Het is beschamend om te zien hoe De Gught kennelijk tracht zijn eigenbelang te verbergen achter plotseling opkomende zwaarwichtige, ja edele, en zelfs grondwettelijke bezwaren tegen een wet die het bankgeheim versoepelt, waar hij destijds zelf democratisch aan meegewerkt heeft. Dat hij het waagt om daarnaast ook nog eens een hele dienst te beschuldigen van "ordinaire pesterij" gericht op zijn persoon, is hem zonder meer euvel te duiden. Het geweld dat De Gught ontketent doet vrezen dat hij pendelt op het randje staat van machtsmisbruik. Valt zoiets tegenwoordig niet meer onder "belediging van een ambtenaar in functie"? Ah, is hij parlementair onkwetsbaar? Oh, dan moet hij toch eens duidelijk aangeven waar hij spreekt als privépersoon en waar als EU Commissaris. Ah, is dat onmogelijk? Dan blijft de verdenking van belangenverstrengeling bestaan, en kan hij beter zijn mond houden, ook naar politici in andere landen die hij zo graag de les leest.
Hier dreigt toch wel een verregaande belangenverstrengeling. Dat de man niet inziet dat hij zelf zijn naam daarmee schade toebrengt. Gaat hij daarmee de weg van Steve Stevaert? Het lijkt er op. Zoals Aramis terecht opmerkt, hij zal met zijn protesten eerder gehoord worden dan de doorsnee burger, maar daarmee is zijn protest nog niet waarachtiger. De bereidwilligheid van ambtenaren om zich voor hem in te zetten zal wel recht evenredig zijn met de mate waarin hun carrière van hem afhankelijk is. Er zal op toegezien moeten worden dat De Gught zijn ambtelijke mogelijkheden niet voor het behartigen van privé doelen in gaat zetten. Er zal eveneens voor gewaakt moeten worden dat gerechtigheid geschiedt. De recente geschiedenis heeft uitgewezen hoezeer de macht van mensen op verantwoordelijke posities de procesgang kan vertragen of zelfs verhinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten