Kim de Gelder: psychiatrisch onrecht

In de zaak Kim de Gelder brengt een college van 5 gerechtspsychiaters na hem onderzocht te hebben, als conclusie naar voren dat de Gelder toerekeningsvatbaar is. Daarop tekent de advocaat van de Gelder bezwaar aan, en stelt dat volgens hem de Gelder wel degelijk ontoerekeningsvatbaar is. De man durft nogal. Is hij psychiatrisch deskundige? Nee. Hij is gewoon iemand die alles doet om de procesgang te saboteren en daarmee zichzelf te profileren. Mogelijk hoopt hij ook nog op een procedurefout, waar hij dan onmiddellijk op inspringt natuurlijk. Hij laat het voorkomen dat hij zich tot het uiterste inzet om de belangen van zijn  cliënt te verdedigen. Het laat zich echter aanzien dat hij primair zijn eigen belangen behartigt. Publiciteit?

Nou is het ridicule van het Belgische Rechtssysteem dat de verdediging een tegenexpertise kan vragen. En wat denk je, de aangezochte skrink beweert “in line” met de advocaat van KdG dat de laatste NIET toerekeningsvatbaar is. Niks de overmeerderheid beslist. Kom, kom, het Gerecht is dan ook geen democratie. Het Gerecht speelt op absolute zekerheid. En daar sluipt de twijfel binnen. Deugt dit Rechtssysteem eigenlijk wel. 

Waar gaat het hier om? Willen we primair een juiste diagnose over de geestesgesteldheid van de dader, wiens schuld echt wel vast staat of willen we gerechtigheid voor de slachtoffers, voor de nabestaanden en voor de samenleving. Voor mij is wel duidelijk dat hoe dan ook KdG een zwaar geflipt iemand is; een normaal iemand doet zoiets niet. Dat zal iedereen die een beetje kijk op mens en wereld heeft beamen. Maar er lopen zoveel geflipten rond, vaak prettig geholpen door drugsgebruik. Kunnen we hem dan zijn daden aanrekenen? Maar hij heeft zijn afschuwelijke daden toch begaan of niet? Hij heeft toch met overleg en trefzeker gehandeld of niet? Er is geen psychiater die onomstotelijk kan vaststellen of KdG zich realiseerde wat hij deed, namelijk onschuldige mensen vermoorden die hem nooit iets in de weg hadden gelegd. De psychiatrie is immers geen exacte wetenschap, die een psychische intentie kan meten. Iets wat in de discussie niet aan de orde is gekomen, is dat niet uit te sluiten is dat KdG loopt te faken. Psychiaters kunnen  misleid worden, en daar zijn voorbeelden van. Ik denk dat de wetgever er goed aan zou doen om dat in te zien en in de wetgeving op te nemen. De psychiatrie kan op zijn hoogst trachten een verklaring te geven, enig inzicht te bieden, bewijzen kan ze niets. Het zal me benieuwen wat “de vijf” als verweer tegen deze dappere of moet ik zeggen dwaze dodo in weten te brengen. Hun verweer zal wel beginnen met zoiets als: “Waarde Collega…”. Het is niet de eerste keer dat de gerechtspsychiatrie in opspraak komt. Bij de verhoren van de Noorse massamoorde-naar Breivik is precies hetzelfde gebeurd: eerst werd hij toerekeningsvatbaar verklaard, later werd dat omgezet naar het tegendeel. Nu dreigt het oordeel weer terug gedraaid te worden naar toerekeningsvatbaarheid. Allez, psychiatrie donder toch op alsjeblieft. 


Ach, wat zou het ook, de verdediging heeft toch weer het laatste woord en kan ook het verweerschrift weer afwijzen, en zo blijven we aan het rondlullen. Zeer betreurenswaardig, en zeer middeleeuws, zeer belastend voor de belanghebbenden. Gezien de verwarring die ontstaan is door deze knullige presentatie vanuit een moerassige psychiatrie zou het goed zijn om het psychiatrisch rapport terzijde te leggen en de Gelder direct voor Assisen te brengen wegens meervoudige moord. Laat de Jury maar oordelen over de geestesgesteldheid van de Gelder. Het staat voor mij al wel vast dat hun eerste overweging er een zal zijn van preventie. Deze man moet permanent uit de samenleving verwijderd worden, en daarbij zou op zekerheid gespeeld moeten worden. Minstens  moet vermeden worden dat na verloop van een jaar of tien, na “behandeling”, deze man nog weer eens op proefverlof terug in de samneleving zou kunnen komen. De hemel beware ons, maar ons Rechtssysteem zou dit bij een diagnose van tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid tijdens het plegen van de daden, mogelijk maken.