloof het je. En geheid ook, als de jeugd van nu opgroeit zonder perspectief terwijl aan de top de inhaligheid tiert. Kaderleden en politici doen hoe lang hoe meer hopeloos en hulpeloos hun ding. Als je nu Onckelinkx vandaag hoort roepen (brallen, wou ik eerst zeggen) dat aan de lonen en dus aan de index niet geraakt mag worden, dan vraag ik me echt of ze niet allemaal lijden aan hersenvernauwing; zijn ze door de maanden heen niet collectief blind gestaard op een problematiek waar ze geen greep op blijken te hebben, waarvan ze voelen dat het een langzaam voortschrijdende aardverschuiving is. Wouter Beeke, die er als een soort redder des Vaderlands uit leek te komen staart nu ook al met de angst in zijn ogen alsof de bodem onder hem wegspoelt. De enige die er nog goed uit lijken te springen zijn de CEO's die gaan gewoon door met wat ze altijd al gedaan hebben: als onmensen een steeds grotere broek aan trekken en zich verder nergens iets aan gelegen laten liggen. In de tijd van de Franse Revolutie wisten ze wat hen te wachten stond: afgelopen als hoofd van de onderneming, inleveren die boel. Nee hoor de Bellensen zitten niet alleen bij de banken. Ze zitten met name ook in de politiek, nietwaar Dexiadikzak ?

tijd voor een sonnet:

wat is dit voor een gruwzaam lot

te moeten leven in verdronken land

waar onverschil maakt een mens kapot

en liefde vraagt om een onderpand?

wil je dan niet weg van die rand

verkies je het te leven in dat krot

zet je zo graag op tilt je verstand

wacht je af tot de dood met je spot?

maak liever een keer en sta weer ferm

laat het verdriet maar lossen die traan

en parkeer je rimpels in de berm

liefde zal verheffen wat is ontdaan

het dodende besef moet wachten;

geen bitterheid zal mij versmachten