Ik ben blij dat de N-VA van de vervroegde vrijlating van Michelle Martin, serieus een punt maakt. Het is ook iets wat de hele samenleving raakt, en er dient dringend een goed beleid ontwikkeld te worden met visie, verantwoordelijkheidszin en ethisch besef, waarbij de slachtoffers en/of nabestaanden serieus worden genomen. Er is uiteindelijk niets zo fnuikend voor de samenleving dan dat het zogenaamde recht van de dader primeert. Daarmee ondermijnt de rechtstaat zichzelf, ondanks alle praat van juristen en advocaten dat het hun te doen is om het handhaven van de wet. Het is een godspe als advocaat Jean Marie de Meester, jurist en publicist, dat standpunt durft te verdedigen. Helaas heeft deze upper-class van de samenleving zoveel invloed dat ze zwaaiend met het wetboek noodzakelijke ontwikkelingen frustreert, met de smoes dat we toch in een beschaafde maatschappij leven, en dat de wet nu eenmaal voor iedereen geldt. Ze vergeten dan dat de wet geïnterpreteerd moet worden, en vertaald moet worden naar het hier en u. De wet is immers geen wiskunde, en al is de tekst gedigitaliseerd wil dat nog niet zeggen dat er slechts 1 duiding mogelijk is. Met Whittgenstein meen ik dat elke wetstekst inhoudelijk pluriform is, en bij de interpretatie slechts benaderbaar maar niet eenduidig is.
Ik wil best geloven dat Martin nu in de gevangenis over komt als een aardige, volgzame vriendelijke vrouw. Wat gebeurt er als deze mevrouw weer in contact komt me een of andere psychopatische crimineel als Dutroux? Wordt ze dan weer een willoze slaaf die criminele, onmenselijke hand en span diensten verleent? Hoe zouden de rechters reageren als deze mevrouw in hun buurt, kinderrijk ongetwijfeld, zou komen wonen? Dat brengt me in de verleiding om te denken, laat ze maar liever daar in de gevangenis. Het doet haar goed en alles blijft in pais en vree. Ken je de sfeer in een klooster lezer? Een klooster is niet veel beter dan een gevangenis hoor. Maar ik vind dat je de zaken en doelen strict en helder moet houden. Mevrouw Martin komt eerder vrij dan wenselijk is, en primair om reden van een belachelijke constructie in de wetgeving. Dat laatste is al helemaal niet te pruimen.
Daarom geef Mevr Martin voor mijn part wegens goed gedrag in de gevangenis, intern, wat meer ruimte, maar laat haar daar. Te laat, ik vrees het, al is er beroep aangetekend. De samenleving zal het echter nooit accepteren! Dwaze juristen, dwaze politici. De gepleegde feiten zijn immers te ernstig. Daar is mijns inziens geen vergeving in mogelijk, misschien wel verzoening, maar dan wel ieder vanaf zijn eigen plaats. Ik heb overigens niet vernomen dat Martin haar diepe excuses heeft aangeboden aan de getroffen families, en dat zou toch wel het minste teken zijn van berouw en verbetering in haar moraal. Het kan niet zijn dat "objectief" besloten is haar vervroegd in vrijheid te stellen, omdat een mens nu eenmaal een tweede kans verdient? Die kans heeft ze immers al verspeeld door haar recidive. Het heeft er nu de schijn van dat er gelegenheidsjustitie wordt gepleegd; er wordt immers een dure cel vrijgemaakt. Die Wet Lejeune is typisch zo'n politiek gefrutsel om verschillende doelen te dienen, en die niet aan de essentie raakt: "Geschiedt er gerechtigheid?" Ik vind van niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten