In de discussie over de politieke mogelijkheid om met aanpassing van de index een forse bezuiniging te realiseren zijn in de dagbladen verhelderende beschouwingen verschenen, met name over keiharde opstelling van Onckelinx tegen elk voorstel om de index aan te passen. Mij persoonlijk was het ontgaan dat de indexering gaat in procenten en niet in centen. Met andere woorden, de hogere inkomens, onder andere ook die van de minister, krijgen bij elke indexering een enorm voordeel in hun loonzakje. Nou hebben ze, gezien het nivo van hun levenstandaard, ook nooit genoeg natuurlijk, maar om zo openlijk, hoewel bedekt, je eigen voordeel te bepleiten, wat?, af te dwingen is toch eigenlijk boerenbedrog. Lees de beide citaten die ik geleend heb, ze zijn duidelijk genoeg. Ik neem aan dat jullie het goed vinden dat ik je reactie op een artikel in de krant overneem? Ik vind dat jullie inbreng ruime aandacht verdient.
Op 20 april 2012 om 09u25, zei Jean De Weyer: Ongelooflijk, madame: socialisten zijn daar -ten minste dat roepen ze om het hard, zeker de Leeuw- voor de verdediging van de kleine man. Waarom willen ze dan niet dat juist hij, die kleine man, totaal beschermd wordt zonder aan zijn index te raken. Hoe kunnen socialisten daar tegen zijn, TENZIJ de kopstukken hun eigen loon willen beschermen, alsook van alle parlementariers (die het moeten stemmen). Stel dat de index geplafonneerd wordt en toegepast op het gedeelte van het loon tot, ten titel van voorstel, de 1600€ De rest niet. Te eenvoudig? Bespaart miljoenen, kleine man tevreden, werkgevers OK, de kloof tussen kaders en anderen wordt een klein beetje gedicht. Te eenvoudig misschien? En geloof mij, ik snij in mijn eigen vel.
Op 20 april 2012 om 09u22, zei Gilbert Haelewyn: Wat een stom wijf. Met de instandhouding van het huidig systeem bevoordeelt ze alleen de hogere inkomens ten koste van de lagere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten