Mijn haikoe luidde als volgt:
zinderende warmte
verte trilt aan de horizon
'n witje danst swan lake
daarop, kwam deze reactie:
Warm feelings..... , waar zit dat zwartje ?
Ik heb daarop teruggeschreven om hem er op te wijzen dat hij de pointe kennelijk gemist had. Daarop kwam het volgende terug:
Hallo,
“Du choc des idées jaillit la lumière” :
Waarschijnlijk ben ik te rap geweest, om feedback te geven
zonder de dragende gedachte aandachtig te lezen, en te overlezen.
Mijn reactie over het “zwartje” kan je zien als tegenstelling op het “witje”...
waarschijnlijk past dat niet bij jouw pointe ?!
Met vriendelijke groeten
André M
Mijn antwoord:
Zit er niet mee Andre, je schiet blijkbaar graag in een tegenover. Je zult er net als ik ook wel achtergekomen zijn inmiddels dat het, ja ons, leven doortrokken is van het paradoxale. Je kunt daar zelfs van gaan houden. Dat kan zowel leiden (niet lijden) tot aanvulling, la lumière, als tot onbegrip. Mijn "witje" is een koolwitje, een vlinderke, dat danst in de zon; niet zo maar een dansje, wat je misschien zou verwachten van zo'n nietig schepseltje maar de solo in het grote ballet, het Zwanenmeer. Voorwaar hulde aan onze fantasie en leve het eenvoudige leven...
en daarmee uit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten