Bisschop Léonard ligt weer eens onder vuur. Waarom en van wie nu weer? Heeft hij soms weer een of andere reactionaire streek uitgehaald? Dat zou je haast gaan denken. Vreemd is het echter dat hij kennelijk in dit geval met zijn uitspraken niet zo veel in de publiciteit geweest is. Dat was vroeger anders. Maar toen zocht hij zelf de publiciteit met gepeperde uitspraken over leer en beleving in de Katholieke Kerk. Nee, nu komt er al direct felle kritiek uit de officiële geledingen en instituties binnen de Kerk, nog vóórdat we als kerkgangers er goed en wel kennis van genomen hebben. Zoals nu van Benoit Lannoo. Nooit van gehoord? Nee, ik ook niet. Maar hij schijnt woordvoerder te zijn van oud minister Joëlle Milquet, wordt in een artikel over en van hem met veel tam tam aangekondigd. Wat dat er toe doet begrijp ik niet. Wil hij zijn blazoen oppoetsen? Evenmin snap ik waarom er zo'n oubollige, onfrisse foto van Benoit (ik zou bijna zeggen Benito) geplaatst moet worden. En dan dat voorstel van hem om tot kerstmis de Bisschop dood te zwijgen. Is dat nou volwassen? Hmm. Nee, ik zou dat anders doen.
Het is gek, dit keer heb ik veeleer begrip voor de Bisschop, ik schrijf de titel nu ook weer met een hoofdletter. Een klein gebaar, ik geef het toe, maar het zet wel de toon van mijn betoog. Kijk, ik vind dat een Bisschop toch ook een voorganger is, iemand die iets te zeggen heeft en die minstens ook een ontvankelijk oor moet krijgen bij de kerkgangers. Daar is bij Benoit niets van te proeven. We zouden als gelovigen, aanhangers van de Kerk, toch een ontvankelijke houding mogen verwachten, of niet dan? Nu lijkt het er op, dat alles waar Léonard mee komt stelselmatig de grond in geboord moet worden. En steeds komt de kritiek, ook nu weer, van de een of andere figuur die ergens binnen de kerk wat te vertellen meent te hebben. Vreemd, maar nu neem ik het op voor de underdog, die Léonard intussen een beetje lijkt te zijn geworden. Waar zou hij dan nu weer ongelijk in hebben?
Léonard is niet gelukkig met het fenomeen van echtscheiding in onze samenleving. Mensen lijken hoe langer hoe gemakkelijker te gaan scheiden. Och, denk ik, ze doen maar. Ik ben zelf ook gescheiden na 33 jaar huwelijk in vallen en opstaan, en dat is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Ik geloof dus niet dat scheiden mensen zo gemakkelijk afgaat. Maar toch, die bezorgdheid deel ik met hem. Het bezwaar van Léonard richt zich ook niet tegen het scheiden op zich, maar tegen het aangaan van een nieuw burgerlijk huwelijk. Dat zou tegen de leer van de Kerk ingaan. Hij wil mensen die (burgerlijk) hertrouwd zijn na scheiding ook (liever) niet op officiële plekken zien binnen de kerk en wil ze zeker ook niet inschakelen in het Katholiek onderwijs. Kunnen we dat standpunt van de Kerk aanvaarden of kunnen we daar op zijn minst begrip voor hebben? Mijn antwoord is ja maar. Het opnieuw gaan samenwonen staat iedereen vrij en er staat ook geen sanctie op, maar in de pastorale ogen van Léonard is het wel het toegeven aan je eigen verlangens met voorbijgaan aan de idealen van het huwelijk, dat een sacrament is. Hij en zijn Kerk zullen er wel begrip voor kunnen hebben dat gescheiden mensen een nieuwe relatie aangaan, alleen wil hij dat kennelijk liever niet formeel bevestigd zien in een nieuw huwelijk, ook niet als dat alleen een burgerlijk huwelijk is. Ik vraag me af of deze opstelling van Léonard, om hier consequenties te verbinden, niet strijdig is met de doctrine van scheiding van Kerk en Staat. Wat gaat het de Kerk aan dat twee mensen een leefcontract sluiten voor de ambtenaar van de Burgerlijke Stand? Het is onterecht en onjuist dat de Kerk deze mensen wil weren uit officiële kerkelijke functies. Het staat de Kerk uiteraard wel vrij om niet bij echtscheiding te applaudisseren, maar dat doet ze bij pedofilie ook niet, en ze kan mijns inziens ook weigeren om dat nieuwe huwelijk in te zegenen. Ik zou daar overigens zelf geen prijs op stellen; in mijn gevoel zou ik daar ook niet in mee kunnen. De Kerk kan er moeilijk bezwaar tegen maken dat twee gescheiden mensen samen door het leven gaan, samen gaan wonen en dat voor de Ambtenaar van de Burgelijke Stand bevestigen. Er zitten aan samenwonen nu eenmaal allerlei kanten die goed geregeld moeten zijn. Niemand heeft er verder iets mee te maken wat dat in de praktijk van het leven inhoudt. Anders wordt het als je er tam tam over gaat maken, en een kerkelijke inzegening gaat eisen. En dat zou stom zijn, want dan dwing je min of meer een Bisschop met een formeel standpunt te komen, en dat gaat altijd ten koste van de Liefde. Dan zal blijken dat voor de Kerk het eerder gesloten en ingezegende huwelijk nog steeds geldig is. De mantel der Liefde kan veel bedekken, maar dat wordt dan wel erg bemoeilijkt. Overigens is Léonard niet consequent , want een priester kan wel gaan trouwen ook voor de Kerk, terwijl hij zelfs formeel ook priester blijft.
Ik heb er eigenlijk best wel bezwaar tegen dat, naar het schijnt stelselmatig, alles wat de Bisschop inbrengt direct wordt afgebroken, niet door de beminde gelovigen, maar door zijn "ambtenaren", mensen die op plekken zitten in de organisatie, en zich daar willen manifesteren, zich daar misschien ook bedreigd voelen. Ik moet toegeven dat ik het eigenlijk op dit punt wel met de Bisschop eens ben. Het zijn waarschijnlijk steeds dezelfde mensen die het standpunt van de Kerk afwijzen in zake van geboorteregeling, abortus, euthanasie, sexualiteit. Die mensen zijn dus vóór vrije sex-beleving, vóór abortus, vóór euthanasie. Nou ik niet. Ik vind abortus, behalve in uitzonderlijke gevallen, een groot kwaad; ik vind in elk geval actieve euthanasie van den boze; ik heb niets tegen homosexuelen, maar heb liever niet dat ze zich nadrukkelijk in hun eigen belevingsvormen profileren. Ik heb er overigens ook bezwaar tegen als heterosexuelen zich met de lichamelijke aspecten van hun mens aan de samenleving en dus ook aan mij opdringen. Kort en goed, ik meen met anderen dat we in onze ethiek behoorlijk aan het verloederen zijn. Heel betreurenswaardig. Je hoort tegenwoordig maar al te vaak: " Oh, moet kunnen", nou ik vind dus dat er een hoop dingen niet kunnen, en dat het goed is als er eens iemand op de rem gaat staan. Helaas is Léonard een roepende in de woestijn aan het worden. Als je de verhalen kunt geloven dan zal hij net als Johannes uiteindelijk zeker gehoor vinden, maar het zal hem dan misschien ook de kop kosten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten