Rechtspraak of Gerechtigheid?

Wat we met ons allen al verwachtten en wat sommigen, met name de ouders van de slachtoffertjes van de onmensen Martin en Dutroux vreesden, is dus werkelijkheid aan het worden. De Rechter ziet geen enkele reden om Michelle Martin niet vrij te laten. De gevolgde procedure blijkt op alle fronten te kloppen.De dubbele ontkenning geeft aan deze uitspraak iets bizars, en geeft weer hoe verwrongen dit besluit eigenlijk is. Zo praat je niet met elkaar. En inderdaad zo ga je ook niet met elkaar om. Martin komt vrij om een al even bizarre, rare kronkel in de wet. Er geschiedt geen Gerechtigheid hoewel de wet nauwkeurig is toegepast. Dat is in hoge mate onbevredigend.

De Rechter past de wet toe. Oh ja? Welke wet? Je bedoelt toch niet dat politiek geïnspireerde misbaksel van Lejeune; je bedoelt toch niet dat bedenksel dat niet de gerechtigheid dient, maar slechts opportunistisch verschillende belangen van het gevangeniswezen behartigt. Hoezo moet de misdadigster een tweede kans krijgen als ze die al gehad heeft, en met vriendtje Dutroux gruweljk hervallen is? Het is gekmakend dat deze vervroegde vrijlating het resultaat is van de knulligheid van verschillende rechtbanken in dit door allerlei ridiculiteiten verdeelde Belgie. De Rechter past inderdaad wetsartikelen toe, maar creëert geen Gerechtigheid. Nu komt het er in feite zoals zo vaak op neer dat de Rechter slechts een meetlat hanteert en kijkt of menselijk handelen volgens deze zogenaamd objectieve maatstaf past binnen de wetsartikelen. Past de maat, dan is het bingo. Dat is eigenlijk een ridicule toepassing van de wet, een beschaafde cultuur onwaardig en het is eigenlijk ook een misvorming, een soort wrat op de juridische huid. Het zou niet moeten kunnen dat een Rechter een oordeel moet geven dat gezien de hiaten of zelfs tegenstrijdigheden in de wet tegen zijn geweten indruist. In een beschaafde Cultuur als de onze zou het zo moeten zijn dat de wet wordt geïnterpreteerd naar de situatie van hier en nu, waarbij de Rechter ook zijn levenservaring als mens mee kan laten spreken,  met een open oog voor wat er in de samenleving gebeurt. Ah, ik hoor het de advocaten al zeggen, "dat riekt me te veel naar willekeur". Nee beste jongens, die overhaaste reactie van jullie laat het scherp zien; het laat zien dat jullie ook uit zijn op het hanteren van de meetlat maar dan in het negatieve. De Rechter meet de positieve werkelijkheid, jullie advocaten de negatieve, twee aspecten van dezelfde werkelijkheid maar beide levenloos en plat. Oh ja, het mag wat mij betreft ook omgekeerd gelezen worden. De Jurirechtspraak voor Assisen is in dit licht zo gek nog niet. Staande voor een Jurie was Martin niet vrijgekomen.
Zoals de wetsartikelen op papier staan, en de vele vellen aaneengenaaid zijn en in katernen in een kaft zitten, in hun "Umwelt", gebeurt het menselijk handelen altijd in een gelukkig niet afgebakende context en moet daarbinnen en daarbuiten geïnterpreteerd worden. De exacte wetenschap is daar al lang achter, maar de juridische wereld schrijdt stijf en plechtstatig met een gesteven boord als een haan met stront tussen de tenen door de eigen zelfvoldaanheid.  Maar van zodra je de werkelijkheid van de rechtszaal een beetje uitbreidt naar de samenleving en wat daarin gebeurt, is er alle reden om deze vrouw NIET vrij te laten. Het is maar de vraag of je die werkelijkheid die net als de wet ook gemaakt wordt door mensen, en geleefd en beleefd, en niet alleen bedacht, voldoende serieus neemt. De ernst van de gepleegde wandaden blijkt immers niet alleen uit de meetlat van de wetsartikelen, maar meer nog en met meer kracht uit de massaal verontwaardigde, geschokte en afkeurende reacties uit de samenleving. Wat nu gebeurt is, dat de wet als een knuppel wordt gehanteerd om de verontwaardigde samenleving plat te slaan. We zijn niet ver af van een streng en hardvochtig politie-optreden waarbij met het vertrouwde onnodige en vooral ook onwaardige duw en sleurwerk, zoals we al te vaak in Brussel zien, de overtuigde demonstranten mishandeld worden, nu ten faveure van Martin.