de mythe jobs en growth

Gisterenavond zaten ze weer bijeen, de topmensen van de Europese Unie. De een na de ander was bij de aankomst besprongen door cameramannen, en ze zeiden het gedecideerd elkaar na: “twee dingen, "growth and jobs", dat hebben we nodig, daar draait alles om, dat is dé manier, de enige manier, om uit de crisis te komen”. Praten ze elkaar na of zo? Maar lieve mensen dat zeggen jullie al zo lang, in koor. Ik geloof daar niet meer in, niet zozeer omdat ik jullie niet geloof, ach jullie kletsen ook maar wat, maar omdat het niet waar is. Het is een zichzelf napratende mythe. Er komt geen nieuwe economische groei, althans niet hier en dus komen er ook geen jobs. Jullie zijn wel het schoolvoorbeeld van iemand met oogkleppen op. Zo lang al met dezelfde nonsens voor de dag te komen. Mensen worden ontslagen, en hoe langer hoe meer, en al heel veel mensen van net boven de 45 jaar. Jobs? Er zijn geen Jobs meer zelfs niet voor deze mensen die toch nog maar net 45 zijn. Zelfs niet voor deze ervaren krachten die in de bloei van hun leven zijn. Er zijn ook geen jobs voor de jonge mensen, die maar al te graag willen werken, en al gauw tevreden zijn, zolang er maar enig perspectief is. Wat een akelig toekomstbeeld hebben die: wachten en hopen dat de volgende sollicitatie wel succes zal opleveren. We zullen een heel andere arbeidsethiek moeten ontwikkelen, waarin het a) geen schande is werkeloos te zijn, en b) het normaal is dat werkelozen een uitkering krijgen. Ja inderdaad betaald uiteindelijk door de mensen die het geluk hebben wel werk te hebben. Werken zal in de toekomst meer en meer moeten worden gezien als een voorrecht en niet als iets waar je moe van wordt. We moeten af van de ministeriele frasologie dat we er met langer doorwerken uitkomen. Wat werken, hoe werken, waar werken?  Het is maar hoe je het bekijkt, maar mensen stiekem in de bijstand manoevreren op een hongerdieet is niet rechtvaardig, en ook geen oplossing.